•~•𝑬𝒇𝒍𝒂𝒉 •~•

Pişmanlık...

Büyüdüğüm evin kapısındaydım. İçeriden gelen seslerden mutlu oldukları anlaşılıyordu mutluluklarına bende dahil olmak istedim yanlarında gitmek için eve girdim. Artık sesleri duyulmuyordu  geldiğimi anlamışlar mıydı ? Salona girdiğimde herkes mutluydu konuşuyorlardı ama ben onları duyamıyordum . Dedemin yanına gidip elini tuttum, ben yokmuşum gibi davranıyordu. Teyzem dedemle konuşuyordu ama beni görmüyordu. Yengeme döndüğümde kuzenimle  oynuyordu ne kadar çabalasamda sesimi duyuramıyordum  geldiğimi kimse fark etmemişti ama neden ?

Ne olduğunu anlayamıyordum. Salondan çıktığım gibi elektrikler kesilmişti  önümü görmekte zorlanıyordum odama yaklaşmama az kalmıştı ki ayağım bir şeye takıldı yere düştüm kafamı çarpmıştım kanıyordu. Aniden arkamda yanan ışığı fark ettim döndüğümde yerde annem vardı. Annemin biricik kocası fısıldayarak o senin yüzünden bu halde sende bu hale geleceksin diyordu. Anneme ne olmuştu ben bir şey yapmamıştım ki bu adam saçmalıyordu anneme yaklaşarak onu sarstım , vücudu çok soğuktu, nefes alıyor mu diye kontrol etmek için üzerine eğildim kafamdaki kan annemin yüzüne damlıyordu. Annem ölmüş müydü? Annem aniden kolumdan sıkı sıkı tutmuştu korkarak geri geri gitmeye başlarken kocası da kolumdan tutmuştu. İyi şeyler olmayacağını anlamıştım adamı tüm gücümle iterek karanlıkta odama doğru koşmaya başladım. Odama girdiğim gibi kapıyı kilitledim. Pencereye vuran ay ışığında dedemlerin odamda olduğunu fark ettim ama onlar salonda değiller miydi? Aniden üstüme gelmeye başladılar seni istemiyoruz , seni istemiyoruz diyorlardı. Köşeye sıkıştırmışlardı beni kapının arkasında o adam kapıyı açmaya çalışıyordu dedemler giderek yaklaşıyorlardı...

Nur hala'nın " Kızım uyan kâbus görüyorsun" diyerek yanaklarımı tokatlamasıyla uyandım gözlerimi açmaya çalışsam da açamıyordum gözlerim yanıyordu, çok üşüyordum , yorgundum. Alnıma koyulan ıslak havlu ile daha fazla üşümeye başlamıştım. Ağzımdan çıkan tek kelime "Annemdi" Anneme ne olmuştu gerçekten hasta mıydı? Gözyaşlarım yanaklarımı ıslatırken ateşim olduğunu anlamıştım. Doğan abi elimi tutarak konuştu " Annene birşey olmadı canım hastasın kâbus gördün geçti hepsi"dedi. Daha önce böyle bir kâbus görmemiştim kötü birşeyler vardı biliyordum ama öğrenemeyecek kadar bitkindim. Doğan abi hastaneye gitmemiz için ısrar etse de kabul etmemiştim. Dakikalar sonra etraf sessizleşmişti aniden yanağıma dokunan bir  el ile korkmuştum. "Korkma kızım benim" Nur hala'nın sesiyle rahatlamıştım kâbusun etkisinden çıkamıyordum.  "Kalk kızım sana duş aldıralım rahatlamış olursun ateşin de düşer" dedi. Kendim duş almak istesem de tek başıma adım atacak halim yoktu Nur hala'nın duş aldırmasına izin vermiştim. Duş almak iyi gelmişti  Nur hala beni giyidirip yatağa yatırmıştı ardından bir şeyler yemem için ısrar etse de yiyemeyeceğimi bildiğim için kabul etmemiştim. Saat kaçtı bilmiyordum herkes benim için uyanıktı insanlara rahatsızlık vermekten başka bir şey yapmıyordum.

Annemin sesini duyuyordum bana sesleniyordu ama sesi o kadar uzaktan geliyordu ki ona yaklaşmaya çalışıyordum ama ulaşamıyorum. Ben yakınlaştıkça o uzaklaşıyordu peşinden gidecek halim kalmamıştı...

Koluma batan iğnenin acısını hissedebiliyordum gözlerimi açtığımda hastanedeydim en son evde yataktaydım gerisini hatırlamıyordum. Boğaz ağrısından yutkunamıyordum başımda
şiddetli bir ağrı vardı sanki başımı kâbus görürken değil de gerçekten çarpmıştım. Elim alnıma gitti kanıyor mu diye hayır kâbusun etkisindeydim sadece. Elimi bir el tuttu yine o sıcak  el bu Efe'nin eliydi kafamı çevirip baktığımda evet gerçekten Efe gelmişti ama nasıl kim haber vermişti ki ? Alnımı öperek kıvırcığım nasıl hissediyorsun dedi. Kıvırcığım mı? evet saçlarım kıvırcıktı duş aldıktan sonra hiç taramamıştım da ne kadar kötü göründüğümü tahmin edebiliyordum. " Buraya nasıl geldik ? Sen nasıl geldin ? " Dedim.  " Ama ben sana nasıl hissediyorsun diye sordum cevabın bu mu? " Ahh Efe her zaman iyi hissetmem için çabalıyorsun "Sen benim iyikimsin" .  " İyiyim" dedim.  Emre yanıma gelerek " Daha iyi misin"" diye sordu. Ne kadar belli etmemeye çalışsada çekindiği anlaşılıyordu. " İyiyim " dedim. Nur hala'nın yatağa yaslanarak uyuduğunu fark ettim. Benim için uykusuz kalmıştı. Yatakta doğrulurken uyandırmıştım onu. Yanıma gelerek " Hepimizi çok korkuttun kuzum şimdi daha iyisin değil mi ?"dedi.  " Evet hala iyiyim benim yüzümden uykusuz kaldınız bu yüzden kendimi kötü hissediyorum"dedim.  " Sen iyi ol da biz seninle iyi oluruz" dedi. Doğan abi de elinde eczane poşeti ile içeri girerken onu tamamen unuttuğumu fark ettim ama bozuntuya vermedim. Üzgün görünüyordu canını sıkan bir şeyler vardı .   " Nasıl oldun canım ?" diye sordu. " Daha iyiyim abi " dedim. Hemşire serum bittikten sonra eve gidebileceğimizi söylemişti. Nihayetinde serum bitmişti. Ayağa kalktığım gibi başım dönmüştü Emre ile Efe'nin beni tutması bir olmuştu. Efe yakından ilgilenirken Emre kolumu bırakıp bizden uzaklaşmıştı. Ahh Efe'ye yaslanmak o kadar iyi gelmişti ki yaslanınca güven duygusunu sonuna kadar hissedebiliyordum. Efe bizimle eve  gelmişti. Odama gelip beni yatağa yatırmıştı. " Sen dinlen kıvırcığım uyandığında burda olacağım" dedi. Odadan çıkmak üzereyken durdurdum onu. " Efe korkuyorum " dedim. Gerçekten korkuyordum artık uyumaktan bile korkuyordum. Efe hemen yanıma gelip elimi tuttu " Uykuya dalana kadar seninleyim " dedi. Ellerimi tutan ellerini öperek gözlerimi kapattım .Uykuya dalmak üzereydim ki    Aniden öksürük tutmuttu Efe beni kaldırıp  su içirdi uykuya daldım diye gitmemişti hâlâ benimleydi Ona sımsıkı sarıldım o da bana sımsıkı sarıldı dakikalarca öyle kaldık. Nur hala'nın odaya gelmesiyle  hiç bitmesin istediğimiz sarılmamız bitmişti. Nur hala'nın elinde tepsi ile gelmişti yemek yemek istemiyordum ama Efe de burdayken bu imkansızdı.