Jimin, sorunlu aile hayatıyla uğraşmaktan çok yorulmuştu. Üstelik homofobik bir anneyle yaşamak onu sandığından fazla zorluyor, kendini her seferinde buz pistine atarken buluyordu.
Ama bilmiyordu. Kafasını dağıtmak için konserde karşılaştığı, ona as...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şehir çıkışına yaklaştığında, yolların bomboş olduğunu fark etmişti. Arabanın içinde kısık da olsa Arabella çalıyordu. Onun dışında ki olsan sessizlik onu tedirgin ediyordu. Hayatı boyunca sessizlik içinde kalamamıştı. Evde bile sürekli kısık sesle bir şeyler çalardı. Sessizlik içinde olmak ona kötü şeyler hissettiriyordu. Bu takıntı ona sağlam bir müzik zevki kazandırmıştı. Ofiste bile bir şeyler çalardı.
İnce ve uzun parmakları, direksiyonda belli bir ritim tutmuştu. Direksiyonu yavaşça sola kırıp, tek çıkışı olan ormanlık yola girdi.
Gerçekten bu piyasada belli bir yer edildiğinde yaptığı ilk şey, annesiyle kardeşine özel bir ev yaptırmak olmuştu. Onları kimsenin rahatsız edemeyeceği, sessiz sakin bir yerdeydi. Onları koruması gereken birisi olmasa da Taehyung onları daha çok saklar gibiydi.
Arabayı yavaşça evin yan tarafına park etti. Kardeşine aldığı çikolataları da almayı unutmadan arabadan indi. Sadece evin etrafında duran korumalardan bir tanesi hızlıca yanına geldi.
"Hoşgeldiniz Bay Kim."
"Hoşbuldum. Kıyafetlerim bagajda, onları odama çıkarın."
"Peki efendim."
Taehyung etrafını inceleyerek eve doğru yürüdü. Kış yaklaştığından dolayı, ağaçlarda yapraklar bir elin parmağını geçmiyordu. Taehyung bu havayı seviyordu. Daha çok, bu havanın hissettirdiklerini seviyor olmalıydı. Bir başına geçmişini tartmak hoşuna gidiyordu.
