TÖRE

BÖLÜM-4

Heyecanla beklediğiniz yeni bölüm geldi.Umarım beğenirsiniz.Biraz geç oldu ama affedin.Yorum yaparsanız çook sevinirim.İyiki Varsınız.Kitapla ilgili düşünceleriniz benim için çok önemlii.Neysee öpüyorruumm :*
İYİ OKUMALLAARR :)

-----2GÜNSONRA-----

Bugün Defne İstanbul a geri döncekti.Düğünüme geri gelcekmiş.Amaan ne düğün batasıca düğün.Gelmesine bile gerek yoktu.Nede olsa benim ölüm anımı görmesini istemezdim.Sevmediğim bir adamla evlenecektim.Defneyi havalanına götürdük.Malum söz konusu ben ve Defne olduğu zaman duygusal anlar hiç bitmezdi.İkimizde birbirimize sarılarak ağlamaya başladık.Aslında duygusal biri değildim ama söz konusu Defne olunca her şey başka oluyordu.O benim herşeyimdi.

"Hadi cadı biraz daha burda oyalanırsan uçağı kaçıracaksın"

"Tamam gidiyorum ama geri geleceğim "

  Defne gitmişti.Bende taksiye binip eve gittim.Bugün Mithatla hiç konuşmamıştık.Ne de olsa beyfendi koca aşiretin AĞASIYDI. Meşguldur(!).Eve gittim.Kapıda Boranla karşılaştık.Ona aramızda 4 yaş farkı olmasına rağmen hayatım boyunca hiç abi diye hitap etmemiştim.Beni ayaküstü soru yagmuruna tutmustu.

" Nerden Ada?"

" Cehennemin dibinden."

Tokat atmıştı.Mithatdan sonra sıra abimdemiydi.. Ben onların gözünde ne ifade ediyordum."LANET OLSUN" diyip koşarak odama çıktım.Sanki onların gözünde değersiz bir maldım.Ayıcığıma sarılıp ağlamaya başladım.Çaresizdim.

ÇARESİZ

ÇARESİZ

ÇARESİZ!

  Tek yapabildiğim şey ağlamaktı.Onu bile beceremiyordum.Benim güçlü olmam lazımdı ben ADA DEMİR dim.Eskisi gibi gecelere akcaktım.Dolabımdan süper mini siyah bir elbise çıkarıp giydim.Ayakkabı olarakda siyah bir topuklu ayakkabı seçmiştim.Saçlarımıda hafif dalgalandırdım.Hazırdım.

En önemlisi makyaj yapmayı unutmuştum.Kırmızı bir rujla kombinimi tamamladım.Aynadaki görüntüm harikaydı.İşte gerçek ADA DEMİR buydu.Tek sorun arabam olmamasıydı.Bu sorunuda heralde halledebilirdim.Evde kimsenim olmaması büyük şanstı.Evden çıktım.Kapıdaki ızbandutlara "Araba getirin" diye emrettim.

"Ada hanım isterseniz gideceğiniz yere biz bırakalım"

Hehee oldu.Sonra gidin babama haber verin.Babamda Mithat a haber versin.Sonra bütün Mardin ayaklansın oldu canım. Tabiki böyle diyemedim.

" Gerek yok.Kendim gideceğim"

"Peki Ada Hanım"

  Siyah bir jip getirmişlerdi.Evet her şey harikaydı.Kıyafetimden tut arabama kadar her şey siyahtı.Arabamı alıp kafamı dağıtabileceğim bir yere gitmeyi istiyordum.Nereye gitceğimi bile henüz bilmiyordum.Arabayı sürdüm.Yolun üstünde DALYA adlı bir yer gördüm.Eğlenceli bir yere benziyordu.Evet burası bardı.Arabamı parkettikten sonra içeriye girdim.Ortam güzeldi tabi yiyişenleri ve açık açık sevişenleri saymazsak güzel bir yerdi.Mardin gibi bir yerde böyle bir yerin olması ilginçti.Baya işlek bir yere benziyordu.Bir masaya oturdum.Ne içsem diye düşünüyodym.Bugün benim günümdü.Defne gitmişti Bora bana tokat atmıştı babam beni bir mal gibi Mithat domuzuna vermişti annem olanlara yorum bile yapmıyordu 1 hafta sonra düğünüm vardı Mithat ise bana sürekli emirler yağdırıyordu sevmediğim adamla evlenecektim onca emek verdiğim okulumu bitirememiştim Mithat ın daha ne olduğunu bile anlıyamamıştım ama karanlık biri olduğu kesindi.İşte bunlar için içilirdi.Barmenden viski istedim.Tekefonumuda kapatmıştım.Bu gece her şeyden uzak olmayı istiyordum.Viskim gelmişti.Birkaç duble içtim sonra yanıma biri oturdu