Η απαγωγή μου #BJSPRC22

Κεφάλαιο 3ο

Η Κίρα άνοιξε τα μάτια της. Ήταν ακόμη μέσα στην  παγωμένη φυλακή. Σήκωσε το κεφάλι της που από την βαρύτητα είχα πέσει προς το έδαφος και ζαλισμένη ακόμα από τον ύπνο και το άδειο στομάχι κοιτάει γύρω της.

Κανένας.  Η απόλυτη ησυχία. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της. Δεν είχε νιώσει ποτέ την ανάγκη να έχει κάποιον δίπλα της. Τώρα όμως ήταν αλλιώς. Της έλειπε η μητέρα της.

Ξαφνικά ακούει θόρυβο και σταματάει αμέσως να κλαίει για να μην δείξει αδυναμία.

Μπαίνει μέσα ο αρχηγός όλης της συμμορίας. 

<<Λοιπόν παιδιά λύστε  την>>

Την έλυσαν από την καρέκλα. Τα χέρια  και τα πόδια της είχαν μελανιάσει. Σηκώνετε αργά από την καρέκλα, στην αρχή πήγε να πέσει αλλά στο τέλος στάθηκε κανονικά.

<<Λοιπόν κούκλα μου πως σε λένε;>>, της είπε ο αρχηγός τους.

<< Κίρα με λένε>>

<< Τώρα Κίρα θα σε πάμε σε ένα άλλο δωμάτιο, άμα είσαι ήσυχη σήμερα θα σε αφήσουμε να κοιμηθείς σε καλύτερες συνθήκες αλλιώς θα πας κάπου που δεν θα ήθελες να είναι ούτε ο χειρότερος εχθρός σου>>

Εκείνη κούνησε απλά καταφατικά το κεφάλι της. Δεν είχε δύναμη ούτε να μιλήσει.

Με δεμένα τα χέρια την βγάλανε από το θλιβερό αυτό μέρος. Καθώς βγαίναν είδε δύο άντρες να φέρνουν ένα κορίτσι φορώντας και σε εκείνο μια κουκούλα όπως ακριβώς είχαν κάνει και στην ίδια. "Για αυτό με βγάλανε από εκεί, θέλαν να βάλουν άλλη", σκέφτηκε.

Περάσανε μια μεγάλη πόρτα και μπήκαν σε ένα τεράστιο μέρος. Δεν ήταν άλλο δωμάτιο παρά η σάλα του κάστρου, το μέρος όπου παλιά κάναν τις γιορτές τους. Προχωρήσανε  μέχρι την κουζίνα του κάστρου και ανεβήκανε από εκεί στον πάνω όροφο του κτιρίου.

Μετά από λίγο φτάσαν στον προορισμό τους. Έκατσε σε ένα τεράστιο γραφείο και περίμεναν. Μετά από λίγο η πόρτα άνοιξε και κάποιος μπήκε μέσα.

<<Σε χαιρετούμε αφεντικό >>, φώναξαν όλοι μαζί.

<< Ήρθατε βλέπω πάνω στην ώρα. Η όμορφη κοπέλα; >>

Είπε χαϊδεύοντας το μάγουλο της. Εκείνη τραβήχτηκε απότομα και ένιωσε μια αηδία.

<< Είσαι άγρια, μου αρέσει αυτό>>

<< Αφεντικό τι θες να κάνουμε με αυτήν;>>

<< Αυτήν αφήστε τη θα την αναλάβω εγώ >>

<< Μάλιστα >>

Θα την αναλάβει; Με μια κίνηση της δένει το στόμα με ένα πανί και την παίρνει στον ώμο του. Αρχίζει να ακολουθεί το αφεντικό του.

<< Λοιπόν δεσποινίδα μου...>>, άρχισε να λέει με ύφος.

<<  Από σήμερα η νέα σου κατοικία θα είναι αυτό το δωμάτιο, δεν θα τολμήσεις καν να βγεις από αυτό αν το κάνεις οι συνέπειες θα είναι μεγάλες>>

Την πετάνε με πίεση στο μεγάλο κρεβάτι του δωματίου. Αμέσως μετά της πετάνε μια σακούλα μπροστά της και της κάνουν νόημα να την ανοίξει. Είχε φαγητό μέσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη  βγάζει από την σακούλα το φαγητό,αφαιρεί το πανί από το στόμα της και αρχίζει να τρώει.

Εκείνος χαμογέλασε, σαν να έκανε αυτό που εκείνος ήθελε, ικανοποιήθηκε.

Μετά από λίγο η Κίρα άρχισε να ζαλίζεται  με αποτέλεσμα να πέσει στο κρεβάτι.

Εκείνη την στιγμή ένιωθε κάποιον από πάνω της. Αυτός άρχισε να την αγγίζει σε σημεία που κανένας άλλος δεν την είχε ακουμπήσει .

Προσπάθησε να τον διώξει από πάνω της αλλά δεν μπορούσε.
Μόνο μια φράση μπόρεσε να βγει από το στόμα της.

<<Φύγε από από πάνω μου >> είπε γεμάτη δάκρυα.

<< Μόλις είπες την λάθος λέξη ομορφιά, θα περάσεις τον χειρότερο εφιάλτη σου >>

Στο άκουσμα αυτής της πρότασης κατάλαβε ότι ίσως  δεν  ξαναδεί το φως του ηλίου.

Έκλεισε τα μάτια της και  ο βαθύς ύπνος την κυρίευσε.