Short Stories (I don't recommend this)

untitled

"Happy 10th monthsary, mahal."

Napalingon ako sa nagsalita. I smiled at him. "Happy monthsary, mahal." I responded.

Lumapit ito sa akin at niyakap ako ng sobrang higpit.

"I missed you." He said.

"What? Ilang minuto lang tayong naghiwalay eh." Natatawang aniko.

"Basta miss kita." He pouted.

"Babe, always remember that I love you so much." He said and he kiss my forehead.

I smile. "I love you more."

____

Months had passed and today is our 1st anniversary. I'm here in the park kung saan ko siya sinagot noon. He said, we'll meet here.

A few minutes later I saw him and I waved. Lalapit na sana ako sa kanya nang bigla kong makita ang isang kotse na nawalan ng preno at babangga kay Cedric.

"Cedric!!!!!!" I shouted.

Para akong nanigas sa kinatatayuan ko at ramdam ang panghihina ng tuhod ko ng mabangga siya ng konte.

Hindi man lang huminto ang nakasagasa sa kanya kaya kahit nanghihina ang tuhod ay nagawa kong lapitan 'to.

He's bleeding.

"M-Mahal? W-Wake up, please. Wake up."

"Tulong!!! Tulong!!!"

I saw a old man kaya tinawag ko ito.

"M-Manong, pakiusap t-tulungan niyo ang boyfriend ko." Nangingiyak iyak na aniko. Lumapit ito sa 'kin.

"H-Hija? Anong ibig mong sabihin?"

"Tulungan niyo po siya, d-duguan na po ang boyfriend. D-Dalhin po natin siya sa hospital." I begged.

Umiling ito, "baliw kaba hija?" Anito at naglakad papalayo kaya mas lalo akong naiyak.

"B-Babe? Don't l-leave me okay? T-Tawag ako ng tu-"

"Sam?"

Napalingon ako sa tumawag sakin at nakita ko si Maye, my best friend.

"What are you doing?" She asked.

"M-Maye, please help us. Dalhin natin sa hospital si Cedric. Please."

"What the hell? Tumayo ka nga jan."

"Dalhin natin siya sa hospital, Maye. Naghihingalo na yung tao oh!" I shout her and I shocked when she slapped me.

"Sam wake up!" She shouted, "gumising kana sa imahinasyon mo dahil matagal ng patay si Cedric! Matagal ng patay ang boyfriend mo!"

Umiling ako. "N-No. It's our first anniversary today. M-Magkasama pa kami kahapon, Maye." I cried hard.

"Sam tama na." Lumapit siya sakin para yakapin ako but I pushed her.

Liningon ko ang lalakeng mahal ko. I shocked when I saw him standing at my front. He smiled.

"M-Mahal..." Linapitan ko ito upang yakapin sana ngunit diko siya mahawakan. Parang hangin lang ito... but I can he him.

Tumulo ng tumulo ang luha ko nang ng may mapagtanto. No. It can't be. Kaya ba hindi ako tinulungan nung matanda kanina? Kaya hindi huminto ang nakabangga sa kanya dahil...

"Mahal, stop crying. Nasasaktan ako tuwing nakikita kitang umiiyak." He said, "I can't leave if you're still crying. Hindi ko kaya."

"M-Mahal, don't leave me. Please, I can't live without you." I cried more.

"Kailangan ko ng umalis, mahal ko." May pumatak na luha sa kanyang mata, "Mahal na mahal kita, Sam. I'm sorry if I can't fulfill my promise. Aalis na ako, babe. Ikaw ang pinakamagandang nangyare sa buhay ko. Mawala man ako sa tabi mo, palagi parin kita mamahalin."

Umiling ako, "No. Please don't leave me." I begged. I almost kneel.

"Sam, tama na." Maye said.

"M-Mahal..."

"Aalis na'ko mahal ko. Palagi kang mag-iingat. Ikaw lang ang mamahalin ko magpakailan man." Anito at unti unting naglalaho ng parang bula.

I can't stop myself but cried and cried.

For almost 1 year, nabuhay ako sa imahinasyong kasama siya. Siya ang kasiyahan ko ngunit bakit kailangan pa niya akong iwanan?

I remember, there was a car accident and he didn't survive because he saved me.

"Mahal na mahal, kita. Maligayang paglalakbay mahal ko." I whispered, "pinapalaya na kita"

He didn't leave me dahil ayaw niya akong masaktan but now even it hurts I need to let him go.