✧[tea garden]✧

2♡

"K-kacchan a- a -açıklayabilirim dinle lütfen!"

Ve tabiki dinlemek ve kacchan kelimeleri sanki birbirleriyle kavgalıymış gibi tabiki dinlemedi...

Bahçede mahvolmayan bir ben bir de çantam kalmıştı. Çantamı da ani bir refleks sayesinde kurtarabilmiştim.
Bahçeden çıkmadan önce;

"Kahramanlıktan vazgeç deku, yoksa ilerde daha çok üzüleceksin."

Ne kacchan beni mi düşündü?
Yani benim iyiliğimi mi düşündüyor?
Nasıl lan! Yok yaa?

Öyle dalmışım ki evi geçtiğimi yeni fark ettim. Zili çaldıktan sonra annem kapıyı açtığında bana dehşet saçıcı bi bakış sundu...

"İ-izuku bu halin ne?! Noldu sana!?"

Anneme cevap veremeden gözlerimin kapandığını hissettim...

____________________________

Uyandığımda gözüme çarpan beyaz ışıkla irkildim. Bir anlık kamaşma yüzünden açılan gözlerim saniyesinde geri kapandı. Annem fark etmiş olucakki ışıkları kapatıp elimi tuttu.

"İZUKU! İyimisin? Ohh çok korkuttun beni."

Ben daha olayı idrak edemeden odadaki mitsuki teyzeyi ve yanındaki kac- dur bi dakika nE!? Kacchan niye burdaydı ki?

Kacchan'ı görür görmez elim ayağım birbirine dolandı yine kolumu kaldırıcaktım ki seruma bağlı olduğunu gördüm, öbür elimle ağrıyan başımı tuttum. Anneme;

"A-anne bana ne oldu?" Diyebilmiştim güçlükle. Annem de;

"Evin kapısındaydın sonra hafif sendeledin ve bayıldın ödüm koptu.
Sonra Mitsuki'yi aradım. Saolsun hemen geldi, hem bak! Arkadaşın katsuki de geldi."

Evet. Annem kacchan'ı arkadaşım zannediyordu.

Kacchan adımlayarak bana yaklaşıyordu. AHHHH Çok korkuyoruum.

Sonunda yanıma geldiğinde;

"Deku iyimisin?"
Diye sormuştu. Bana sorduğu bu soruyu biraz korkmuş olabildiğince de sakin sormuştu. Sorduktan 2 dakika sonra cevap verebilmiştim.

"Ş-şey k-kacchan beni düşündüğün için teşekkür ederim iyiyim."

Ben bunları söyledikten sonra eliyle nazikçe (!) Saçlarımı okşayıp yerine geri döndü. Benim yüzümde aptal bi gülümseme oluşmuştu. O da bunu fark etmiş olucakki bana tatlı bi gülücük sundu. Bunu görmemle daha çok kızardım.
_____________________________

Sonraki gün annemden zorla izin alarak kendimi dışarı attım. Sanırım kacchan bana iyi davranıcak artık.

Markete gittim ve en sevdiğim çikolatadan aldım. Sonra da eskiden kacchan'la birlikte oynadığımız parka gittim. Salıncağa oturup çikolatayı yemeye başladım. O kadar dalmışım ki karşımda dikili duran kacchan'ı fark etmemiştim bile. Fatk ettiğim anda o yoğun kan kırmızısı ( detay vermeyi severim) gözlerle gözgöze geldim.

Ben tabi bi anlık panikle salıncaktan geriye doğru eyilince ters şekilde yere kapaklanmıştım. Kacchan'dan hafif bi kıkırtı geldiğinde ona doğru baktığımda
hafif bi tebessümle yanıma gelip kalkmama yardım etti. nE?

Hey benim kacchan'ımı alıp başka kacchan mı koydunuz yoksa?!

Kalktıktan sonra o da ayağa kalktı ve arkasına bakmadan gitti. Ben olayın şokuyla bir saat boyunca orda kalakaldım. Cidden.

Üşüdüğümü hissedip eve geldim.
Ve annem evde misafir olduğunu söylediğinde odama kaçıcaktım *sonuçta misafir yani şimdi gelip şey derler 'ay ben senin küçüklüğünü biliyorum koşuştururdun etrafta yaramaz yaramaz fln *ama gelenlerin Mitsuki teyze ve Kacchan olduğunu görünce vazgeçtim. Sonuçta mitsuki teyze ikinci annem sayılırdı. Küçüklüğümden beri annemin ne zaman işi çıksa o sahip çıkardı bana.

Eh nede olsa annemle lise arkadaşılar.bi çoğu gece de onlarda kalırdım. Annem iş için şehir dışına çıkardı. Baba demek istemediğim şahıs sayesinde annem işte çalışıp evi geçindiriyor nede olsa. Neyse ne diyodum he kacchan'larda kalırdım kalmasına ama kacchan la çok konuşmazdım. Bilemiyorum. İnsanlarla...

İnsanlarla pek iletişim kuramazdım. Her zaman utangaç ve duygulu bi yapım vardı. Herneyse bundan bahsetme zamanı değil. Kurt gibi açım. Odama girdim, her zamanki gibi açık yeşil sweat'imi ve altına koyu lacivert dizlerime kadar gelen eşofmanımı giydim ve odadan çıktım. Lavaboya girdim ve ellerimi yıkadım. Ve çıkmadan önce saçlarıma baktım. Herzamanki gibi karışıktı. Bende biraz daha karıştırıp kapıyı kapatıp çıktım.

Aşağıda annem,Mitsuki teyze ve Kacchan masaya çoktan oturmuş beni bekliyorlardı. Bende hemen masaya oturdum ve yemeye başladık. Yemek sırasında annem konuşmaya başladı;

"Biliyor musun izuku Katsuki bu gece burda kaloyor."

Birden öksürmeye başladım "nE!" Diyebildim. Sanırım kacchan da gördüğüm kadarıyla bu söze şaşırmıştı.
Kendime geldiğimde bir bardak su içtim ve yemeğime geri döndüm. Yemek boyunca bir kere bile konuşmadım. Akşama doğru Mitsuki teyze evden gitti.

_____________________________

Arklar slm yeni kitap diye hemen yb atim dedim şu oy tuşuna bi bassanız çok sevirimke şimdiden teşekkür ederim cnlarım yb de görüşürüz by
(639 kelime)