Unicode~
"ကျေးဇူးပါ မစ္စတာ Kim. ကလေးကို ကျွန်တော် တာဝန်ယူမှာပါ"
ဦးထုပ်ကိုချွတ်၍ မစ္စတာ Kim ကို ဦးညွတ်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ အဟက်...အဘိုးကြီးကို မကြည်ဖြူလှပေမယ့် သူ့သားနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို အပိုင်စားမရသရွေ့ ဟန်ဆောင်ပြနေရဦးမှာပဲလေ။
ခဏပါပဲ နယူးယော့ခ်ကို ရောက်တဲ့အချိန်ဆို လန်ဒန်လည်း ပြာကျနေလောက်ပြီ။ အဘိုးကြီးလည်း ဟစ်တလာလက်ထဲ သေလောက်ရောပေါ့။
မကြာခင်ထွက်ခွာတော့မယ့် သင်္ဘောပေါ်ကို တက်သွားပြီး သီးသန့်ငှားထားတဲ့ အခန်းလေးထဲဝင်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ အေးချမ်းစွာ လဲလျောင်နေသော ရုပ်သွင်လေးက ချက်ချင်းဖျက်ဆီးပစ်ချင်စရာကောင်းလောက်အောင် အသည်းယားဖွယ်အတိ။
ဆံပင်လေးကို ခပ်ဖွဖွသပ်ပေးပြီး ငုံ့နမ်းမယ်ကြံတော့
'ဒုတ်!'
'အာ့!'
"လက်စပြင်းလိုက်တာ ကလေးရာ"
ဘာမှမဖြစ်သလို ပြောလိုက်ရပေမယ့် မူးနောက်သွားလောက်အောင်ထိ Taehyungရဲ့ခေါင်းက မာသည်။ နိုးနိုးချင်း မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်း ခုလိုကြီး နှာနုရိုးကို ခေါင်းနဲ့ဝင်ဆောင့်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့။ အိပ်ဆေးအရှိန်ရှိနေတာတောင် မူးဝေခြင်းမရှိဘဲ အားသန်လိုက်တာများ။
'ခလွမ်း!'
"ခင်ဗျား ရှေ့တိုးလာရင် ကိုယ့်ဟာကိုယ်သတ်သေပစ်မယ် တွေ့လား"
ကြေမွနေသော ဖန်ခွက်စကို ကိုင်ပြီး ကိုယ့်လက်ကောက်ဝတ်ကိုယ် ရွယ်ပြနေတဲ့ Taehyung. အိပ်ရာနိုးနိုးလာချင်း Kang Hyunseokကို မြင်လိုက်၍ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အချိန်မီကာကွယ်နိုင်လိုက်သော်လည်း ရောက်ရှိနေတဲ့နေရာက သင်္ဘောပေါ်မှာမို့ ထိတ်လန့်သွားသည်။
နယူးယော့ခ်နဲ့ လန်ဒန်ကို အခေါက်ပေါင်းမရေတွက်နိုင်အောင် သွားလာဖူးတာမို့ သင်္ဘောပေါ်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ တန်းသိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီသင်္ဘောမထွက်ခင် မြန်မြန်လွတ်မှဖြစ်မည်။
Kang Hyunseokကို ကျော်၍ နံရံပေါ်က နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ၉နာရီထိုးဖို့ ၁၀မိနစ်အလို။ သူ့ဆီမှာ အချိန် ၁၀မိနစ်သာရှိတော့သည်။ ၁၀မိနစ်အတွင်း သင်္ဘောပေါ်က လွတ်မြောက်နိုင်အောင် ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ။
