~♡~
Het is ochtend, half 5 om precies te zijn en ik ben dus letterlijk vanzelf wakker geworden. Echt helemaal zelf zonder hulp. Waaw, ik ben zo trots op mezelf.
Ok misschien komt het ook een beetje door de spanning. Ik weet niet of ik blij moet zijn of niet want ik ga eindelijk iets nuttigs doen maar er is wel een klein kansje dat ik ga sterven.
Ik maak me daar eigenlijk niet zo druk om ik bedoel Thomas en Minho zijn er ook en zij hebben het al vaker gedaan. Ok Minho heeft het al vaker gedaan, men broertje staat maar 1 dag voor.
Snel fris ik me even op en sluip ik heel zachtjes de slaapzaal uit, iedereen ligt nog vredig te snurken.
Wanneer ik buiten ben wandel ik naar de eetplaats en zie ik Thomas en Minho aan een van de picknick tafels zitten met een bord voor hun neus waar spek en ei in zit. Ik zie ook dat Frypan al druk in de weer is om onze lunch te maken.
Wanneer hij mij ziet aankomen komt hij naar buiten met een bordje ontbijt.
'Alsjeblieft mevrouw de Koningin' zegt hij met een diepe buiging en een grote grijns op zijn gezicht.
'Danku wel Edele ridder' zeg ik terug met ook zon grijns op men gezicht terwijl ik het bord aanpak en naar Thomas en Minho loop en Frypan verdwijnt weer in zijn keuken.
'Julie zijn echt raar' zegt Thomas als ik over hem kom zitten.
'Waar ik Newt eigenlijk?' vraag ik wanneer ik besef dat hij mij eigenlijk niet mag zien.
'Hij is nog aan het slapen rustig maar' stelt Minho mij gerust.
Wanneer we klaar zij met ons ontbijtje gaan we nog even langs Frypan om onze lunch op te halen.
Ik krijg een zakje waar een paar boterhammen in zitten en bind het vast aan het oude harnas van Minho die ik nu aan heb. Het is simpeler dan zijn nieuwe harnas het is eigenlijk gewoon een soort van dikke riem die ik om mijn middel heb hangen en waar een paar messen en men lunch aan hangen.
Ik hoor het geluid dat aangeeft dat de deuren bijna open gaan dus we wandelen naar de West-deur en we blijven daar even wachten tot de deuren open gaan.
In de glade lopen er nu hier en daar een paar gladers maar gelukkig let niemand op ons.
Maar dan verstijf ik opeens ik zie Newt wandelen hij kijkt niet naar ons maar als deze chuck-deuren niet heel rap open gaan dan ziet hij me misschien wel.
Alsof het heelal mijn gedachten kan lezen gaan de deuren open, snel loop ik naar binnen gevolgd door Minho en thomas maar al snel raak ik achterop.
We lopen aan een rustig tempo en we nemen regelmatig een pauze zodat ik even op adem kan komen.
Mijn conditie is dus duidelijk nog niet zo goed als die van hen maar het lukt wel.
Het is middag en de zon staat aan de hemel te branden, we druipen alle 3 van het zweet.
Wanneer we eindelijk bij de dode griever aankomen ben ik een beetje heel teleurgesteld, ik dacht dus dat ik een stomme griever mocht uitlachen terwijl hij dood op de grond licht. Niet dus, hij is gesquist tussen twee muren wat dus wil zeggen dat ik niet in zijn ogen kan kijken.
'euhm ja en wat moeten we nu doen' vraag ik niet wetend wat er gaat gebeuren.
Minho stapt naar voren en steekt zijn arm in de griever, helemaal tot aan zijn schouder.
'Iiiiiieeuw ' zeggen ik en Thomas tegelijk met een vieze blik op ons gezicht.
Plots begint een van de uitstekende griever poten te bewegen en stappen we allemaal een paar stappen naar achteren.
'Ik dacht dat het dood was' zeg ik geschrokken.
'ja, dat dacht ik ook' zegt Minho terug 'kom help eens' hij wijst naar een van de poten.
We nemen hem met zen drieën vast '1, 2, 3, NU' met al onze macht trekken we aan de poot en hij schiet los waardoor ik achterover val tegen Thomas, die mij gelukkig op tijd opvangt zodat ik niet op de grond val.
In de poot die nu op de grond ligt zit een rood flikkerlichtje.
Minho grijpt de poot vast en haalt het eruit het is een ijzeren staaf met het nummer 7 erop en er staat ook "W.C.K.D" op.
Wat een vreemd woord, het heeft niet eens klinkers.
'Misschien is het een andere taal' Stelt thomas voor.
'Zou kunnen, we nemen het mee naar de glade voor onderzoek' besluit Minho en we beginnen aan de terugweg.
Pov Newt
De hele dag al heb ik haar niet gezien, ik snap dat ze boos is maar denk ze nou echt dat ik haar zou laten sterven in die klunk maze.
Ik wandel door de gardens waar ik chuck tegen kom 'weet jij waar y/n is?' Vraag ik al voor de derde keer vandaag aan hem en weer word hij een beetje nerveus 'euhm nee ik heb haar niet gezien' piept hij.
Ik geloof er niets van, hij weet waar ze is en ik zal het uit hem krijgen.
'Ben je zeker chuck je ziet er nog al nerveus uit'
'Ja ik weet het zeker' zegt hij op beverige toon.
'Heel zeker' vraag ik met een doordringende blik.
'Ok ok, ze is met Thomas en Minho in de maze' zegt hij snel.
'WAT?!?!' Roep ik verbaast 'HOE KON JE DAT NU LATEN GEBEUREN?!?!'
'Het spijt me ze wilde niet naar me luisteren' zegt hij schuldig.
'Ik moet haar daar uit halen' zeg ik vastbesloten.
'Nee, je kan er nu niet meer in gaan, je zal nooit op tijd terug zijn' probeert hij mij te overtuigen.
'Ja en wat als zij niet op tijd terug komt, wat moet ik dan doen'
'Ze is toch met Minho en Thomas, denk je echt dat die haar niet op tijd terug zullen brengen? en waarom maakt het jou zo veel uit?'
Ja waarom maakt het mij zo veel uit.
'Euhm het is gewoon omdat ik nu de leider ben en ik verantwoordelijk ben voor haar en de rest' zeg ik aarzelend, was het gewoon dat?
hij kijkt me doordringend aan maar ik let er niet op.
Als ze binnen een uur niet terug zijn ga ik achter haar.
~♡~
Heyyy
dus weer een hoofdstuk jeej het is ni zo lang oeps sorry maar ik dacht ik moet toch iets uploaden want al die lieve mensjes reageren dat ze zo snel mogelijk een nieuw deel willen dus ja, en ja ik weet het het was niet snel sorry sorry sorry.
Tot het volgende hoofdstuk
Doei
JE LEEST
A Smal Line Between Hate And Love (Dutch)
Fiksi PenggemarNiet afgemaakt!! Y/n en Newt haten elkaar dat is altijd geweest en zal altijd zo blijven... toch? ...Wanneer Alby weg is komt Newt naast de put zitten. Dat doet hij altijd als ik in de put zit gewoon om mij te irriteren. Hij doet zen mond open om ie...