Kanlı Yaşlar

10.Bölüm : kanlı elbise

Merhabaaa tekrardan sizlerleyim nasılsınız ? Bu bölüm bomba gibi olacak benim en sevdiğim bölüm bu olacak kesinlikle , sizde bölümü yorumlayın ve lütfen oy vermeyi unutmayın 🦋

" Gizem'in anılarından...."

Karşımda 45 - 50 arası yaşlarında sevimli bir kadın vardı hafif kilolu, tombul yanaklı,siyah saçları yavaş yavaş beyaza dönüktü,yeşil gözleriyle bana bakıp gülümsedi ona karşılık vermek istedim ama bunu yapamadım bir süre sonra yanıma gelip önümde dizlerinin üstüne çöktü,ellerimi tutup avuç içlerimi öptü ne kadar avuç içlerim yaralı olsa da canımın acımasına rağmen sesimi çıkarmadım ellerindeki sıcaklık içime işlemişti sanki bunu yıllardır bekliyormuşum gibi hissediyorum bu yaşıma kadar kimse beni öpmemiş sevgiye muhtaç bir çocuk gibi , belki de gerçekten kimse beni öpmemişti hiç bir şey bilmiyordum karşımdaki kadının tebessümüne karşılık verip

"Sen kimsin?" dedim , sesim çok kısık çıkmıştı ve bana cevap vermemişti acaba beni duymadı mı? Ya da ben konuşmadım mı? Uzun süredir konuşmuyordum belki konuştuğumu zannetmiştim daha ben kim olduğumu bilmezken karşımdaki kadına kim olduğunu sormuştum,ben kendimden önce bile babaannemi tanımıştım

"Ben senin babaannenim adım Sultan" dedi, o an korkup ellerimi çektim çünkü onu tanımıyordum ne kadar zararsız dursada korkmuştum

"Korkma kızım ben sana zarar vermem ki,seni koruyup kollayacam hiç kimse sana zarar vermeyecek " dedi , 6 yaşında bir çocuğun güven problemleri vardı.

"Peki ya ben kimim?" Dedim,ilk bana donuk gözlerle baktı sonra yavaş yavaş gözleri dolmaya başladı göz yaşları usulca yanaklarına düşerken elinin tersiyle göz yaşını silip bana tekrar güler yüzle

"Sen artık Gizemsin,benim kızımsın, adın Gizem Alaca" dedi,Gizem benim adım Gizem miydi?Peki ben neden adımı bilmiyorum bana babaannem olduğunu söyleyen kadın ayağa kalktı bir elini bana uzattı onunla gelmemi mi istiyordu ? Başımı kaldırıp ona baktım içimden onun elini tutmak istiyordum ama tatmin değildim

"Hadi kızım,ver elini bana" dedi, bana kızım dedi kim olduğu ve nasıl biri olduğunu sorgulamayı bırakıp uzattığı elini tuttum bana uzatılan ilk el onun eliydi ve ben o eli tutarak hayatımın en doğru kararını almıştım.

" Günümüz "

Kaan bizi partiye davet ettikten sonra yanımızdan ayrıldı ben ve Hazal çantalarımızı toplayıp sınıftan çıktık okulun çıkışına doğru yürürken Kaan,Fırat ve Aral okulun bahçesinde duruyorlardı Kaan Aral'a bir şeyler anlatıyordu Aralda onu dinliyordu bizi gören Fırat Yusuf yanlarına gitmemiz için çağırdı

"Sanırım bizi çağırıyor" dedi Hazal , bende ona dönüp

" Aynen bizi çağırıyor gidelim bakalım " dedim ve onlara doğru yürümeye başladık

" Sizde partiye geleceksiniz değil mi ? " Dedi Fırat başımı olumlu anlamda salladım Kaan Fırat'a yönelip

" Ayıpsın kardeşim onları davet etmeden olur mu ? " Diyip ona göz kırptı Kaan her zamanki gibi haylaz çocuk gibi davranıyordu

" Çok kişi gelecek mi ? " Dedi Hazal

" Yok hayır çok kalabalık olmayacak" dedi Fırat , aramızda ki tek sessiz olan Araldı kafamı kaldırıp ona baktığımda göz göze geldik çünkü benden önce o bana bakıyordu ama yakalanmaktan hiç rahatsız olmamış gibi gözlerini hâlâ bana dikmiş bakıyordu bakışlarından tırsıyorum ama asla belli etmiyorum bir kaç saniye bakışmadan sonra nihayet konuşmak için dudaklarını araladı