TÖRE

BÖLÜM-9

Selaaam:) Nasılsınız? Bende iyiyiyim.Biraz bölümde gecikme olmuş olabilir.Malum sınav haftası daha yeni bitti.Sınavlar sınavlar sınavlar...Öğrenci olmak gerçekten zor.Neyse konumuz bu değil :D Umarım beğenirseniz.Birde lütfen yorum yaparsanız sevinirim.Eleştirilere açık birisiyim.Basit bulduğunuz yerlerde olabilir.Ne de olsa pek tecrübeli sayılmam.Yoruum yapın :D Siz yorum yaptıkça çook mutluu oluyorum.Bu arada sayımız gittikçe artıyor :D Sizleri seviyorruum :)
YORUMLARINIZI BEKLİYORUUMM..

Herkes benden bir cevap bekliyordu.Evli olduğu halde evlenme teklifi alan ilk insan olarak tarihe geçecektim.Poyraz benim evli olduğumu bilmiyor muydu? Gözlerimi Mithata doğru çevirdim.Öfkeden gözlerinden ateş fışkırıyordu.Gözlerindeki öfkeye defalarca şahit olmuştum.Mithat birden yerinden kalkarak sahneye doğru yürümeye başladı.Sahneye Poyraz'ın yanına çıkarak "Sen kimin kadınına evlenme teklifi ediyorsun?" diğe bağırdı.Poyraz Mithat'ın dediklerine şaşırdığı her halinden belliydi.Affallamış gibiydi.Mithat Poyraz'a sıkı bir yumruk geçirdi.Herkes sanki bir film izliyormuş gibi izliyorlardı.
"Lan ben kime diyorum cevap versene."
Yumruk
"O evlenme teklifini sana sok*rım."
Yumruk
"O bana ait.O benim."
Yumruk
Olanlara inanamıyordum.Mithat Poyraz'ın yüzünü kan gölüne çevirmişti.Hiç acımadan vuruyordu.Poyraz hiçbir tepkide bulunmadı.Kimse ayırmaya çalışmıyordu.Bunlar nasıl insanlardı? Buna son vermek bana kalıyordu.Sahneye çıkıp "Mithat lütfen,dur" diğe yalvardım.Ama nafile beni duymamıştı bile.Buna son vermem lazımdı.Mithat hala Poyraz'ı yumruklamaya devam ediyordu.Timuçingile baktım onlardan yardım isteyebilirdim ama onlarda ortalıkta gözükmüyorlardı.En son dayanamayıp "Yeter!" diğe bağırdım.Mithat ellerini Poyraz'ın üstünden çekip bana doğru baktı.

"Bu adamı seviyor musun?" Poyraz ilk defa konuşmuştu.Ben Mithat'a karşı ne hissetiğimi daha bilmezken ne diyecektim? Mithat hala bana bakıyordu.

"Bu olanlar için özür dilerim Poyraz" Poyraz'ın başına gelenlerin hepsi benim suçumdu.

"Üzülme Gece Kuşu."
"Lan o bana ait.O gece kuşu dediğin ağzını s*ker*m"
Yumruk.
"Ben kimseye ait değilim." diğe bağırdım.Şuan herkesin bizi izlediğinin farkındaydım.Magazinciler bile vardı.Ama şuan hiçbiri umrumda değildi. Poyraz yerden kalkarak Mithata tam yumruk atacağı zaman Mithat onu etkisiz hale getirdi.Poyraz'ın karın boşluğuna defalarca vurdu.

Boksör gibi adam.Maşaalahh! Bir tane bile yumruk yemedi.Maşaalahh!

İç sesime bir kere daha lanet ettim.Böyle bir durumda bile böyle düşünüyordu.
"Sen yokken ben vardım.Onun en kötü günlerinde yanındaydım.O sana değil bana ait." Bunu diyen Poyraz'dı.Beni resmen bir mal olarak görüyorlardı.

"Ben kimseye ait değilim.Siz beni ne zanlediyorsunuz?" diğe bağırarak barın çıkışına doğru ilerledim.İkiside artık umrumda değildi.Ne halleri varsa görsünler! Barın karşısında sahil vardı.Oraya doğru yürümeye başladım.Artık bu olanlara tahammül edemiyordum.Göz yaşlarım istemsizce yanaklarımdan aktı.Adımlarımı hızlandırdım.Boş bir bank gördüm.Oraya oturdum.Karşımdaki denizi izlemeye başladım.Dalgalar kıyıya vuruyordu.Etrafdaki insanlar mutluydular.Ya da mutlu rolü yapmak zorundaydılar.Karşıdan bir aile geliyordu.Çocuklarıyla beraber gülüyorlardı.Fazla iyimserlerdi.Oturduğum bankın yanındaki bankta da iki sevgili vardı.Yeni sevgili oldukları her hallerinden belliydi.Çocuk kolunu kızın omzuna atmış bir şekilde kızın saçlarına öpücükler konduruyordu.Fazla masumlar.Pamuk şeker yiyen iki tane tonton çift vardı.Onlarında hallerinden gayet mutlu bir şekilde konuşuyorladı.Her şey sanki fazla iyiydi.Herkes bu kadar mutluyken ben niye bu haldeydim? Mutluluğun formulü neydi? Oturduğum banktan kalkarak yürümeye başladım.Mutlu insanları görmeye artık tahamülüm yoktu.

Barlardan yükselen müzik sesleri..Kavga edenler..Kadınların kulak tırmalayan sesleri..Köşede sevişenler...İçipde kaldırımda sızanlar..Kızın suratına sigara üfleyen genç erkek..Bağrışlar..Kahkahalar..Küfredenler

Tedirgin olmuştum.Adımlarımı hızlandırarak burdan uzaklaşmayı düşündüm.Yan kısımdan bir grup "Hey Güzellik" diğe seslendiler.Onları umursamayıp adımlarımı dahada hızlandırdım.Allah'ım lütfen peşime takılmasınlar diğe dua ediyordum.Niye bu sokağa girdiysem? Üstümdeki kıyafetlerle beni yanlış anlamışlardı."Geceliğin kaç para bebeğim" O iğrenç ses tonu.Beni resmen fahişe olarak görüyorlardı.Yağmurda bastırmışı.Resmen şansızlığın kelime anlamıydım.Yağmur daha da şiddetlenmeye başladı.Arkamı döndüğümde peşimdeki serserileri farkettim.Bana doğru yaklaşıyorlardı.Bu topuklularla yürümekte baya tecrübeliydim.Hatta koşabilirdim de. Koşmaya başladım. Sokak ikiye ayrılıyordu.Sağ tarafı tercih edip oraya doğru koşmaya devam ettim hala peşimdeydiler.Güzel olmak başa belaydı . Karşıdan gelen arabaya çarpdım.

&&&

Mithat beni kucağından indirerek odaya taşıdı.Sırılsıklam olmuştum.Çabuk hasta olan birisiydim.Yanıma yaklaşarak elbisemin fermuarını indirdi.Bu ne yaptığını zanlediyordu?Resmen benim bu durumumdan faydalanacaktı.Pis fırsatçı.Derin bir nefes aldım."Sen ne yaptığını zanlediyorsun?" diğe çemkirdim.Kaşlarını çatıp "Eğer üstündekilerini çıkarmazsam hasta olup gebereceksin." Az önceki düşüncelerim ve fesat yönüm yüzünden utanmıştım.Konuşmamaya karar verdim.Elbisemi üstümden yavaşça çıkardı.Utanıyordum.Şuan yüzümün domates gibi olduğundan emindim.Gözlerimi iyice kapattım.Sanki gözlerimi kapatınca bedenimi görmüyecekmiş gibi.Onun karşısında siyah iç çamaşırlarla kalmak utanç vericiydi.Üstüme yorgan getirip yanıma uzandı.Hala utanıyordum.Onun karşısında çıplak olma fikri bütün vücudumu sarmıştı.Gözlerimi kapattım ve uyumaya çalıştım.Mithatla aynı yatakta uyuyorduk.Ne kadar kovsamda yataktan çıkmazdı biliyorum.Uzun süre kapalı olan gözlerimi Mithat uyumuştur diğe yavaşça araladım.Mithatı dudaklarıma bakarken yakaladım.Sonra bakışlarını gözlerime çevirdi.Bunca uzun süredir beni mi izlemişti? Ayrıca üstünde de boxserı hariç hiçbir şey yoktu.

"Üstünü giy."

"Ben böyle uyurum.Eğer rahatsız olduysan yandaki koltuk boş." Resmen üstü çıplaktı.Şuan farkettiğim detay onun gözler önündeki karın kaslarıydı.Zaten battaniyede küçüktü.Battaniyeye iyice sarılarak kendime doğru çektim.Üşüyordum. "Üstümü açıyorsun" "Asıl sen benim üstümü açıyorsun" diyip tersledim.
"Gözlerinle taciz etmen bitti mi?"
Bay Kendini Beğenmiş
Bay Ukala
Bay Egoist
"Saçmalama.Uyumak istiyorum ve battaniyeyi çekip durma."
"Bende üşüyorum." Yine battaniyeyi kendisine çekmişti."Bu böyle devam etmeyecek" dedim.Olumlu anlamda kafasını salladı."Battaniyenin yarısını sen al yarısını ben." Battaniyenin bir ucunu ona verdim.Ama hala vücudumun bir kısmı açıkta kalmıştı.

"Sen daha irisin bu haksızlık."

"Üşümek istemiyorsan bana doğru yaklaş." Bundan başka çarem yoktu.Bütün fırsatları iyi değerlendiriyordu.Donmaktansa onla yakın olmak daha iyiydi.Ama şuan ikimiz de nerdeyse yarı çıplaktı.Bu hiç uygun değildi.Birbirimize çok yakındık.Kendimi yorgun ve bitkin hissediyordum.Şuan tek ihtiyacım uyumaktı.Nefesini hissediyordum.

"Ateşin var."

"İyiyim ben." Aslında iyi değildim.Ama bugün Mithat'ı yeterince yormuştum.Bunun için onu endişelendirmek istemiyordum."Kalk." diğe emir verdi.Hiçbir güç beni bu yataktan kaldıramazdı."Uyumak istiyorum." diğe ısrar ettim.Beni kucağına alıp "Doğru banyoya gidiyoruz" dedi.Şuan onun kollarında iç çamaşırla duruyordum.Biz evli olabiliriz ama yinede çok utanıyordum.Rengim şun kırmızıdan bordoya geçtiğine emindim.Banyoya doğru gittik.Soğuk suyu açmıştı."Ü-şü-yo-r-um" diğe kekeledim.Su çok soğuktu."Ateşin var"
Suyun altından çıkmak için hamle yapmışken Mithat engelledi.Kendide suyun altına girmişti.Soğuk su tenimi işliyordu.Mithat gözlerimini içine bakıp "Ben sana müebbetim Baş Belası"diğe söyledi.Yutkundum.Bedenim kaskatı kesildi.Kalbim göğüs kafesimin içinde çaresizce çırpınırken bir an nefes almayı unutdum.Birbirimize çok yakındık.Tenlerimizin değdiği her bir noktada alev alev yanan bir sıcaklı vardı.Dudaklarımız birbirine çok yakındı. Tam o sırada Hapşurdum. Doğru duydunuz dudaklarımız birbirine o kadar yakınken ben  hapşurdum.

Tam bir Fiyasko...