Aşk Tesadüfleri Sever | •TaeKookkie•

-13-

O GECEYE LANET OLSUN İLERLETEMEM ORAYI ÇÜNKÜ OLAYLARIN BAĞLANDIĞI YER BU BÖLÜM KEŞKE O GECEYİ YAZMASAYDIM AQ BİTMİYOOOOOOOOO 

***

"Bir rahatsızlığım yok aslında. Kendimi zorlasam da yiyemiyorum ki." sesim titrek çıkmıştı. Böyle konuşmalarda hep duygusallaşıyordum. Bu huyum kendimden nefret etmemin tuzu biberiydi. Olanları anlatmaya karar vermiştim. Derince bir nefes aldıktan sonra konuşmaya başladım.

------------

Her şeyi anlattıktan sonra göz yaşlarımın akmasına izin verirken Hobi hyungun da ağladığını görmüştüm. Böyle geçen 15 dakikada Hobi hyungun olayları sindirmesi ile konuşmak için ağzını açmıştı ki daha bir şey söyleyemeden kapı tekmelenerek çalmaya başlamıştı.

 Korkudan iliklerime kadar titrediğimi hissederken ek olarak başım dönmeye, soğuk soğuk terlemeye ve göğsümün ağrıta ağrıta sıkışmaya başlamasını hissediyordum. Adeta donmuştum hareket edemiyordum. Çünkü kapıdakilerin kim olduğunu biliyordum. Bu saatte hangi kaçık tanımadığı birinin kapısını hayvan gibi çalar ki? Sarhoşlar? Psikopatlar? Evet evet ya bu ikisidir ya da o ad-

"LÜTFEN KAPIYI AÇIN!"

Bu ses.. bu se- 

"JUNGKOOK??" Bir anlığına korkumu cebe atıp kapıya uçarcasına koştum. Kapıyı açmam ile Jungkook'un üstüme düşmesiyle ikimiz de yere düştük. 

"KAPI.. KAPIYI KAPAT" Jungkook'un komutu ile J-hope hyung kapıyı hızla kapatıp kilitlemişti.

"JUNGKOOK BU İŞE YARAMAYACAK NE YAPIYORSUN SENİ GÖRDÜLER Mİ?" 

"Taehyung sus" Jungkook beni susturduğunda benim buraya gelişimde bayıldığı gibi bayılmıştı. Hobi hyung telaş içinde bir bana bir de Jungkook'a bakıyordu. Son kez baktığında ikimize de yardım edemeyeceğini bildiğinden hemen telefonu alıp bir numarayı tuşlamıştı. -bu lanet gece de bitmedi bi amk-

"Alo?" 

"Chan hemen evime gelebilir misin."

"Bir şey mi oldu?"

"Evet oldu lütfen hızla gelebilir misin yardımına ihtiyacım var"

"Aah sikecem ya tam da tatil günümde"

"Chan seni duydum ve rahatsız ettiğim için özür dilerim ama çok ciddi bir sorun var"

"Geliyorum yola çıktım"

Hobi hyung telefonu kapattığında usulca bize dönüp endişeli bakışlarını yollamıştı. Ben ise kucağımda uzanan Jungkook'a bakıyordum. Gözlerim bir anlığına dudaklarına kaymıştı. Kurumuştu. Üzerinde kanlar vardı ve dudağı çatlamıştı. İki parmağımı dudaklarına götürüp okşuyordum.

"Şimdi ne yapacağız? Adamlar evi bulursa ne yapacağız?"

"Bakacağız Taehyung. Endişelenme ve ağlamayı da kes artık. Olumsuz düşünme her şey daha güzel olacak. Kaldıralım adamı kalk."

Jungkook'u kanepeye uzandırdıktan 15 dakika sonra kapı çalmıştı. Hobi hyung kapıyı açtığında iri yapılı kaslı ve çekici biri içeriye adım atmıştı. Tek kelime etmeden Jungkook'un başında bekliyordum. Uyanmıştı ama bizi unutup arkasına dönmüştü. Arkada Hobi hyung ve Chan konuşurken tüm cesaretimi toplayıp konuşmak için ağzımı araladım.

"Jungkook konuşmalıyız." Ağzımdan dökülen kelimeler bunlardı. Eğer kabul ederse ne diyecektim ki?

Jungkook bana doğru döndüğünde uzandığı yerden doğrulup oturur pozisyona gelmişti.

"Nasıl burada olduğumu soracaksın değil mi? Sormadan söyleyeyim. O siyah arabalı adamlar beni kendileriyle getirdiler. Çünkü eğer polisle geleceğini söyleseydin seni beni öldürmekle tehdit edeceklerdi. Ama sen kaçtığın için önce sonumun geleceğini düşünüp ağlamaya başladım ama Yoongi'nin de koştuğunu gördüğümde bu fırsatı kullanıp arkadan kaçarak bu evi buldum. Beni başta görüp tekrar kovalamaya başladılar ama son gücümle koştuğum için izimi bulamadılar ve eve boş dönecekler. Yani umarım."

"Endişelenme artık sana yardım edeceğim. O video yeni yüklenmişti nasıl hemen arabayla buraya geldin ki?"

"..."

"Ah üzgünüm gerçekten b-ben tahmin ed-edemedim özü-"

"O video önceden çekilmişti. Gözünü korkutmak için atmışlardır."

"Ben gerçekten çok özür dilerim çok aptalım biliyorum özür dilerim."

"Önemi yok alışkınım." Jungkook bunu söylediğinde kalbimin ezildiğini hissedebiliyordum. Nasıl bu kadar düşüncesiz olabilirim ki?

To be continued...

Üş3nd1ğ1m 1ç1n d3v4mını y4r1ın at4c4m 

LKJELKJRKLWJRKLSKLDSKLJFKL