Aşk Tesadüfleri Sever | •TaeKookkie•

-6-

Taehyung'un ağzından

Uyanmıştım. O kadar yorgundum ki elimi kaldıracak gücüm bile yoktu. Düşünemiyordum bile Jimin'i bile düşünemeyecek kadar yorgundum. Her şeyin üst üste gelmesi ve her zaman okulda aşağılanmak yetmezmiş gibi hayatımdaki en önemli kişi göz göre göre ölüyordu..

Yanağımdan süzülmesine izin verdiğim yaşlarla sadece önümdeki örtüye bakıyordum. Acınası haldeydim, haldeydik. Yardım edecek tek bir tanıdığımız bile yoktu. Kimse bize elini uzatmıyordu. Hastane masraflarını bile ödeyemeyecektim.. 

Kendimden utanıyordum, Jimin'den utanıyordum. Yüzüne bakamıyordum kardeşimin, yanaklarım kızarıyordu her zaman. Sefil haldeydik ve Jimin'i üzmek istemiyordum.

Hastane masraflarını ödeyebilmek için 1 ay boyunca harçlıklardan kesmek zorunda kalacağım ki ben okula harçlık bile götüremiyorum. Jimin'i mutlu edebilmek, kısa süreliğine de olsa o güzel gülümsemesini, kısılan gözlerini görebilmek için sevdiği atıştırmalıklardan alıyordum. 

Okulda benim gibi dışlanıp ezilmesin diye harçlıklarını gereğinden fazlaca vermeye çalışıyordum. Ama artık tıkandım. Yapamıyorum. Elimden gelmiyor. Uğraşıyorum ama olmuyor bir türlü para biriktiremiyorum elime para geçmiyor.

~Ahh Jimin-shi~ 

***

Nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde uyuya kalmıştım. Yorgundum hala sanki üzerimde bir ağırlık varmış gibi hissediyordum sanki şişelerce içki içmişim. 

Ayılıp tamamen kendime gelemeden kapının aniden duvara çarpması ile irkilmeden karşımda nefes nefese duran, terden saçları alnına yapışmış, gömleğinin ilk 2 düğmesi açık olan, uzun bir adam karşımda soluklanarak gözlerimin içine bakıyordu. Kim olduğunu kestirememiş olsam da uzun süreli uykunun verdiği yorgunlukla sessizce Jimin olması için dualar etmiştim. Jimin bu kadar uzun değil.. değil.. Jimin.. Jimin.. Jimin..?

"JİMİN..!" aptal Taehyung aptal aptal aptal sen nasıl unutursun kardeşini.. nasıl..

"JİMİN, O İYİ Mİ?"

"..."

"BANA CEVAP VER BAKMA ÖYLE"

"Taehyung lütfen önce soluklan, sakinleş ve iyice beni dinle tamam mı" hayal mi görmüştüm yani ben? O yakışıklı adam nereye gitti? Ve neden kulaklarım ateş içerisinde? Neden gözlerim acıyor? Neden olduğum yeri algılayamıyorum? Neden.

"sus.. sus ve soruma cevap ver" gözlerim kısık bir şekildeydi ve istemsizce sesim boğuklaşmış, boğazım düğümlenmişti.

"Kardeşin.. o.. o artık yaşamıyor Taehyung. Yaşamıyor..."

***

arkadaşlar size sadece şunu söyleyebilirim ki fic angst değil.

kısa oldu bu bölüm ama yarın yine yb atacağım şuan sizi heyecanda bırakmak istedim 

oy verirseniz çok sevinirim :)

ve şunu söylemek isterim ki tüm yazarlar bölüm yazarken gerçekten çok emek harcıyorlar bazıları zor zamanlarında bile yb yetiştirmeye çalışıyor bazıları fikri kalmadığı için zorla bir şeyler yazıp sizleri tatmin etmeye çalışıyor. Lütfen bölümü beğenmeseniz bile 1 oyu fazla görmeyin çünkü ne zorluklarla yazdığımızı kimse bilmiyor. 

<3