Wind of Love

Chapter 13

Nagkakasama parin kami. Sa lahat lahat.Mapa-pasyal sa luneta at pagpasok ng skwela ay magkasama kami. All i wanted is her. Nothing at all

Half of a school year na kaming magkasama at isang year nalanf graduated na kami sa college.

"Hindi mo yata kasa-kasama si Imelda" nagulat ako sa biglang tanong ni papa.

I just look at him and nod "Hayaan mo na po" i answered.

Sa totoo lang i don't want to make her as our topic since she's with Terrence, the boy who courted her.

I get my bag and phone at umalis na ng bahay.

I also have my own car na. Daddy bought it last month and i was so happy. Pinaandar ko na ang sasakyan at umalis ng bahay, nakarating ako sa university at tila may mga naghihiyawan sa loob nito.

Dali-dali akong lumabas ng sasakyan and i get inside. Nadatnan ko ang mga taong nakapalibot sa labas ng ground sa harap ng building.

Sumingit ako ng sumingit hangang makita ko na kung ano ang tinitignan nila. "Excuse me" i shuttered to those person infront of me.

And when i reached them, tanaw na tanaw ko ang dalawang pamilyar na tao habang nakatayo sa gitna,harap ng maraming tao.

It's Imelda and Terrence.

Terrence is holding a flower while looking Imelda and Imelda is busy looking at me.

While watching them and imagining their inlove with each other. They are also watching me suffered for the reason that i fell inlove with her.

Nasa ganoon akong position ng maisipan kong mauna nang tumalikod sakanila. Dumiretso ako sa building namin at naupo doon.

I opened my facebook account and a bullsh*t post ang unang lumabas dito.

Terrence New Post.

Napatingin ako dito. I think last day pa to. They are dating, Imelda is eating a ice cream while Terrence is busy watching her which he makes fall inlove more to her.

Nagdaan ang buwan at hindi na kami masyadong nagkikita ni Imelda. Hindi na rin kami naguusap gaya ng nakasanayan ko dati noong naguumpisa pa lamang kami.

Next 2 months na ang last year namin sa college.

I feel nothing. Para lang akong nabubunutan ng tinik kapag lagi kong naalala na she's happy with terrence.

I really don't know what to feel. But we are still connected with each other or our social medias. Kaya mas lalo akong nasasaktan kapag nakikita ko din ang mga post niya with terrence and that feeling of they are happy with each other.

Pero sa mga nakaraang linggo, nakapagtataka na wala akong napansing post sakanila.

Even with Terrence na kahit may klase noon ay nagpopost parin siya na ngayon ay wala na, ni isa.

"Wala na silang post ni kuya Terrence ah" rinig kong sambit ni Fortuna habang papasok sa kwarto ko.

I nodded to her as my answer.

Humarap siya saakin at napaupo sa kabilang bahagya ng kama ko "Why don't you ask her?" hindi naman ganon kadali yon. She's happy. Admit it.

I looked at her at pinagtaasan ng kilay "Do you think she will respond?" sarkastikong tanong ko na parang nawawalan na ng pag-asa.

Months passed. I never let my self to ask her kung bakit nagawa niya akong hindi pansinin. I never let my self hoping that she'll comeback.

Bat hindi ako marupok gaya ng mga minsan kong napapanood.