Ne tuhaf değil mi insanlar kendilerini sürekli olduklarından daha farklı gösterme ihtiyacı duyar. Bilmezler ki en büyük acıyı kendi ruhlarına yaşatırlar. Bazıları yaşadıkları hayatı yaşamak istediği hayata değişirken, bazıları istemedikleri hayatı yaşamak zorunda kaldıkları için mutluymuş gibi davranırlar
Ben hep yaşamak istemediğim hayatı yaşamak zorunda kalanlardan oldum. Kader denen kavrama tapma zihniyetinde olan insanlara kendimi anlatamadım.İnsanların "Bu yaşta ne derdin olabilir ki " cümlesi kalbimi her defasında yaralardı.Bilmedikleri belki de asla öğrenemeyecekleri bir gerçek vardı " hayat yaştan değil yaşantıdan ibaretti"
şuan yazdığım bu satırları ve satırlarımla oluşacak bu kitabı okumandan çok kimseye anlatamadığım beni anlaman dileğiyle iyi okumalar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•~•𝑬𝒇𝒍𝒂𝒉 •~•
RomanceO yemyeşil ıssız araziyi beyaza bürüyen kar artık kan gölüydü evet kıpkırmızıydı kızımın kanlı ellerini görebiliyordum, karımın çığlıklarını duyabiliyordum, evet onlar orda beni bekliyor kızım babasını bekliyor,onları kaybedemezdim ormanlığa giden y...
