Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayınnn öptüm kocaman <3
Kulaklarım duyduklarım yüzünden çınlarken sol tarafıma dönüp masada oturan Taehyung'a çevirdim bakışlarımı. Bu kadar mı nefret ediyordu benden? Benim zarar görmemi bu kadar mı umursamıyordu?
Titreyen ellerimden düşmek üzere olan telefonu sıkıca tutup ağaca yaslandım, Namjoon hyung bişeyler diyor ama ben anlamıyordum. Kan şekerim düşmüş gibi yer yerinden oynuyordu. Gözlerimi kapatsam tüm dengem alt üst olucak gibiydi, üst üste kirpiklerimi kırpıp kendime gelmeye çalıştım.
"arabanın orda seni bekliyorum" duyduğum son şey ile telefonu kapatıp yaslandığım ağactan bedenimi ayırarak kendimi dikleştirdim. Hızlı adımlarım masaya ulaştığında ellerimi destek almak için oturduğum sandalyenin başına koyarak tutundum. Sadece babama bakıyordum.
"Neyin var? Yüzünün rengi soldu bir anda" Eğer şuan bişey olduğunu belli etseydim beni bırakmazdı yada ona ters davransam yine bırakmazdı. Gülümsemeye çalıştım, bu gülümseme acımı saklamak için yüzüme taktığım kaçıncı gülümsemeydi?
"Bizim çocuklar içmişte biraz dağıtmışlar onları eve bırakmam lazım gidebilirmiyim?" Lütfen evet de, lütfen evet de, lütfen. Teredütle yüzüme baktı tahminimce hepsi şuan bana öyle bakıyordu. Ağzını önünde duran mendil ile sildikten sonra ellerini masada birleştirip gözlerini kıstı. Hadi ama birazda inansan ne olur?
"Gidebilirsin Jimin, arkadaşlarının sana ihtiyacı var değil mi hayatım?" Taehyung'un annesi konuşunca bakışlarımı ona çevirdim bana değil de iki hafta sonra resmi kocası olacak babama bakıyordu. Bende bakışlarımı ona çevirdiğimde başıyla beni onaylayınca belli etmeden nefesimi dışarıya üfledim.
"İyi geceler"diyerek hızla ayrıldım ordan, onların görüş açısından çıkınca koşmaya başladım arabanın yanına geldiğimde Namjoon hyung park ettiğim arabamın yanında ki arabasından indi.
"Burda olmaz hyung gidelim" başıyla beni hızla onaylayın tekrara arabaya bindi bende ardından inerek hızla ordan uzaklaştık. Stresten ölmek üzereyken nasıl şehre indik ve deniz kenarına geldik bilmiyorum. Yol boyunca ikimizde konuşmamıştık. Duran arabadan inerek denize bakan banklardan birine oturdum Namjoon hyung da yanıma oturmuştu.
"Taehyung eğer 24 saat içerisinde malların parasını Felix'in istediği mekana götürmezse ölüceğini söyledi. Ve görünüşe göre Taehyung öyle bir miktarda parayı toparlayamadı, ve Jimin Felix gerçekten ciddiydi." derin nefes aldım. Stresten titreyen bedenim hafif esen rüzgar ile buluştuğunda dalda sallanan yaparak gibi olmuştum.
"Bir yolu olmalı"
"Bir yolu yok Jimin ve sakın ağzını açma o kadar parayı sende bulamazsın"
"Belki şirketin bankasından alabilirim?" aklıma gelen fikir ile hızla ona döndüm içimde bir umut vardı
"Taehyung'un yediği boklarını usanmadan temizledin yetmedi, onu her beladan kurtardın oda yetmedi, senin üzerine tüm malları aldı ama sen hala onu korumaya çalışıyorsun. Yarın baban o zarfı gördüğünde ne halt yiyeceksin Jimin? Sana yardım edelim diyoruz 'hayır' diyorsun. Baban bunu öğrendikten sonra başına neler gelir biliyorsun değil mi?" bağırmasada sesinde ki o sertlik tüylerimin diken diken olmasına sebep oldu. Bense susarak baktım ona. Namjoon hyungdu o beni hep analrdı, anlamasada bana yardım ederdi. O benim 7 yıllık arkamda ki sağlam duvardı.
Yeri geldiğinde beni herşeyden korumuştu yeri geldiğinde de hatalarımdan ders çıkarmam için beni bırakmıştı. Namjoon hyung benim babamdı...
"Şirkete gitsen bile babanın çek için babanın imzası ve damgası gerekiyor. Onu için unut"
Haklıydı bu yolda kapanmıştı. Biraz daha orda düşünürken Namjoon hyung'a telefon gelmesiyle arabaya geri dönmüş şirkete gitmiştik. Tam da Felix'in dediği gibi zarf babamın odasında Masanın üzerindeydi, gece olduğu için o zaman görevli olan adamın beni tanıması büyük bir şanstı yoksa içeriye girmemiz hem zor olur hemde babamın kulağına giderdi. Zarfı hyung da kalırken beni eve bırakmıştı. Odama gidip kendimi kıyafetlerim ile yatağa atıp dizlerimi kendime çekerek cenin pozisyonunu aldım. Yorgundum... Fiziken değil ruhum yorulmuştu artık. Herşey üst üste geliyor beni dipsiz bir kuyuya yolluyordu. Taehyung'u neden sevdiğimi düşündüm, neden kendime böyle yaptığımı düşündüm ve neden yaşadığımı.
