•~•𝑬𝒇𝒍𝒂𝒉 •~•

Doğan Kızına kavuştu

•~• DOĞAN ANLATIYOR •~•

Sabah yakacak odun getirmeye gidiyordum. Arabanın yanında yere düşmüş bir kağıt vardı. Eflah'ın olduğunu düşünerek yerden aldım bu bir fotoğraftı üzerinde " O zaman ki Eflah kimdi ?" yazıyordu. Ters duran fotoğrafı  çevirip baktım. Bu bizim aile fotoğrafımızdı karım ve kızım vardı beni kesmişlerdi belki ben düşürdüm diye düşündüm ama kendi fotoğrafımı kesmemiştim ve  arkasına " O zaman ki Eflah kimdi" diye bir yazı yazmamıştım. Yoksa Eflah benim ölü bildiğim kızım mıydı ?  Hayır saçmalamayı kesmeliydim." Oğuz "diye bağırarak içeri koştum. Oğuz anlamayan gözlerle bana bakıyordu " Oğuz Oğuz kızım yaşıyor " dedim.  " Yine atağın mı tuttu abi ? kabus mu gördün" dedi . " Hayır hayır bak bak bu kızım bebekken çektiğimiz fotoğraf , Eflah'ın valizinden düştü arkasında Eflah'ın adı yazıyor" dedim. Oğuz Fotoğrafı elimden alarak  anlattıklarımın doğruluğundan emin olmak istercesine inceledi. Sesimizi duyan Eflah ve Oğuzun kız kardeşi Ayça aşağı inmişti. Karım ve kızımla mutlu yaşadığımız evimize gidip fotoğrafı karşılaştırmalıydım. Arabamın anahtarını ve Oğuzun elindeki fotoğrafı alarak evden çıktım Oğuz arabasına binerek arkamdan gelmişti.

Eve girdiğim gibi yatak odasına koşup albümü çıkardım elimde ki  fotoğraf ile albümdeki aynıydı demek ki bu fotoğraf gerçekten Eflah'a aitti ve Eflah benim kızımdı. Albümü Oğuz'a gösterdim.

- Bak Oğuz bendeki fotoğraf hâlâ albümde bu elimdeki fotoğraf Eflah'a ait o benim kızım.

- Oğuz : "Evet kardeşim evet o senin kızın" diyerek sarıldı bana.

- Bu demek oluyor ki Melda da yaşıyor ben onu asla affetmeyeceğim. O yıllarca kızıma acı çektirmiş ve ailesi ile beraber beni kızımdan gizlemişler. Kızım şu an babasını özlüyor ama acı çekmesine izin verdiği için babasından nefret ediyor. Kızım sevgiye olan ihtiyacını başka birini severek tamamlamaya çalışıyor ve ben onu sevdiğine kavuşturacağıma söz vermiştim. Kızımı kendi ellerimle başkasına teslim edemem Oğuz onu yeni bulmuşken kaybedemem.

- Oğuz : Kızını sevdiğine teslim edince kaybetmeyeceksin, güvenini kazanacaksın ve o sana bağlanacak.

- Oğuz lütfen beni biraz yalnız bırakır mısın ?

-  Oğuz : Tamam gidiyorum iyice düşün yanlış bir karar verme.

•~• EFLAH ANLATIYOR •~•

Sabah aşağıdan gelen seslere uyandım acaba bir sabah normal uyanabilecek miydim? Aşağı inmiştim ki ne olduğunu anlamadan  Doğan abi  çıktı Oğuz abi peşinden gitti. Ayça abla ile bakıştıktan sonra omuz silkip odaya geri döndüm insanların kişisel meseleleriyle ilgilenemeyecek kadar bıkmıştım. Saatler sonra Oğuz abi geri döndü Doğan abinin iyi olmadığını birkaç gün birkaç dönmeyeceğini yarın beni kendisinin kontrole götüreceğini söyledi. Kontrole gitmek istemiyordum Doğan abi beni Efe'ye götüreceğine söz vermişti ama beni kandırdı insanlara güvenemeyeceğimi kanıtlamıştı. Tanımadığım bir adama beni neden kandırdın diye hesap soramazdım. Herkesten nefret ediyorum.
    
                              *  *  *

Ertesi sabah erkenden kalktım  hazırlanıp valizimi alarak aşağı indim. Oğuz abinin yanına giderek beni kulübeye götürmesini rica ettim.

- Oğuz : Bugün kontrolün var kontrole gidiyoruz. Tek başına gitmene izin veremem Doğanın gelmesini bekle.

- Kontrole gerek yok iyiyim ben , gitmek istiyorum götürmeyeceksen kendim giderim  üzerimde  hakimiyet kurmanı istemiyorum

Oğuz abi  " peki öyleyse arabada seni bekliyorum " dedi ve gitti. Bir kez daha haddimi aşmış kırıcı konuşmuştum. Belki bu yüzden daha fazla ısrar etmedi Ayça ablayla vedalaşıp arabaya bindim. Şüpheli davranmaya çalışıyordum  şüphelendiği an Doğan abiye haber verirdi. Kulübeye varınca aşağı inip valizimi aldım. Oğuz abi gelmesin diye vedalaşıp indim. Gittiğinden emin olduktan sonra eşyalarımı ve sırdaşımı sırt çantama yerleştirip evden çıktım. Kar yağmaya başlamıştı kışın geldiğine şahit olamadığım için  bana biraz garip geliyordu. Yolu bilmediğim için ormanlığın yan tarafında kalan asfalta çıkıp gidecektim. Evden kaçtığım gün tanımadığım birinden beni götürmesi için yardım istemiştim şüphelenmesin diye belli bir yol gittikten sonra inmiştim. Başka bir araba durdurup yardım istemeyi düşünüyordum. Planım istediğim gibi ilerlemedi indiğim araba gittikten sonra başka bir araba durdurmaya çalışırken farkında olmadan yolun ortasına gelmiştim arabanın kornaya basmasıyla bana çarpması bir olmuştu. Kaza geçirdiğim yer burası değildi ama galiba buraya yakındı asfalttaydım yine aynı senaryo gerçekleşecek gibiydi. Yarım saatten fazla geçmişti arabalar geçmiyordu. Belki de uzun bir yol olduğu için kış mevsimi için fazla tercih edilmiyordu . Kar şiddetini arttırmıştı. Bu sefer araba durdurmak için bir hareket yapmadan bir araba  önümde durmuştu. Bu Doğan abinin arabasıydı anlaşılan o ki Oğuz abi beni kulübeye getirmeden önce şüphelenmiş ona haber vermişti. İçerden kapıyı açarak " arabaya bin " dedi Doğan abi. Duymazlıktan geldim. "Biner misin artık" dedi. Ben yine tepki vermeyince, " Pekâlâ illaki bizi yoracaksın" diyerek arabadan indi. Valizimi alacakken " gelmiyorum" dedim. Bu kez o duymazlıktan geldi valizimi arabaya koydu. " Gelmiyorum duymuyor musun ?"