Kendimi uçsuz bucaksız denizde boğuluyor gibi hissediyordum bilmediğim bir odada penceresiz tek başıma kafamdaki düşüncelerde boğuluyordum düşünmekten ağlamaktan hitap düşmüştüm ne olacaktı bana oğlum bensiz ne yapardı aklım yerinden çıkacak gibiydi damla mı ağzından tek kelime çıkmıyordu bekle diyordu sadece bekle....
Bu düşüncelerle boğulurken ağlamaktan hitap düşmüştüm uyuya kalmıştım...
Birden kapı sesiyle uyandım. Karşımda uzun boylu bir adam bana bakıyordu kendime gelip yataktan fırladım içindeki acının öfkesiyle bağırmaya başladım ben nerdeyim sen kimsin? Evet bu o araçtaki gözlüklü adamdı...
Beni tutmaya sakinleştirmeye çalışıyordu birşeyler söylüyordu ama ben kendi sesimden hiçbirşey duymuyordum.
Birden acıyla yanan vucudumda bir serinlik hissettim ne oluyordu bana vucudum bana ağır geliyordu daha ağzımdan ne yaptın bana demeden gözlerimi yummuştum.
Gözlerimi açtığımda yine ben nerdeyim demeden kendime gelememiştim etrafıma bakıyordum ne oldu hiçbirşey hatırlamıyordum. Kavga sesleri bağırışmalar gözyaşları ve o adam...
Kendimi yataktan fırlatıp aşağı indim karşımda damla vardı.
-Günaydın uyandın mı?
- Ne oluyor damla hiçbirşey anlamıyorum ne olur bana yardım et
Damla susuyordu.
-Konuşmadınız mı?
- Ne konuşması damla ne diyorsun? Kim o adam benim burda ne işim var?
- O adam seni ve beni buraya getirdi Eylül.
-İyide neden damla biz ne yaptık ona?
Damla herşeyi biliyordu belliki ama susuyordu
- Damla o adam bana ne yaptı ben hiçbirşey hatırlamıyorum?
- Nasıl hatırlamıyorsun acıdan ne dediğini bilmiyorsun uyuya kalmışsındır
- Hayır o bana birşey yaptı kolum hala ağrıyor
Şaşkınlığı yüzünden okunuyordu
- Ama o seni sevdiğini zarar vermeyeceğini...
- Damla sen neden bahsediyorsun beni nasıl sevebilir benim bir ailem var.
Damla susuyordu oda benim gibi ne yapacağını bilmiyordu ne kadar acı içindede olsam bunu farkedebiliyordum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ EVE GÖTÜR
General FictionEvli bir kadının zengin bir iş adamı tarafından kaçırılıp....
