Something In Between

Chapter 16

“Camilla,” sambit ko.

Kaagad naman itong lumingon sa akin. “Po?”

Tinitigan ko muli ang mga mata niya, hindi ako maaaring magkamali. Sigurado talaga ako na nakita ko na siya bago ko pa siya nakilala, kilalang-kilala ko ang mga mata niya.

Pero saan?

Sandali akong napapikit ng may biglang pumasok sa isipan ko, mga alaala at boses na hindi ko maintindihan.

“Ayos lang po ba kayo sir?”

Napalunok ako nang muling magtama ang paningin namin. Those not so round eyes, having a curvy and long eye lashes and a natural black eye balls, a sparkling beautiful eyes.

“Did we met before?” wala sa sariling sambit ko na halatang ikinagulat ni Camilla.

“Po? Ano po ang ibig niyong sabihin?”

“Ha? No, I mean... n-nothing.” napakurap-kurap ako at marahang ipinilig ang ulo ko.

Why the hell I can't remember?

Hindi pa naman siguro kami ni Camilla nagkikita bago pa s'ya pumasok bilang kasambahay dito.

I spent my whole years in America until I graduated, it's so impossible to think that our path had crossed before. I sighed.

“May kailangan pa po ba kayo sir?” kapagkuwan ay tanong nito.

Umiling ako at pinilit ang sarili na ngumiti. “Just hand me a cup of tea.

“Sige po.” tipid na sagot nito at kaagad na umalis. Sinundan ko naman ng tingin ang papalayong bulto nito, her eyes wants to tell me something. I can see it.

Is there's something I need to know? Or there's something I don't know?

But what?

Mas lalo lang akong naguguluhan sa mga iniisip ko. Maybe I'm just so stressed lately kaya kung ano-ano na ang pumapasok sa isipan ko.

Dumagdag pa talaga ang issue patungkol sa amin ni Camilla. And dad, he's hiding something. At 'yon ang gusto kong alamin.

Montefalco is not good for him. I smirked.

He's too blind if he didn't notice how that family used to stab him from the back. Maybe, a little downfall would make him realize.

Napabuntong-hininga na lamang ako at naglakad patungo sa kwarto ko. Ang dami ko pang kailangan unahin kaysa sa mga walang kwentang bagay na 'yan.

Pagkabukas ko ng pinto ay bumungad sa akin ang mukha ng piste kong kapatid. Nakangiti pa ito sa akin na para bang may masama na namang binabalak.

“What are you smiling at?” sarkastikong tanong ko dito at agad na isinara ang pinto.

“I never imagine that my brother would buy a journal for a diary.” hindi ako makapaniwalang tumingin sa kan'ya at mabilis ang hakbang na tinungo ang closet ko.

“Ito ba ang hinahanap mo?”

“Fuck, Nathan. Give it back to me.” tumaas na ang boses ko ngunit napangisi lang ang gago.

He waved the journal and laugh out loud. No, that's the biggest secret of mine, walang dapat na makaalam kung ano ang laman ng journal na 'yan.

“Sinabing akin na.” ani ko at pilit inagaw ang hawak nitong maliit na notebook kung saan nakasulat ang lahat ng hinanakit ko sa buhay.