BENİ EVE GÖTÜR

Bölüm 7

Sessiz olup herkesin uyumasını bekliyordum. Bir iki saat bekledikten sonra yavaş yavaş işe koyulmuştum.

Sessiz adımlarla nefesimi tutup tek tek merdivenleri iniyordum kalbimin atışı kulaklarımda etrafıma bakıyordum damla uyumuştu. Sessizce büyük kapıya yöneldim kapıdaki adam da uyuyordu.

Sessiz adımlarla kapıya yöneldim fakat tek bir sorun vardı kapı kitlitdi bunu nasıl düşünememiştim.
Şimdi anahtarı almam gerekiyordu peki nasıl...

Uzun süre bekledikten sonra karar vermiştim ya yakalanırdım yada başarırdım. Sessizce adama yaklaştım büyük ihtimalle üzerinde olması gerekiyor du. Yavaşca ceplerine bakıyordum ne kadar sessizde olsam kalbimin atışları adamı uyandıracak diye çok korkuyordum korktukça kalbim daha hızlı atıyordu nihayet aradığımı bulmuştum.

Anahtarı sıkıca avcumda tutuyordum evet bitiyordu bu işkence...

Kapıya yöneldim kapıyı açmıştım sonunda çok mutluydum kapıyı açtığımda o yüzündeki özgürlük ifadesini görmeyi çok isterdim..

Dışarıyı  gözetleyip çıkmıştım ışıklar bomboş sokaklar o kadar büyük tü ki kaç gün olmuştu dışarı çıkmayalı bilmiyorum rahat bir nefes almıştım hafif rüzgarı tenimde saçlarımda hissetmiştim o an rüzgara bile şükretmiştim..

Kapıyı yavaşça kapatıp ilk koşar adımlarımı atmıştım.

Neresiydi burası çok yabancı geliyordu etraftaki restoran isimleri hiç bilmediğim bir dille yazılmıştı koşuyorum nereye olduğunu bilmeden koşuyordum gecenin bir vakti başıma ne gelirse gelsin korkuyordum özgürlüğümü elime almıştım karakol bi insan bile yeterliydi ama burası çok yabancıydı kokular renkler çok farklıydı..

Biraz koştuktan sonra bana  kalbimin ritimleri artık durmam gerektiğini söylüyordu sakinleşmiş yürüyordum etrafıma bakıyordum...

Nihayet açık bir market bulmuştum hemen içeri koştum..

Lütfen bana yardım edin beni kaçırdılar beni eve götürün.

Karşımdaki adam bana anlamsız gözlerle bakıyordu ve bana bilmediğim bir dille birşeyler söylüyordu ne yani Türkçe bileyen bir market mi yoksa çalışanı mı yabancıydı etrafıma göz gezdirdim hiçbirşey hiçbir ürün tanıdık değildi burası neresiydi..

Telefon dedim işaret ettim eliyle para işareti yaptı adam ama bende para yoktu boynumu bükmüştüm adama 155 diyordum adam hala anlamsız gözlerle yüzüme bakıyordu...

Ben daha ağlayıp birşeyler söylerken adam koluma girmiş beni dışarı çıkarıyordu korkuyordum titriyordum ne yapacağımı bilmiyordum geride dönemezdim sessiz sakin ışıklı caddelerde yürüyordum....