Η απαγωγή μου #BJSPRC22

Κεφάλαιο 13ο

<< Επιτέλους φτάσαμε >>

Αυτή είναι η φωνή του Μακ. Έχει ξεκινήσει μαζί με την Μπία και τον αστυνομικό για το άγνωστο μέρος για το οποίο τους μίλησε το άγνωστο αγόρι που συνάντησαν τις προάλλες. Βρίσκονται έξω από την πόλη, στους δρόμους και τα δάση της περιοχής. Σταματάνε το άσπρο βανάκι και βγαίνουν από το αμάξι με χαρτί και στυλό στα χέρια και φυσικά μια κάμερα για να θυμούνται τα κτήρια που πέρασαν.

Το πρώτο κτήριο που αντίκρισαν είναι μια φάρμα. Βρίσκονται στην κεντρική πόρτα. Την χτυπάνε και απάντηση δεν υπήρξε. Σπρώχνουν την παλιά πόρτα και μπαίνουν μέσα. Η βρώμα ήταν απίστευτα άσχημη. Μια μυρωδιά ψόφιου ζώου υπήρχε παντού.

Άρχισαν να προχωρούν με φακό στα χέρια κοιτάζοντας γύρω τους. Τα πάντα ήταν σπασμένα και διαλυμένα. Σίγουρα δεν μένει κανένας εδώ. Κατευθύνονταν προς την πόρτα μέχρι που άκουσαν κάτι. Σώπασαν. Η Μπία κατευθύνθηκε προς τον ήχο.

Πατούσε πάνω στα σπασμένα γυαλιά και έπιπλα μέχρι που είδε αίμα στο πάτωμα. Επιτάχυνε το βήμα της και....

<< ΩΧ ΟΧΙ>>

<< Μπία τι έγινε; >>

<< Ελάτε γρήγορα>>

Μπροστά της υπήρχε ένα ανθρώπινο σώμα. Ήταν μία σαραντάρα γυναίκα. Είχε τα μάτια της κλειστά. Ήταν ζωντανή, για τώρα τουλάχιστον. Την πλησίασε. Ένα μαχαίρι βρισκόταν στη κοιλιά της, χωμένο βαθιά. Γύρω της το αίμα κόκκινο σαν την φωτιά. Ποιος της έκανε κάτι τέτοιο; Εκείνη της έπιασε το χέρι και άνοιξε τα μάτια της.

<< Ει....ει..>>

<< Ναι;>>

<< Ει....ναι.....>>

Έκανε μια παύση.

<< Εκεί..>>

<< Που;>>

<< Εκεί...>>

Έδειχνε με το δάχτυλο της προς μια κατεύθυνση. Οι άλλοι δύο βρήκαν έξω να δουν τι υπάρχει προς τα εκεί ενώ η Μπία έμεινε μαζί της και κάλεσε βοήθεια. Η γυναίκα άρχισε να βήχει άσχημα και αίμα έβγαινε από το στόμα της. Κοίταξε στα μάτια την Μπία. Αμέσως μετά έμεινε ακίνητη δεν κουνιόταν, δεν ζούσε, πέταξε ψηλά στον ουρανό.

Η Μπία της έκλεισε τα μάτια και δάκρυα κύλησαν στα μάγουλα της. Βγήκε στεναχωρημένη από το σταύλο κοιτάζοντας την γυναίκα.

Βρήκε τους άλλους και τους είπε τα δυσάρεστα. Εκείνοι της ανέφεραν ότι κοντά από εδώ υπάρχει ένα παλιό κάστρο που ανήκε σε κάποιον σατανικό βασιλιά. Ήταν τόσο κακός που τον σκότωσε η ίδια του η οικογένεια.

Στο μεταξύ ήρθε ασθενοφόρο και πήρε την νεκρή πλέον γυναίκα. Από αύριο συνεργάτες του αστυνομικού θα βρουν συγγενείς και γνωστούς και θα συλλέξουν στοιχεία για την δολοφονία της.

Η ομάδα μας αποφάσισε να σταματήσει για σήμερα και να συνεχίσει αύριο την υπόθεση. Βγάλανε φωτογραφίες τον παλιό σταύλο και το κάστρο και μπήκαν στο βανάκι για να επιστρέψουν στην πόλη.

°•°•

Η Κίρα παίρνει μια ανάσα και μπαίνει στους αεραγωγούς με τρόμο στην καρδιά. Ίσα που χωρούσε μέσα. Αρχίζει να προχωρά προς μια άγνωστη κατεύθυνση για εκείνη. Ξαφνικά τα πόδια της φώτισαν. Κάποιος ήταν στο από κάτω δωμάτιο. Σταματάει αμέσως να κουνιέται και προσπαθεί να ακούσει τι θα πούνε.

<< Λοιπόν γατούλα πως ήταν η μέρα σου σήμερα;>>

<< Μια χαρά  λυκάκι μου>>

<< Δηλαδή έχεις όρεξη;>>

Άρχισαν να φιλιούνται το άκουγε πεντακάθαρα. Ήταν η ευκαιρία της να συνεχίσει, για την ώρα θα είναι απασχολημένοι. Οι αεραγωγοί ξαφνικά σκοτείνιασαν. Πήγαινε στα τυφλά. Προσπάθησε να προσανατολιστεί για να βρει την αίθουσα του Μάνου.

Άκουσε κάτι. Μια γνωστή φωνή. Μια γυναίκα να κλαίει. Ανοίγει το πορτάκι και βλέπει την Κατερίνα σε ένα δωμάτιο μόνη της.

<< Κατερίνα>>

<< Κίρα τι κάνεις εδώ;>>

Πήδηξε στο έδαφος και πήρε μια αγκαλιά την Κατερίνα. Της έκανε νόημα να την ακολουθήσει και το έκανε.Η Κατερίνα μπήκε στους αεραγωγούς και τώρα ήταν η σειρά της Κίρας. Την στιγμή που πήγε να μπει δεν μπορούσε, κάποιος της έπιασε το πόδι....