Short Stories (I don't recommend this)

untitled

Ilang araw na ang lumilipas mula nung iwasan ako ng asawa ko. Naninibago ako. Lagi nalang siyang busy sa kanyang trabaho. Tuwing umuuwi ako sa bahay ay wala pa siya.

May isang beses pa ngang maaga siyang umuwi tapos nilockan ako ng pinto kaya ang ending, sa bintana ako dumaan.

Tuwing kinakausap ko siya, she's ignoring me. Hindi man lang niya ako tinatapunan ng tingin o ni tumango sa mga sinasabi ko.

Naninibago ako. Hindi ako sanay ng ganitong set up. Nasasaktan ako.

Kakauwi ko lang ng maabutan ko siyang mahimbing na natutulog sa sofa. Nilapitan ko ito.

Hinawakan ko ang hibla ng kanyang buhok na nakaharang sa mukha niya. She's so beautiful.

"I love you so much." I whispered.

Gumalaw ito at biglang nagsalita ng nakapikit parin.

"Lance, don't leave me... please?" Anito.

"Ssshhh! I won't leave you, darling. I love-"

"Bakit moko iniwan?" Tanong niya ng nakapikit parin. Pansin kong may tumulong luha sa kanyang mga mata.

"No, darling. I didn't-" akmang hahawakan ko na ang mukha nito upang punasan ang luha sa kanyang mga mata ng biglang diko na ito mahawakan.

Parang lumagpas bigla ang kamay ko sa mukha niya.

I looked at my hands at unti unti itong naglalaho.

Biglang namuo ang luha sa mga mata ko ng may biglang marealize.

"Lance, I love you so much." My wife said habang umiiyak ng tulog.

I cried.

I remember, I died because of car accident.

I left her without saying goodbyes.

Without words.

I thought she's ignoring me but I was wrong.

She just can't see me because...

I'm a ghost.