Η απαγωγή μου #BJSPRC22

Κεφάλαιο 14ο

Κάποιος της έπιασε το πόδι. Την τραβάει και την ρίχνει στο έδαφος. Ήταν ένας μεγαλόσωμος.Η Κίρα πήγαινε προς τα πίσω ενώ εκείνος έρχονταν όλο και πιο κοντά της. Την πλησίασε αρκετά και κόλλησε το χέρι του στον τοίχο ακριβώς δίπλα αφήνοντας της λιγότερο χώρο. Και εκεί που πήγε να την αγγίξει έπεσε ξερός στο έδαφος.

Ήταν η Κατερίνα τον χτύπησε με ένα βαρύ αντικείμενο στο κεφάλι. Τα κορίτσια πιάστηκαν χέρι χέρι και βγήκαν από την αίθουσα. Άρχισαν να τρέχουν μέχρι που άκουσαν βήματα. Κρύφτηκαν πίσω από τον τοίχο. Δύο άτομα τους προσπέρασαν και πήγαν από την κατεύθυνση που έρχονταν αθόρυβα.

Το μέρος από αυτή τη μεριά της φάνηκε γνωστό. ΝΑΙ!! Είναι το μέρος του λαβύρινθου. Η Κατερίνα έκατσε να κρατάει τσίλιες και η Κίρα με γρήγορο βήμα πήγε προς να εκεί.

Αφαίρεσε την αλυσίδα, άνοιξε την πόρτα με φόβο μην ακουστεί και μπήκε μέσα. Άρχισε να προχωράει με γοργό βήμα στις αίθουσες. " Παππού παππού" φώναζε αλλά απάντηση δεν έπαιρνε. Άρχισε να ανησυχεί. Πήγε στο τελευταίο δωμάτιο όπου τον είχε αφήσει.

Ευτυχώς, ήταν εκεί. Ήταν ξαπλωμένος στο έδαφος, παγωμένος. Δεν θα μπορέσει να τους ακολουθήσει. Τον φίλησε στο μέτωπο, τον σκέπασε με την μαύρη ζακέτα του Μάνου που της είχε δώσει και βγήκε έξω. Αποφάσισε να έρθει να τον πάρει όταν ελευθερώσει τον Μάνο.

Ξεκίνησαν προς τις φυλακές για να τον βρούνε. Δεν πρόλαβαν όμως. Άκουσαν μια ομάδα ατόμων να έρχονται προς το μέρος τους. Κρύφτηκαν και περίμεναν. Ήταν τρία άτομα. Τους πρόσεξε λίγο καλύτερα. Η πλάτη της φάνηκε γνωστή. Είναι ο Μάνος. Η Κατερίνα το κατάλαβε και συνεννοήθηκαν με τα μάτια. Πήρε η κάθε μία ένα βαρύ αντικείμενο που βρήκαν στους διαδρόμους και επιτέθηκαν χωρίς δισταγμό στους εχθρούς τους.

Ο Μάνος τις κατάλαβε και έπεσε στην αγκαλιά τους λέγοντας ευχαριστώ και συγνώμη. Η Κίρα του εξήγησε ότι συνάντησε τον θείο του και ότι είναι καλά, φάνηκε πολύ χαρούμενος. Αμέσως πήγαν σε εκείνον. Τον πήραν από αυτή τη παγωμένη " φυλακή " και φύγανε γρήγορα από εκεί πριν τους καταλάβει κανένας.

Όλοι ακολουθούν τον Μάνο. Είναι ο μόνος που γνωρίζει το κάστρο. Εκεί που προχωρούσαν ξαφνικά ένας ήχος ξίφους ακούστηκε με ηχό σε όλο το κάστρο. Η Κίρα έμεινε ακίνητη όπως και οι υπόλοιποι. Καυτό αίμα άρχισε να τρέχει από τον λαιμό της φτάνοντας στο στήθος της. Άρχισε να πονάει αλλά δεν υπήρχε τίποτα να κάνει.

Έμεινε ακίνητη να κοιτάει τον Μάνο στα μάτια με δάκρυα. Νόμιζε πως η ώρα της είχε έρθει. Το τέλος έφτασε και τίποτα δεν θα αλλάξει. Σκέφτηκε την μητέρα της και ένα ακόμη πιο καυτό δάκρυ κύλησε. Το μυαλό της " καιγόταν" δεν ήξερε ούτε η ίδια πόσα άτομα και πράγματα σκεφτόταν εκείνη τη στιγμή. Θυμήθηκε που ήθελε να μάθει να παίζει κιθάρα, ήταν ένα από τα όνειρα της. Ούτε αυτό πραγματοποίησε. Τελικά δεν έκανε τίποτα το σοβαρό στην ζωή της. Μόνο στεναχώριες και βάσανα. Δεν άντεξε άλλο , ήθελε να τελειώσει εδώ και τώρα, και τότε ήταν η στιγμή που έκλεισε τα μάτια της και σταμάτησαν οι σκέψεις της...

°•°•

Η μέρα των αποκαλύψεων έφτασε. Ο αστυνόμος Θανάσης μόλις πήρε στα χέρια του την υπόθεση της δολοφονημένης γυναίκας που βρήκαν στον παλιό σταύλο. Οι συνεργάτες του μπήκαν στο γραφείο. Ανοίγει τα χαρτιά. Πρώτα τους έδειξε φωτογραφίες. Η μία από αυτές ήταν πολύ σημαντική, το μαχαίρι που υπήρχε μέσα στην γυναίκα.

Το μαχαίρι αυτό φτιάχτηκε το 1960 σε μια πόλη στο εξωτερικό. Πουλήθηκε στην Ελλάδα σε έναν πλούσιο άντρα ονόματι Έντουαρντ Κ. Αυτός ο άντρας πέθανε το 1980 και το μαχαίρι το πήρε ο γιος του όπου είναι άγνωστος στις αρχές. Δεν έχει καν ταυτότητα. Αυτή η γυναίκα ήταν ξαδέρφη του Έντουαρντ. Δεν γνωρίζουμε τους λόγους για τους οποίους την θέλαν νεκρή αλλά ένα είναι σίγουρο. Κάτι γνώριζε και της κλείσαν το στόμα...