Alles Wat We Lief Hebben ✔

epiloog

vijf jaar later

Het doek word van de muur getrokken en onthuld de grote zilveren letters aan de muur van de bovenste twee verdiepingen van ons oude gebouw. Hogendijk en van Son.

Vijf jaar geleden is van Son en Brandsma officieel failliet verklaard, Connor en ik hebben alles op alles gezet om van Son en Brandsma te redden, maar het mocht niet baten. 

En toen zijn we over gegaan op plan B. Of eigenlijk plan A, want het was het beste plan aller tijden. 

Connor en ik zijn ons eigen advocaten bedrijf gestart. Met een nieuwe visie, ik ben de voogdij zaken en zaken over kindermishandeling gaan doen. Toen ik dat aan Connor vertelde hield hij me alleen maar heel stevig vast. 

Connor zelf is bedreigingen gaan doen. Voor zaken over drugsdeals, bedreigingen en geld moet je bij Connor van Son zijn, dat weet iedereen in de stad. 

We hebben niet al het personeel mee kunnen nemen, maar zeker vijfentwintig man is nu bij Hogendijk en van Son in dienst. 

We werken vooral met jonge, beginnende advocaten, we geven ze de kans zich te ontwikkelen en hogerop te klimmen. 

De letters schitteren in het zonlicht dat door de grote ramen valt. 

Ik knijp in Connors hand en hij knijpt terug. 

'Ik ben zo blij voor jullie!' Ellis komt naar me toegelopen. Diana is op Aruba blijven wonen en om het jaar komt ze naar ons, in de jaren daartussen gaan wij naar haar. 

Ellis heeft de branding van ons kantoor gedaan, en het ziet er fantastisch uit. Het geheel is fris en nieuw, maar wel professioneel. De cliënten stromen binnen, en ik weet zeker dat Ellis' designs daar aan bijdragen. 

Ik geef haar een knuffel en kijk naar haar buik. Ellis is zwanger via een donor. Ze wilde geen vriend of man, maar wel een kind. Ik vind het geweldig voor haar en kan niet wachten totdat haar dochtertje geboren word. 

'Als je maar weet dat ik je een babytoga als kraamcadeau ga geven,' had ik lachend gezegd toen ze vertelde dat ze zwanger was. 

Ze had me met tranen in haar ogen een knuffel gegeven. 'Ik ben zo blij dat ik jou heb.' 

Connor knijpt nog eens in mijn hand. 'Kom je? Ik wil je iets laten zien.' Precies diezelfde woorden als vijf jaar geleden. 

Hij trekt me mee naar de deur die naar het dak lijd. We rennen bijna de trap op. 

Ik houd zijn hand stevig vast en heb rode wangen als we boven op het dak aankomen. Ik ben hier al heel lang niet meer geweest, en-

'Wow.' Ik ben sprakeloos. Het dak is veranderd in een terras. Met een overkapping met warmte lampjes, kerstlichtjes, zachte banken en stoelen en als kers op de taart een bar. 

'Niet weer zo dronken worden als toen, lieverd.' Zegt hij en ik gooi mijn hoofd in mijn nek en lach.

Connor legt zijn hand op mijn rug en ik leg de mijne op zijn rug. Ergens word er muziek aan gezet en de lichtjes lijken opeens wel feller te schijnen. We beginnen te dansen. Het is langzaam en houterig, maar het is perfect. 

Het is het perfecte moment met de perfecte persoon op de perfecte plek. 

Het is maar goed dat het bloed soms kruipt waar het niet gaan kan. 

│authors note│

Dit boek is in minder dan een week geschreven, maar ik heb er heel veel plezier van gehad. Dit is mijn nieuwjaars cadeautje aan iedereen. HAPPY NEW YEAR <3

Word niet zo dronken als Merel die avond, lieverds. Laten we van 2022 een top jaar maken. Dat we nog heel veel mogen schrijven en lezen!

Heel veel liefs xxx