In A Million Tears

CHAPTER 4

Chapter 4

      ILANG bote narin siguro ang napatumba naming dalawa ng driver ko. Hindi ko na nga rin alam kung pa'no kami napunta sa ganitong sitwasyon. He is just my driver but it feels like he is more than my driver.

"Do you know why i cried? When we are at my girlfriend house?" I said while drinking every drops of the alcohol on the bottle.

Tumingin siya sa'kin na may seryosong mukha. Nagtatanong ang mga mata nito.

"Why? I really don't know why. Pumasok lang naman ako sa loob ng bahay dahil narinig ko yung pagsigaw mo, tsaka yung malalakas na pagkasira ng mga bagay bagay. At 'yun nga. I saw you crying, why?"

Inisang lagok ko muna ang alak na hawak ko, mapupungay na yung mga matang tumingin ako sa kaniya. "I f-cking saw my girlfriend f-cking with othed man. I saw them f-cking with eachother. Binugbog ko yung lalaki sa sobrang galit ko, hindi ko na nga alam kung anong nangyare doon. Kung napatay ko ba o ano. Wala na akong pakealam e, nandilim na lang yung paningin ko dahil sa sakit na naramdaman ko." Binuksan ko yung isang bote pa ng alak at lumagok muli doon. "Lumabas ako ng kwarto at sinira lahat ng gamit na makita ko, sumigaw ako dahil nasasaktan ako. Then you came out." Uminom ulit ako ng alak at talagang gumuhit ang pait sa lalamunan ko. "Mga naghalo-halong sakit, pait at pighati ang naramdaman ko. Yung sakit na akala ko walang pakialam ang mga magulang ko sa'kin. Yung sakit na akala ko trabaho lang nila ang mahal nila, kaya naisipan ko na lang wakasan ang buhay ko. Naisipan kong magpakamatay na lang para mawala na itong sakit na ito, but then again, you came. You came out of nowhere, you told me everything. You made me understand the thing i didn't realize, the thing that i didn't understand. I thought i was the only person feeling this kind of pain, i was wrong. Pinaalam mo sa'kin na hindi sa pamamagitan ng pagpapakamatay ang magiging solusyon para maiwasan ko lahat ng problema." Tumawa ako ng mapait, muling lumagok ng alak kahit pungay na pungay na ang mga mata ko. Kahit nakakaramdam na rin ako ng matinding pagkahilo. "Pinaramdam mo sa'kin na hindi dapat tinatakbuhan ang problema na dapat harapin ito upang masolusyonan. Because all this time i was avoiding my problem, pero sa'yo ko nalaman na mas mainam palang harapin ang problema kaysa takbuhan ito. Thank you Angel. Thank you for making me realize what happening around me. You made me realize everything."

Wala sa bokabularyo ko ang magpasalamat sa kung sinomang tao, pero ano ito ngayong lumalabas sa bibig ko? I just thanked him for God-sake. I thanked him for God-sake.

Tiningnan ko siya, natawa na lang akong ng makitang natutulog na ang binata. Mahihina na itong humaharok na naging dahilan kung bakit may ngiti ngayong sumisilay sa aking mga labi.

"Ang hina mo naman uminom pala e." Sabi ko sa kaniya.

Awtomatiko akong napakapa sa bulsa ng pantalon kong suot. Laking pasalamat ko ng makapa doon ang drogang binili ko sa mga kabarkada ko kanina. Buti na lang nandito pa ito.

Ito kasi ang nagiging dahilan kung bakit ako nakakatulog ng mahimbing. Kaya kailangan kong gumamit nito.

Binuksan ko na ang droga at handa ng singhutin ito pero biglang may kung anong tumabig sa kamay ko.

Kunot ang noo tumingin ako sa walang hiyang lalaking naging dahilan kung bakit nagkanda-kalat ang droga sa sahig.

"F-ck! Why did you do that? Don't you know how much it cost?!" I asked angrily and annoyed. He is really annoying.

"I don't care if it cost a million pesos, Jace. Hindi parin ako magdadalawang isip na gawin kung anoman ang ginawa ko kanina. I'm going to protect your health. Ilalayo kita sa mga bagay na maaring makasama sa katawan mo. Jace i thought you understand me? But i am still here to remind you for your wrong doings. Nandito lang ako para ipaalala ko sa'yo ang masama at mabuting gawin."