Chapter 25

11 0 0
                                    

"Ano? Okay na 'tong suot ko? Baka naman gusto mong mag-suggest para sa ikakaganda ko lalo?" Umikot ako sa harap ng salamin habang nasa likuran si Lance. Well, he's been staring at me the whole time since I wore my dress.

Kanina ko pa iniisip kung may mali ba o wala. I mean, iyong mata niya kasi, as in parang naka-glue na yata sa akin sa sobrang titig.

The way he stares me gives me more confidence knowing that we will have a celebration with his parents. Hindi nga sasama si kuya kasi syempre, gusto niyang ibigay iyong time na iyon sa amin ni Lance.

Pumitik ako sa harap niya. Bahagya itong nagulat saka nginitian ako lalo. Damay pati ang mata sa pagngiti niya kung kaya't halos kurutin ko na ang pisngi na nito sa panggigigil.

Damn you, Lancelot! Ikaw lang nakakagawa sa'kin nito. You are always an exception for some things.

He blinked after. "Nah, babe. You're too beautiful. Wala nang kulang." I rolled my eyes at him as he reached for me and encircled his arms around my waist.

Nakaharap ako sa salamin at hinayaan niyang mamahinga ang baba sa balikat habang malambot na tinititigan ang repleksyon ko. I can feel the loud beat of his heart and I am sure that it's because of me, because of how I can give a different feeling for him.

I am wearing a fitted dress. Not elegant and classy but it actually shows the curve of my body which I think Lance is drooling as of now. It's a sleeveless and has a right amount of deepness on the neck part, so the upper part of my breast is exposed, not totally. Sakto lang naman.

I have no intentions to seduce him.

"Sure ka bang hindi sensitive parents mo sa ganito? Baka naman paalisin nila ako ng wala sa oras, ah?" I followed it with a slight chuckle. His lips kisses my shoulder and shook his head.

"Nope. Gusto ka nila. They won't dictate someone to fix the way they dress. Okay lang as long as boyfriend mo ako."

"Tss. Gago. Sige na, alis na tayo. Lapit na time," aya ko sa kanya saka ako kumuha ng ilang sulyap sa sarili bago nakuntento na.

Saktong free time namin. Sabi ko nga, okay lang kahit na hindi ako sumama kahit invited ako kasi naman, oras na nila iyon para mag-celebrate kasama family nila. I know the fact that I am still not part of their family though I am not expecting I will be.

Hindi ako humiling kailanman. They're an ideal family but I cannot see myself being part of it in the future. As if me and Lancelot will end up being together, huh?

Buti na lang talaga wala kaming masyadong homeworks. It's a blessing after all na binigay sa amin ang araw na ito para sa celebration.

It's a smooth drive after all. Dumiretso kami sa dining area nila kaagad saka naabutan ang pamilya niyang masaya nang kumakain.

His parents welcomed me as well as his brothers and sister. Isang malaking ngiti ang binigay ko sa kanila saka pagbati sa magulang niya.

It's so rare to see couples celebrating long anniversary these days. I mean, with the kind of family they have, it's just so mesmerizing to see them being together for a long time.

Iba kasing mayayaman, hindi buo ang pamilya. It's just the money that keeps them together as if the money can be the primary reason for a long lasting relationship of a family.

Hindi ko alam kung magiging ganito ba sakali ang pamilya ko. Iyong totoong pamilya ko kapag hindi nila ako pinaampon. Will I live this happy and contented? Will I experience this kind of life if they didn't kick me out of their lives? Paano kaya kung kasama ko pa sila? May magbabago ba?

Summer of Eleventh of May (Juntarsiego Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon