Sustu.
Gereğinden fazla söylemişti.
Fazlasının gerektiğini düşünmüştü.
Oysa belki daha azı hak edilmişti.
Hak edilen belki de başka bir şeydi.
Gözleri dolup yüzünü ıslatmakla tehdit ederken onu, kaşları çatık ve kendisi yorgundu.Korkuyordu.
O damlalara izin vermek, inanmak demekti.
İnanmak, mağlubiyetti.
Doğruluğuna inanmaktan korktuğu gerçeğe gözlerini kapattı.
Ama gözyaşları çoktan düşmüştü...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tayf
Spiritual"Kollarımı geriversem uçmayı dene diyecekler, Uçurumlar senin, kırlangıç fırtınam Yarınlar mavilik." Bir seherin ilhamıdır bana bunları yazdıran.Bir renk tayfı ki gözlerimin önüne serilen, büyülenmişçesine bakakalıyorum.Yazdım yazacağım.Çünkü hayat...
