Senju Akashi x Reader

\Sokak lambası/

Yatağında uzanıyorsun, küçüklüğünde yaşadığın tranmalar yüzünden evden çıkmaya korkar olmuştun.

Ailen senin için endişeleniyordu. Önceden dışarı çıkmayı denemiştin ama bu korkuyu yenmek istiyordun.

Henüz 5 yaşındayken arkadaşlarınla parkta oynuyordun, bir adam yanına yaklaşıp oyuncaklar göstererek seni kandırmış ve büyük tek çıkışı olan soluk gri içi ceset kokan depoya hapsetmişti.

Orda kabus gibi geçen bir hafta sonrasında akli dengeni kaybetmeye yaklaşmıştın. Kurtarılmıştın ama yaşananları nasıl unutabilirdin ki?

Yaşananlar sende travmalar dışında acı hissetme duyunu kaybetmeni ve vücudundaki o korkunç görüntüleri bırakmıştı.

Yaşıtlarına göre çok erken büyümüştün, buna büyümek denirse.

Camın kenarındaki koltuğa oturdun ve yağan yağmuru seyretmeye başladın. Masanın üzerinde kulaklıklara uzanıp aldın ve telefonuna takıp playlistini açtın, rastgele seçeneğine basarak telefonu yanına bıraktın.

Çalan şarkı: Alien Blues.

Evinize yakın boş alandaki insan grubu dikkatini çekmişti. Onları izlemeye devam ederken aralarında şemsiye ile duran kişiyi izliyordun.

Bir anda şemsiyeyi atıp adama tekme attığında, yutkunamadın.

Beyaz saçları yağmurda bile nasıl bu kadar güzel görünebiliyordu?

Kalbinin bu kadar hızlı atması normal miydi?

Onun yanına gitmeyi istemen normal miydi?

Peki ya korkun? Onu çoktan unutmuştun.

Büyülenmiş gibi o kızı izliyordun. Ve aklına gelen soruyla durakladın.

Bir kız, bir kıza aşık olabilir miydi?

Ayağa kaltın, telefonunu eline alıp çalan müziği kapattın.

Telefonunu cebine koyup odanının kapısına doğru ilerledin, kapı küçük bir sesle içerde oturan anne ve babana haber verdi.

Ebeveynlerinin bulunduğu oturma odasına gidip karşılarına oturdun.

Genelde ailenin yanına gitmediğin için baban önemli bir şey olduğunu düşünüp televizyonun sesini kıstı.

Açık sözlü biriydin, bu yüzden hemen konuya girdin.

+Dışarı çıkmak istiyorum.

Odayı ölüm sessizliği kapladı. Rahatsız edici sessizliği bozan sen oldun.

+Biriyle tanışmak istiyorum. Arkadaşım olsun istiyorum.

Ebeveynlerin tek kelime edemeyecek kadar şaşırmış şekilde sana bakıyorlardı.

Bu sefer sessizliği annen bozdu.

-Emin misin canım?..

Kendinden emin bir şekilde yanıtladın.

+Evet.

Sesinden bu sefer önceki denemelerinden farklı olacağı anlaşılıyordu.

+Arkadaş olmak istediğim kişinin yanına gidiyorum.

Oturduğun yerden kalktın ve hızlıca odana yöneldin.

Ebeveynlerin dışarı çıkacağın ve korkunu yeneceğin için mutlu görünüyorlardı ama tanışmak istediğin kişi kimdi de sen bu kadar ileri gidebilmiştin.

Ebeveynlerin sana pek karışmasalarda ablan yaptıklarına karışırdı.

Hızlıca odana girdin ve dolaptan ablanın olan sarı yağmurluğu alıp giydin.