✧[tea garden]✧

1♡

Merhaba ben Midoriya İzuku bu da benim hikayem.

Herşey çocukluğumda başladı. Sanırım...
Pek iyi bi çocukluk geçirdim diyemem ama bana destek olan ( yani benim öyle sandığım) bir arkadaşım vardı. Bakugou Katsuki, benim tabirimle "Kacchan". Her zaman hayranlık duyardım. Önderlik duygusu,dik duruşu,insanlara kafa tutuşu bile beni güldürürdü.Her zaman 3 kişilik bir arkadaş grubu vardı.ama ben yanından ayrılmazdım,dedim ya hayranlık duyuyorum diye. Her zaman iteklese de ,beni yanından kovmaya çalışsa da gitmezdim...

Şeyy aradan uzun zamanlar geçmişti. Ortaokul sondaydık. O zamanlar bana zorbalık yapardı tabi...

"Kacchan dur! Yapma!"

"Hah! Lanet deku bu gereksiz defter işine yaramayacak! Daha özgünlüğün bile yok! HAHA ."

Evet bana taktığı lakap buydu. "Deku"
Namıdeğer "işeyaramaz" anlamına gelir.

Kacchan tabiki lise seçimi olarak Japonya'nın en prestijli okulu olan UA
(yuuei) okuluna gidecekti...
Ona yakışan da bu zaten.
⊂⊃⊂⊃⊂⊃⊂⊃⊂⊃⊂⊃

En son sensei bana hangi liseye gideceğimi sorduğunda elim ayağım titrese de cevap verdim;
"Ş-şey UA'ye git-gitmek istiyorum"

Bu kelimeler ağzımdan zorla çıkmıştı.
O gün kacchan bunları söylediğim zaman birşey dememişti. Hem şaşkın hem de mutluydum... Erken sevinmiş olabilirim tabi.

Okul çıkışı kacchan beni duvarla arasına alıp bağırmaya başladı.

"Sen hangi hakla kendini benimle bir tutarsın ha! Daha özgünlüğün bile yok oraya nasıl girmeyi düşünüyordun!"

Ben daha bu sözleri hazmedemeden yüzüme inen yumrukla yere düşmüştüm bile. Arkasına bile bakmadan ellerini cebine sokup ağır adımlarla ilerledi. Bense sadece arkasından baka kalmıştım. Yine...

Bu tür durumlarda eve gitmek benim için hep daha zor olmuştur. Yüzümde koca bir morluk, ağlamaklı bir ben ve telaşlı bir adet annem.

Genelde böyle olduğunda -yani zorbalığa uğradığım zamanlar- bahçeme giderdim. Kimsenin gitmediği boş bir bahçe. Kendime göre dekor ettiğim sevimli bir yer. Ama buraya giderken çok dikkat ederim. Kacchan bırayı bulsa iyi olmazdı. Herhalde bir tane bile çiçek sağ kalamazdı. Buraya geldiğimde "hero analiz" adlı defterimi çıkarır gözlemlediğim yeni özellikleri eklerdim. Kahramanların analizlerini yapmayı severdim. Çünkü bende kahraman olmak istiyorum hemde 1No. lu  kahraman 'All Might' gibi. Birgün kahraman olabilirmişim gibi hayaller kuruyordum.

Şey biraz saçma tabi. Kacchan'ın da dediği gibi

"Lanet deku daha özgünlüğün bile yok!'
Haklıydı.
Ne diyebilirim ki. Ben bahçemde oturup bunları düşünürken bi ses geldi...

"Oi burası neresi? Deku!? Senin ne işin var lan burda!"

"K-kacchan!"

Hello bu ilk kitabım inş beğenirsiniz ln ilk defa bu hissi yaşicam öhm öhm yorum yapıp oy tuşuna basarsanız sevinirim zor bişi diil cnm dokuncan o kadar hadi bayi canlarım yb de görüşürüz <3