Ve vicdan çığlık atmayı kesti...
Üstüne düşen yağmur damlalarını hissedebilecek durumda değildi siyah kedinin bedeni.Gözleri açık, tüyleri kirli ve karışık... Atmayan kalbi ile yolun ortasında öylece bakıyor insanlara. Yağmur şiddetleniyor.Şemsiyesi olanlar mutlu.Olmayanlar koşuyor.İnsanların acelesi olmalı.Kimse duramıyor. Çok önemli işleri olmalı... Böyle düşünüyor genç korkuyla.Yoksa durmalılardı. Çünkü yavru kedinin tüyleri gece gibi siyah.Çünkü kedi öyle güzel ki...
Yolun kenarında kalakaldı genç.Karşıdan gelen, hergünkü yaşlı kadın yanında durdu.Bir yola baktı kadın bir arabaya.Yavaşça geçti yolun karşısına.
Ama kedi çok güzeldi?
Genç koşarak peçeteyi aldı ve arkasına döndü.
.
Kırmızı hiç bu kadar acı taşımamıştı.Hiç böyle yayılmamıştı.Küçük siyah kedinin ıslak ve ezilmiş bedeni yağmura karışıyordu.Yolu saran kırmızılık yağmurla akarken genç şemsiyesini kapattı.Nasıl olsa yağmur göz yaşlarını saklardı.Saklamasa bile...Değişen ne olacaktı? Yavaşça şiddetli yağmurda yürüdü...
Küçük siyah kedi.
Islak ve kirli bir ceset.
Öylesine masum.Öylesine güzel...
Peki neden?...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tayf
Spiritual"Kollarımı geriversem uçmayı dene diyecekler, Uçurumlar senin, kırlangıç fırtınam Yarınlar mavilik." Bir seherin ilhamıdır bana bunları yazdıran.Bir renk tayfı ki gözlerimin önüne serilen, büyülenmişçesine bakakalıyorum.Yazdım yazacağım.Çünkü hayat...
