Prologue

225 48 86
                                    

I was leaning on the reclainer while playing my guitar here on the balcony of my room. Yeah, aside from mixing chemicals, I do really love playing guitar.

I continued on streaming my guitar strings, my eyes were close and I can feel sunlight flashing through it.

I wet my lips and swallow another saliva.

I was about to sing the another verse of the song when I heard a voice. Why the hell I stopped just because of someone's voice?

Napamulat ako at ipinalibot ang paningin sa paligid.

"Maraming salamat po sir sa pagtanggap sa akin,” ani ng boses.

A soft, sexy, and attractive voice. Ang sarap pakinggan. Napailing ako sa iniisip ko.

Tumayo ako at tumingin sa baba. And I saw Dad, talking with someone, talking with a woman.

She has this brown long curly hair and a tanned skin. Wearing a simply purple shirt partnered with a denim pants.

Napalunok ako ng mapatingin ako sa mga mata niya. Those eyes, those lashes, those beautiful sparkling eyes. What a freaking gorgeous.

Sandali bat ko ba siya inilalarawan?

I was describing her for Pete's sake, fuck.

Napatigil ako ng nag-angat siya ng tingin sakin, hindi ako umiwas, sinalubong ko ang tingin niya. Mas lalong napaawang ang mga labi ko ng ngumiti ito sakin. What the fvck is happening to me?

"Halika ija, pumasok ka at pagaralan mo lahat ng mga sikot-sikot dito sa loob ng mansion, pagaralan mo rin kung paano gumalaw o magtrabaho dito," saad ni dad at iginaya ang babae papasok ng gate.

Wait, he just said, magtrabaho? Fvck, no!

Nagmamadali kong nilapag ang gitara sa upuan at tinungo ang pintuan palabas ng kwarto ko.

"Son, good to see you out of your room, anyway, we have a new maid, she's Camilla, Camilla Vellarde.” agad na binungad sakin ni Dad nang makasalubong ko sila. Napatingin ako sa babae. She's stunning, she's gorgeuos, she's fvckingly beautiful.

So she's Camilla, Camilla?

Marahan kong ipinilig ang ulo ko dahil sa mga pumapasok sa isipan ko.

"Magandang araw po," bati nito na lalong nagpabilis ng tibok ng puso ko.

Walang salita ang lumabas sa nakaawang kong labi, nakatingin lang ako sa mga mata niya, I like her eyes. It feels like—

Tumikhim si dad dahilan para mapabalik ako sa katinuan, napakurap ako.

"Ahh.. Camilla, he's my son, Denver-- "

"I want to talk to you,” sansala ko at agad na umalis at tinungo ang opisina ni dad. I can't stay any longer there, talking with her or even looking at her, it makes my knees weaken.

What's wrong with me?

What's happening with me?

"Fvck this!" hindi ko na napigilang mapamura.

"What's the matter?" nagulat ako ng may biglang nagsalita sa likod ko. Kaya agad akong lumingon.

Si dad, isinara na nito ang pinto at umupo sa swivel chair sa harap ng mesa nito.

"Anong gusto mong pagusapan natin?" hindi kalaunan ay tanong nito. Agad naman akong napatigil, ano nga ba?

"New maid? Dad, hindi pa ba sapat ang limang kasambahay dito sa bahay? Four rather, umalis 'yong isa kaya papalitan niyo kaagad. May tagaluto na kayo, tagalaba, tagalinis, huwag mong sabihin na kailangan mo pa ng kasambahay na susubo sayo." Seryosong saad ko dahilan para mag-iba ang timpla ng mukha nito.

"Ba't ba bigla kang nagkaroon ng pakialam sa mga kasambahay, all I know, you do not care to somebody else, kaya 'wag ka ngang umasta diyan na ikaw ang amo nila," sagot nito na lalong nagpataas ng dugo ko. Sa sobrang taas umabot na ito sa ulo ko. Nakakainis.

Napakuyom ang kamao ko. "Just don't hire her," pinatili kong kalamado ang boses ko, dahil mas ayaw ni mommy na nagaaway kami ng matandang to.

"I already signed her application at tanggap na siya na maging kasambahay ko dito, napagusapan na namin to, besides she need money, hindi naman ako madamot kaya tinulungan ko by giving her a job," aniya.

Napairap ako sa hangin. "Seriously?" Nagsimula nang tumaas ang boses ko, kinuyom ko ang panga ko at matalim na sinalubong ang tingin ni Dad.

"Ano bang pakialam mo, unless you have something with that Camilla, sabihin mo nga sa'kin Dk, ba't pinapakialaman mo ang pagtanggap ko sa babaeng 'yon e kung noon nga di ka man lang nagsasalita sa tuwing may bagong kasambahay, hindi ba?" sarkastikong saad nito.

"Iniinsulto mo ba ako?" Galit na tanong ko.

Pagak itong tumawa. "Do you feel insulted?" ani nito na sumagad sa galit ko. Nanatiling nakakuyom ang mga kamao ko, ayokong mapunta ito sa mukha ng matandang to. Pasalamat siya at kaya ko pang pigilan ang emosyon ko dahil kung hindi, kanina pa wasak 'yang bibig niya. Sarap paduguin.

"Just leave Dk, hindi ko kailangan ng opinyon mo." sabi nito.

Napakuyom ang panga ko. "Just leave her alone.. for me."

"What do you mean?" puno ng kuryusidad ang boses nito. Napangisi ako.

" You're a Cum laude in Bachelor of Business and Finance in Stanford aren't you dad, gamitin mo naman ang utak at pinagaralan mo. Marunong kang makipaglaro then I can bet everything but I assure you, I'll win. Sana naman ay naiintindihan mo ang mga sinabi ko.”

"Huwag mo siyang gagalawin. She's mine." saad ko at kaagad  na nilisan ang opisina nito.

Paulit-ulit na bumalik sa isipan ko ang mga sinabi ko.

She's mine? Is she's mine?

"Fvck, what the fvck" malutong ang pagmura ko. Ano bang nangyayari sakin? ba't ang bilis mong tumibok d'yan? Hindi naman ako nakipaghabulan.

All I know, my heart beats fast the first time our eyes met, something's weird.

She seems familiar?

Isang tanong lang ang kanina ko pa gustong mabigyan ng kasagutan. Hindi ko maintindihan, pero nagkita ba ba kami?

Dati?

Pakiramdam ko, kilala ko siya.

Pakiramdam ko, matagal ko na siyang nakasama.

Pakiramdam ko, mayroong namamagitan sa aming dalawa.

But what?

Do we really have something in between more than this?


HerPenSilhouette




Something In Between Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon