Jimin, sorunlu aile hayatıyla uğraşmaktan çok yorulmuştu. Üstelik homofobik bir anneyle yaşamak onu sandığından fazla zorluyor, kendini her seferinde buz pistine atarken buluyordu.
Ama bilmiyordu. Kafasını dağıtmak için konserde karşılaştığı, ona as...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boş sokakları aydınlatan tek tük lambalardan nefret etti Jimin. Normalde eve gittiği yol ışıl ışıl olurdu. Şimdi ise çoğu lamba yanmıyor, Jimin'i beş metre arkasında ki gölgeyle eve gitmesine sebep oluyordu.
Jimin korkuyordu. Yapabileceği bir şey de yoktu. Caddeye çıkıp Taehyung'u arama fikri az önce suya düşmüştü. Çünkü caddeye çıkan yol daha karanlıktı ve dükkanlar kapatılmıştı.
Soğuktan kızaran eliyle sıkı sıkı montunu tuttu. Nefesleri ağzından çıkar çıkmaz beyaz bir buhara dönüşüyordu. Korkuyordu. Sadece kendi ayak seslerini duysa da arkasından gelen bedenin farkındaydı.
Evin olduğu sokağa girmek için sola döndü ve cebindeki anahtarı kavradı sıkı sıkı. Az kalmıştı. Biraz sonra evine girecekti. Eğer arkasında ki gölge de adımlarını hızlandırmış olmasaydı rahatlayabilirdi.
Jimin adımlarını hızlandırdı. Koşmuyordu fakat oldukça hızlı yürüyordu. Kuruyan boğazı rahatsız ediyordu. Yutkunarak sol kaldırıma geçti.
