Η απαγωγή μου #BJSPRC22

Κεφάλαιο 16ο

<< Άκουσα κάποιον να με φωνάζει ή είναι ιδέα μου >>

...

Όλοι γύρισαν και είδαν μια γυναίκα να χαμογελάει. Στο χέρι της κρατούσε ένα σίδερο και γύρω της υπήρχαν άτομα που σίγουρα θα κάνουν ότι τους ζητήσει.

<< Για που το βάλατε, το πάρτυ μόλις άρχισε >> , είπε εκείνη

<< Εσύ είσαι η Μαρία που εξαφανίστηκε πριν καιρό;>>

<< Α να σκεφτώ..... ΝΑΙ. Τώρα που τα είπαμε ας τελειώνουμε>>

Με μιας τα άτομα γύρω της τρέχουν προς το μέρος τους. Ο Μακ βγαίνει μπροστά για να προστατέψει τους υπόλοιπους, ο αστυνομικός ακολουθεί.

Χωρίς τα καταλάβουν τίποτα ο ένας είχε αρπάξει την Κατερίνα και τους απειλούσε με ένα μαχαίρι στο μέρος του λαιμού της. Η Μπία  πήγε κοντά του και τον παρακάλεσε να την αφήσει. Εκείνος γέλασε ψύχρα και την έκοψε ελαφρά.

Τότε  η Κίρα πάει πίσω του και πηδάει πάνω στην πλάτη του. Το μαχαίρι του πέφτει από τα χέρια και η Κατερίνα ελευθερώνεται.

Η Κίρα είχε μείνει εκεί πάνω του να κάνει κύκλους ενώ εκείνος προσπαθεί να την διώξει.

Μέχρι που την πιάνει από τα  μακριά μαλλιά της και την πετάει με δύναμη και νεύρα στο έδαφος. Εκείνος πήγε αργά προς το μέρος της ενώ προσπαθούσε  να σταθεί στα πόδια της. Την άρπαξε από το λαιμό και την κόλλησε στο τοίχο.

Εκείνη άρχισε να βήχει και με δυσκολία έπαιρνε ανάσες. Και τότε ήταν που έχασε τις αισθήσεις της και έπεσε στο έδαφος, αυτός την παράτησε και πήγε να συνεχίσει με τους άλλους.

Ο Μάνος είδε την Κίρα αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, ο αντίπαλος του ήταν ακούραστος. Οι κινήσεις του  και οι ικανότητες του ήταν απρόβλεπτες και δυνατές.

Συνέχιζε την μονομαχία μαζί του μέχρι που τα πόδια του τον εγκατέλειψαν και γονάτισε στο έδαφος. Οι επιλογές ήταν ελάχιστες. Τον ρίχνει τον Μάνο στο έδαφος και εκείνος ήταν έτοιμος να τον πυροβολήσει.

Το πιστόλι ψηλά, το χέρι στην σκανδάλη και το δάκτυλο έτοιμο να την πατήσει.

Η πρώτη σφαίρα εκτοξεύτηκε στον αέρα για να δείξει ότι είναι Ατρόμητος. Στόχευσε τον Μάνο στο κεφάλι και την στιγμή που πάτησε την σκανδάλη... Κάποιος τον αγκάλιασε και έφαγε την σφαίρα αντί για εκείνον. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν σειρήνες περιπολικού.  Τον αγκάλιασε τόσο σφικτά και του ψιθύρισε στο αυτί " Σε αγαπώ " αμέσως κατάλαβε ποιος είναι. Ήταν η Κίρα. Τον φίλησε με στοργή και πόνο σα να είναι η τελευταία φορά.

Εκείνος την αγκάλιασε και άρχισε να φωνάζει και να ουρλιάζει ενώ δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλα του.  Αστυνομικοί με όπλα μπήκαν στην μεγάλη αίθουσα και η μουσική σταμάτησε. Μπορούσες να ακούσεις πεντακάθαρα τους πυροβολισμούς.

Κοίταξε τα χέρια του, αίμα. Αυτό το αίμα δεν έπρεπε να είναι της Κίρας έπρεπε να ήταν το δικό του. Αυτή τη φορά την αγκάλιασε πιο σφικτά και την χάιδεψε στο κεφάλι. Σηκώθηκε έχοντας την στην αγκαλιά του. Τόσο νέα και αθώα. Αυτό δεν έπρεπε να είχε συμβεί. Βγήκε από αυτό το φρικτό κάστρο, μετά από πολύ καιρό.

Δεν βγήκαν νικητές όπως της είχε υποσχεθεί εκείνο το βράδυ αλλά χαμένοι. Άλλο ένα δάκρυ κύλησε ενώ έβλεπε ασθενοφόρο να έρχεται προς το μέρος του. Την άφησε στα χέρια των γιατρών.

Εκείνη την στιγμή η οργή, ο θυμός και ο πόνος ήταν σε άλλο  επίπεδο. Παίρνει στα χέρια του ένα μαχαίρι που βρισκόταν στο έδαφος και μπαίνει στο κάστρο.

Μπαίνει μέσα ενώ όλοι έβγαιναν. Προσπέρασε τους αστυνομικούς και στάθηκε στο κέντρο της αίθουσας. Άρχισε να φωνάζει.

<< ΛΥΚΕ !!! Άμα είσαι άντρας έλα έξω >>

Η οργή ήταν στο κόκκινο θα έκανε τα πάντα για να πάρει εκδίκηση για τον θείο του, την Κίρα και όλον τον αθώο κόσμο που περιβάλλεται από τέτοιους αισχρούς ανθρώπους.

Ο Κάκος δεν απάντησε με λόγια. Βγήκε από την κρυψώνα του. Το πρόσωπο του ήταν καλυμμένο με μάσκα και στο χέρι του κρατούσε φονικό όπλο.

Στοχεύει και ρίχνει σφαίρα κατευθείαν στην καρδιά του Μάνου...