Alles Wat We Lief Hebben ✔

hoofdstuk Ⅳ

dinsdag avond

Ik heb die klootzak de hele dag niet gezien, maar ik ben niet het type dat bij z'n pappie gaat klikken, dus heb ik me vandaag alleen over Maureen Clara en alle gaten in het dossier gebogen. 

Ik zucht en neem een slok van mijn koffie, om vervolgens te ontdekken dat ie' leeg is. Verdomme, ik zoek echt niet weer naar de koffiecorner te lopen. 

Mijn telefoon trilt. 

Eikelige zoon van van Son [19.34] 
Je staat klaar om 20.00. Doe iets leuks aan. 

Gevolgd door:

Eikelige zoon van van Son [19.36]
Ha, ik weet gewoon hoe je nu pissig naar je telefoon zit te staren. Jou plagen is echt het leukste van de wereld.  

Ik stuur niets terug. Het liefst wil ik hem uitschelden, maar dat zal mijn kansen om partner te worden niet vergroten. Dus klap ik met grote tegenzin de steeds dikker wordende dossiermap dicht, stop die in mijn tas en slinger die over mijn schouder. Daarna loop ik naar te toiletten om daar diezelfde tas weer te openen en trek er een jurkje uit. 

Het is een jurkje is van Ellis, maar toen ik haar vertelde over wat ik vanavond moest gaan doen sprong ze op en kwam ze aanzetten met dit niemendalletje. 

'Hij probeert je gewoon om zijn vinger te winden zodat hij je kan uitschakelen wanneer je voor hem gevallen bent,' had ze samenzweerderig gezegd. 'Maar wat hij kan, kan jij ook.' 

Snel trek ik mijn mantelpakje uit en schuif de jurk over mijn lichaam. Ik werp een vluchtige blik in de spiegel. O, jezus, ik ken de betekening van niemendalletje, maar dit is niemendalletje next level. 

De jurk is gitzwart, heeft een lage decolleté, blote schouders en komt tot ongeveer tien centimeter boven mijn knieën. Gelukkig heeft de jurk driekwart mouwen en is hij dus nog ergens elegant. Ik draag echt nooit jurkjes en verhul alles meestal onder vijf lagen blouse, rok en colbert. 

Dus dit is wel even andere koek. 

Snel trek ik mijn colbert over de jurk aan, maar dat ziet er echt niet uit, dus trek ik het weer uit. En dat kan weer echt niet op kantoor. 

Dan schiet het me te binnen. Mijn jas! Ik draag een zwart stoffen wat langere jas die hier prima over een past. 

Maar dan moet ik wel eerst over de afdeling naar de kapstok. En dat zie ik dus niet echt zitten. Na ongeveer twintig keer de deur van het slot gehaald te hebben en hem daarna weer dicht gedaan te hebben, besluit ik om het toch maar gewoon te doen. 

Ik kijk op mijn horloge, vijf voor acht, als ik te laat kom zal hij me zeker niet aanbevelen bij zijn vader en kan ik Ellis' plan niet uitvoeren. 

Ik doe de deur van het slot en stap naar buiten. Zo snel als ik kan op die hoge hakken baan ik me een weg over de afdeling. Hoewel het al bijna acht uur is, is het een drukte van jewelste. Je bent geen echte advocaat als niet tot laat doorwerkt. 

Heel even voel ik me schuldig. Ik zou nu over de Clara zaak gebogen moeten zitten. Dit is ook voor werk, houd ik mezelf voor, dit is het inpalmen van Connor van Son zodat hij me aanbeveelt bij zijn vader en ik de jongste partner in deze firma ooit kan worden. 

Ik loop sneller door. 'Goeie tieten, Hogendijk!' Hoor ik plotseling achter me. Met een ruk draai ik me om. Wat gebeurde er nou net? Ik ben nog steeds maar een van de weinige vrouwen op kantoor en schunnige opmerkingen ben ik wel gewend. Maar dit? Dit is van een heel andere niveau. 

Mijn voeten bewegen sneller. Verdomme, was die afdeling altijd al zo lang? 

'Hij zei wat, Merel.' Ik wil me niet omdraaien. Ik wil gewoon dat we dit morgen als ik weer op kantoor kom allemaal vergeten zijn. 

'Duik je met de zoon van van Son het bed in vanavond?' Ik me omdraaien en zeggen dat ik dat helemaal niet doe, maar ik denk dat ze dat alleen maar grappig zouden vinden. 

Dus negeer ik ze, precies zoals m'n moeder me geleerd heeft. Ik ben bij de kapstok, ruk mijn jas van de haak en stap totaal overstuur de lift in. 

Ik ben wel eens nagefloten, sommige jongens hebben een grens overschreden. Maar ik heb me nog nooit zo vies gevoeld. Dit kantoor heb ik altijd als een fijne plek beschouwd, maar nu doe ik dat niet echt meer. 

Woest veeg ik de tranen weg die zijn ontstaan, hopend dat er niemand nu de lift in stapt. 

Mijn telefoon trilt. 

Eikelige zoon van van Son [20.00]
Ik sta buiten. 

Dat kan er ook nog bij. 

Heel veel liefs xxx