hoofdstuk Ⅵ

613 15 0
                                    

dinsdag avond

Wanneer we dan eindelijk goed en wel onderweg zijn glimlach in nog steeds. Nog nooit heb ik een jongen stil laten vallen met hoe ik eruit zie. 

Maar ik moet toegeven dat de laatste keer dat ik echt met een jongen ben uitgegaan we allebei zeventien waren en ik geloof niet dat jongens dan echt stilvallen. 

Connor draait een chique straat in. Zo'n straat waar ik en Ellis niet eens inlopen als we ergens willen lunchen, we weten toch wel dat we het niet kunnen betalen. Hij zet zijn auto stil, haalt de sleutel uit het contact en stapt uit. Ook ik doe mijn deur open en stap uit. 

Ergens ben ik een beetje teleurgesteld dat Connor niet mijn deur komt opendoen. Wat echt ongelofelijk stom is. Want Connor is een rijkeluis zoontje dat ik alleen maar ga gebruiken om hogerop te komen. Toch?

Shit, gevoelens zijn echt verwarrend. 

Terwijl Connor de sleutel aan een van de rijjongens geeft die staan de wachten voor de ingang van een chique restaurant trek ik mijn jas weer aan. 

De auto wordt weggereden en Connor slaat een arm om mijn middel. Eerst wil ik hem wegduwen, ik wil niet dat dat rare fladderende gevoel in mijn buik erger word dan het nu al is. 

Maar dan zegt hij in mijn haar: 'Doe die jas toch uit.' 

Ik ril over mijn hele lichaam. Ik geloof dat Connor het voelt want hij grinnikt zelfverzekerd. Nee, nee, dit is niet hoe het moeten lopen. 

Ik trek me van hem los en ga een eindje van hem vandaan lopen. Ik zou zweren dat ik een verwarde uitdrukking op Connors gezicht zie. 

'Ik ga vanavond met je eten op een voorwaarde,' zeg ik. 

Connor kijkt me aan. 'Jij bent echt een advocaatje, joh. Nou, kom op met die voorwaarde.' 

'Dit is de laatste keer dat ik met je ga eten en je blijft van me af.' 

'Dat zijn twee voorwaarden.' 

Ik zeg niks. 

Hij zucht. 'Prima.' 

Heel even had ik gehoopt dat hij het er niet mee eens zou zijn. Maar het is beter zo. Hij en ik, dat zou toch nooit werken. Maar waarom gooit hij dan toch mijn hele hoofd en hart door de war? 

We lopen door de chique draaideuren een veel te duur restaurant in. Bij de garderobe geef ik mijn jas en kijk expres niet naar Connor om zijn gezichtsuitdrukking te zien. 

We lopen naar de gastheer. 

'Ik heb gereserveerd op van Son.' Ik had nier door dat hij zo dicht achter me stond en weer doet die stem in mijn haar me trillen. 

Stop, lichaam, spreek ik mezelf toe. We vinden hem niet leuk. Hij betekend niks voor ons. Maar mijn hart trekt zich niks aan van de bevelen van mijn hoofd.

Connor legt zijn hand op mijn onderrug en we worden naar een klein zitje bij het raam geleid. Ik doe heel hard mijn best niet te reageren op zijn aanraking, maar aan zijn grijns kan ik opmaken dat hij heus wel weet wat hij doet. 

Klootzak. 

Ik denk aan Ellis' woorden. Wat hij kan, kan jij ook. 

Als we eenmaal zitten tik ik expres met mijn knie tegen de zijne. Maar ik geloof niet dat het veel indruk maakt.

Ik kijk op de menukaart. Een heleboel dingen met Franse namen en nog veel meer etenswaren waar ik nog nooit van gehoord heb. 

Ik kijk van de kaart naar Connor en weer terug. 

Daarna buig ik me over de tafel en leg de kaart voor Connors neus, met mijn vinger bij escargot. 'Wat betekend dat?' Ik hoop dat ik niet al te dom overkomt. 

Maar volgen mij vind Connor het wel aandoenlijk. Wat ik op mijn beurt weer heel irritant vind. 

Hij buigt zich ook over de tafel en onze hoofden zijn heel dicht bij elkaar. 'Slakken.' Ik voel zijn adem op mijn gezicht. Kaneel, warm, iets...herfstachtigs. 

Snel ga ik terug op mijn plek zitten, voor die herfstadem van hem me nog meer van mijn stuk kan brengen. 

Uiteindelijk bestel ik ravioli en hij een biefstuk. 

'Jij komt hier niet vandaan, of weg?' 

Ik schud langzaam mijn hoofd, niet wetende wat hij precies met die vraag bedoeld. 'Ik ben geboren op het platteland,' zeg ik langzaam. 'In Friesland.' Ik ben bang dat hij me nu als een of andere boerenmeid ziet. 

Maar hij zegt alleen maar: 'Dan heb je hard gewerkt.' Ik zou zweren dat er wat bewondering in zijn stem doorklinkt. 

Ik heb echt geen idee wat ik met deze jongen aan moet. 

Heel veel liefs xxx 


Alles Wat We Lief Hebben ✔Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu