BENİ EVE GÖTÜR

Bölüm 3

Gözlerimi açtığımda çok yorgun hissediyordum başım çok ağrıyor du nerdeydim ben burası neresiydi kimin odasıydı kimin eviydi ben burda ne yapıyordum kafamda sorular o kadar yoğunlaşmıştı ki ben buraya nasıl geldim.

Yataktan hızlı bir şekilde kalkıp ilk kapıya yönelmiştim.

Merdivenlerden inip bir salona geldim neresiydi burası etrafıma bakarken beni bir kız karşıladı kimdi bu kız tanıyorum onu.

-Damla sen misin?  korkulu gözlerle..

-Evet benim Eylül iyimisin?

Kafamdaki ağrıdan ne olduğunu bilmediğim yerde ben nerdeyim nasıl geldim buraya hiçbirşey hatırlamıyorum oğlum nerde damla?

- Sakin ol otur sana herşeyi anlatacağım

Sakin olacak durumum yoktu kendimde değildim içim ellerim titrerken nasıl sakin olabilirdim her zaman hislerime güvenirdim bu sefer yanılmıştım nasıl yaptım bunu ben şimdi evimde olabilirdim nasıl yaptım ben bunu..

Damla beni oturtturup bi yudum su içirdi o kadar susaşmışım ki bardağı elinden alıp kana kana su içmiştim su içmek bu kadar güzel miydi en son ne zaman su içtiğimi hatırlamıyorum ama su içmek çok güzel bir duyguymuş, suyumu içip kendime geldikten sonra onu dinlemeye karar verdim.

- Seni dinliyorum neresi burası neden burdayız bu bir şaka mı?

-Hayır.. Eylül sana nasıl söyleyebileceğimi bilmiyorum ama bizi buraya Michael getirdi.

-Michael mı yoksa Michael Jackson mı getirdi dalga mı geçiyorsun hani nerde konfetiler balonlar?

İçten içe öyle olmadığını biliyordum ama öyle olmasını istiyordum

Yeter bu kadar deyip kapıya yöneldim kapıyı açtığımda aynı adam kapının önündeydi aklıma direk oğlum gelmişti nerde benim oğlum diye yakasına yapışmıştım

- Eylül hanım sakin olun oğlunuz iyi babasının yanında dedikten sonra uzaktan çekilmiş videosunu gösterdiler ikna olmuştum ama ben neden burdayım veya neden Eylül hanım olmuştum ben...

Oğlumun iyi olduğunu öğrenince üzerimden büyük bir yük kalkmıştı sakinleşmiştim ama kafamda onlarca soru üst üste binmiş bana savaş açıyordu bu soruları bastıramıyordum belkide hayatımdaki en büyük savaş buydu..