Η απαγωγή μου #BJSPRC22

Κεφάλαιο 7ο

Η μάχη μεταξύ καλού και κακού γινόταν όλο και πιο σκληρή. Δεν πάλευαν με κανόνες, ο μόνος κανόνας είναι η επιβίωση. Ο ιδρώτας άρχισε να τρέχει στον λαιμό του Μάνου προσφέροντας του έναν αέρα ανακούφισης. Ο εχθρός βρήκε την ευκαιρία σε αυτή τη στιγμή αδυναμίας.

Έβγαλε όπλο από το σκισμένο του παλτό και ήταν έτοιμος για όλα. Το μυαλό δεν υπάρχει σε αυτές της καταστάσεις. Η τρέλα είναι κυρίαρχη.

Εκείνη τη στιγμή η Κίρα είδε την όλη φάση. Πήρε μια ανάσα και έβαλε όλη της τη δύναμη στα χέρια για να σηκωθεί. Προσπαθούσε. Βλέπει στα δεξιά της ένα παλιό βάζο το παίρνει στα πονεμένα χέρια της. Είχε ένα σχέδιο, ήλπιζε σε αυτό.

Ο εχθρός έχει το δάκτυλο στη σκανδάλη και στόχος του ο εξαντλημένος Μάνος. Τότε το όπλο πέφτει από το χέρι του και πέφτει στο ξύλινο πάτωμα. Ήταν η Κίρα, τα κατάφερε, έτσι νόμιζε.  Ήθελε να τον καθηστερήσει. Προσπέρασε τον άντρα και βρέθηκε μπροστά του.

Του έπιασε το χέρι και του έκανε νόημα να φύγουν. Δεν φύγανε όμως. Η πόρτα πια δεν υπήρχε. Στην θέση της ήταν πέντε γεροδεμένοι άντρες και μια γυναίκα. Ο δρόμος ήταν κλειστός.

Η γυναίκα έβγαλε ένα μαχαίρι και το ακούμπησε στο λαιμό του Μάνου. Η πρώτη ζεστή σταγόνα αίμα ακούμπησε το ξύλινο πάτωμα. Εκείνος που αντιμετώπιζε πριν, τώρα πια είχε πιάσει τη Κίρα και την είχε ακινητοποιήσει.

Η γυναίκα γέλασε, όχι ένα απλό γέλιο αλλά σατανικό. Ήταν τρελή, η τρέλα της είναι σε άλλο επίπεδο. Ρίχνει μια κλοτσιά στο πρόσωπο του Μάνου. Αυτό ήταν το τελευταίο χτύπημα πριν μείνει αναίσθητος. Η Κίρα άρχισε να φωνάζει κλαίγοντας. Ήλπιζε να είναι όλα ένα όνειρο.

Όλα μαύρισαν όταν της "ακούμπησε" το κεφάλι στον καφετί τοίχο.
Πια την μοίρα τους δεν την ξέρω ούτε εγώ.

°•°•

Ένα άλλο θέμα μας είναι η μητέρα της Κίρας και οι φίλοι της. Τι σκαρώνουν; Ο Θανάσης έχει μια ιδέα αλλά τι; Όλοι τους βρίσκονται σε μια αποθήκη. Έχουν έρθει και νέα άτομα στην παρέα τους.

Εκτός από τις μητέρες, τον ντεντέκτιβ και τον Θανάση, είναι και δύο νέα μέλη. Ένα κορίτσι είκοσι πέντε χρόνων και ένας ψηλός νεαρός θα έλεγα. Είναι  ζευγάρι. Προθυμοποιήθηκαν να βοηθήσουν στην υπόθεση, είχαν περάσει και εκείνοι κάτι παρόμοιο.  Και οι δύο έχουν γερό και δυνατό σώμα. Μαζί τους είχαν έναν ολοκληρωμένο εξοπλισμό για εύρεση αντικειμένων. Ο ντεντέκτιβ φάνηκε να ζήλεψε. Προσπαθήστε να μαντέψετε τι θα κάνουν.

°•°•

Γυρνάμε στο κάστρο. Η ώρα δέκα το βράδυ. Όλη μέρα ο Μάνος και η Κίρα ήταν αναίσθητοι.

Ένιωθε μουσκεμένη. Το κρύο ήταν σε όλο της το σώμα. Ένιωθε να πονάει. Πιο πολύ τα χέρια της. Άνοιξε αργά τα μάτια της, είχε ξεχάσει που βρίσκονται. Για λίγο ήταν χαρούμενη. Σίγουρα κάτι της έχουν βάλει στον οργανισμό της. Κοίταξε απέναντι της. Είδε τον Μάνο δεμένο ανάποδα από το ταβάνι χωρίς μπλούζα.  Το αίμα έσταζε ποτάμι. Κομμένος στο μέρος του στήθους. Τι του έχουν κάνει;

Προσπάθησε να πάει προς το μέρος του. Κάτι την σταμάτησε. Τα χέρια της ήταν δεμένα με αλυσίδα στο τοίχο. Η πρώτη  καυτή σταγόνα δάκρυ έσταζε στο γυμνό πόδι της. Ένιωσε την ζεστασιά της.

Κοίταξε τον Μάνο. Τώρα πια άρχισε να κλαίει με λυγμούς. " Γιατί γιατί γιατί" Μόνο αυτή τη λέξη σκεφτόταν. Γιατί σε εμένα και όχι σε κάποιον άλλο. Δεν ξέρει καν αν είναι ζωντανός ή νεκρός. Άρχισε να φωνάζει το όνομα του με δάκρυα στα μάτια. Καμία απάντηση.

Ξαφνικά η σιδερένια πόρτα του υπογείου άνοιξε με δύναμη και τρόμαξε πολύ. Δεν ήξερε τη την περίμενε. Ένας γεροδεμένος μπήκε μέσα. Άρχισε να αναπνέει με δυσκολία.

Μα....ποια είναι αυτή; Εκείνος από πίσω έσερνε ένα κορίτσι. Γδαρμένη και βασανισμένη. Δεν είχε δύναμη. Την πέταξε προς το μέρος της Κίρας.

<< Κοπελιά από σήμερα θα έχεις και παρέα, χαχαχαχα >>

Φουλ ειρωνεία. Προσπάθησε να πάει πιο κοντά της και να την φέρει με τα πόδια της προς το μέρος της.

Και άλλη σαν εκείνη. Τελικά δεν είναι  η μόνη που περνάει δύσκολα...