Part15/ហេតុផលរៀងខ្លួន

2K 164 2
                                    

#ភូមិគ្រឹះចន
កាត់មកពេលព្រឹកពន្លឺព្រះអាទិត្យរះបន្លឺភពផែនដីព្រមទាំងជះពន្លឺចូលតាមចន្លោះបង្អួចធ្វើអោយប៉ះចាំផ្ទៃមុខដ៏សរខ្ចីតែដាមដោយស្មាមទឹកភ្នែករបស់រាងតូច ធ្វើអោយគេប្រញាប់ក្រោកឡើងពុតខ្លួនបន្តិចហើយក៏និយាយឡើង

«ព្រឹកហើយមែនទេ...វាក៏ដល់ពេលដែរខ្ញុំត្រូវចាកចេញពីទីនេះដែរហើយ...ហ៉ើយ»ថេយ៉ុងនិយាយជាមួយខ្លួនអែងហើយក៏ដកដង្ហើមធំ រួចក៏ឈានជើងចុះពីគ្រែហើយដើរសម្តៅទៅបន្ទប់ទឹកបាត់ទៅ

ឯជុងហ្គុកកំពុងតែអង្អុយនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលទានអាហារចាំថេយ៉ុងរួចជាស្រាច់ ថ្ងៃនេះនាយមិនទៅក្រុមហ៊ុនទេទោះយ៉ាងណាក៏ត្រូវតែដោះស្រាយគ្នាជាមួយថេយ៉ុងអោយដឹងសខ្មៅដែរ ព្រោះនាយមិនសុខចិត្តទ្រាំមើលមុខគ្នាមិនចំចឹងដែរ

«ម៉ែដោះនេះថេយ៍គេមិនទាន់ចុះមកទេមែនទេ»ជុងហ្គុកក៏សួរទៅម៉ែដោះដែរកំពុងតែរៀបចំអាហារដាក់លើតុ

«ចា៎ចៅហ្វាយអ្នកប្រុសតូចមិនទាន់ចុះមកទេ...អ៎រនុះអ្នកប្រុសតូចចុះមកល្មម»

«បានហើយមានការអីក៏នាំគ្នាទៅធ្វើទៅ»ជុងហ្គុកបញ្ជាទៅអ្នកបម្រើស្រីប៉ុន្មានអ្នកនឹងម៉ែដោះ

«ចា៎ ចាហ្វាយ»ពួកគេនិយាយព្រមគ្នាហើយក៏នាំគ្នាដើរចេញអស់ទៅ

«ថេយ៍នេះអូនចង់ទៅណានឹងមិចក៏មានវ៉ាលីដាក់ខោអាវទៅដែរ»ជុងហ្គុកនិយាយទៅកាន់រាងតូចពេលដែរឃើញថេយ៉ុងដើរបម្រុងហួសនាយព្រមទាំងអូសវ៉ាលីពណ៌សមួយដែរ

«...»ស្ងាតថេយ៉ុងរើសរើមិនតបតនឹងជុងហ្គុកទេហើយក៏សុខចិត្តដើរទៅមុខទៀតដោយធ្វើមិនលឺ

«ថេយ៉ុង...នេះអូនមិនលឺបងហៅទេមែនទេ»ទង្វើបែបនេះកាន់តែធ្វើអោយជុងហ្គុកនាយស្រាប់តែខឹងឡើងភ្លាម ហើយចាប់កញ្ឆក់ដៃរាងតូចអោយបែបមុខមករកនាយ

«លែងដៃខ្ញុំភ្លាម»ថេយ៉ុងនិយាយដោយសម្លេងរាបស្មើហើយសម្លឹងមើលទៅកដៃខ្លួនដែរត្រូវ ជុងហ្គុកកាន់ជាប់មិនព្រមលែង

«បងមិនលែងពួសត្រាតែអូនឈប់យល់ច្រឡំលើបងហើយត្រឡប់មកដូចដើមវិញ...ហើយអូនក៏មិនអាចចេញពីពីជីវិតបងបានដែរ»នាយនិយាយហូហែដោយទឹកមុខអង្វរ ក

🧛🏻‍♂Kim Taehyung💖 (ចប់)Where stories live. Discover now