The Badboy And The Nerd

H12.

POV ELISE

Opeens lijkt het tot hem door te dringen.. Hij is net mij op dit moment.

Ik begin te huilen en alles wat ik zie om me heen te slaan. Weer een woedeaanval. Ik gooi met bekers en dingen die kunnen breken. Alles ligt stuk op de grond. Ik ga maar door, en kan niet stoppen.

Ik weet precies wat ik moet doen. Ik loop naar hem toe. Ik pak zijn schouders vast. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. Hij duwt me weg, maar ik til zijn hoofd om zodat hij naar me kijkt. Als hij eindelijk kijkt fluister ik. 'Rustig.' Hij lijkt al wat te kalmeren. Ik fluister het nog een paar keer en hij ademt nu alleen nog zwaar. Hij kijkt me aan, maar heeft mijn pols nog steeds stevig vast gegrepen. (Ma happy lil pill. Sorry ik moest even meezingen met me liedje HAHHA. Troye Sivan - Happy Little Pill)
Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. 'Ik mis haar zo.' fluistert hij bijna onverstaanbaar, maar ik hoor het wel. 'Ik weet het.' Hij huilt nog steeds. Ik kijk achterom en alle jongens staan daar te kijken. Ik draai me weer om naar Max. 'Alles komt goed. Ik beloof het je.' Fluister ik. 'Ik wil naar mijn kamer.' Zegt hij. 'Kom.' Als een klein kind pak ik zijn hand vast en loop met hem naar de kamer. Hij gaat in bed liggen en ik stop hem in. 'Het spijt me.' Snikt hij. 'Het is goed. Het is echt goed. Slaap lekker.' 'Slaap lekker Elise. Bedankt.' 'Het is goed.'
De volgende ochtend word ik weer wakker en het eerste wat ik doe is naar Max, om te kijken hoe het gaat. Het is 5 voor 8 en ik ben ondertussen al klaargemaakt. Ik klop op de deur, maar krijg geen antwoord, dus loop alvast naar de eetzaal. Daar zit hij zijn broodje hagelslag te eten. 'Hey Max!' Begroet ik hem. 'Hoi.' Zegt hij terug. 'Jullie ook goedemorgen.' Grinnik ik tegen de rest. We ontbijten allemaal lekker samen, maar het valt op dat Max niet veel praat. Ik denk dat hij nog steeds in de war is van alles. Na de training krijg ik een whatsappje.

(M is Melissa en E is Elise)
M: Hey
E: Hey hoeist?
M: goed met jou?
E: gaat wel
M: hoezo?
E: Max hier heeft een zware tijd.
M: oh
E: hoe gaat het met Jake?
M: hij is afwezig sinds jij er was. Hij mist je denk ik.
E: ik mis hem ook. En ik hou van hem. Ik moet nu gewoon afstand nemen, aangezien ik ook nog eens deel neem aan de vijand.
M: ja dat snap ik wel. Hij houd ook van jou.
E: ik moet nu gaan. Douchen en dan naar de schietbaan.
M: 😼😋❤
E: ❤
(Voor de mensen die de tekentjes niet kunnen zien. Bij de M is het een kat, een smiley die zijn tong uitsteekt en een hartje. En bij de E is het een hartje.)

Na het schieten, waar ik steeds beter in word, gaan we lunchen. Ik besluit om naast Max te gaan zitten. Hij praat helemaal niet. In de vrije tijd besluit ik om naar hem toe te gaan. 'Max kan ik even met je praten?' 'Ja.' Ik loop naar de gang me vragende blikken van alle jongens. 'Waarom ben je zo stil?' Vraag ik meteen. 'Ik ben niet stil.' 'Wel Max. Je doet anders.' 'Wat moet ik dan? Ik zag je aan als mijn fucking moeder. Ik schaam me dood.' Roept hij gefrustreerd. 'Je hebt niks om je voor te schamen. Je bent geweldig Max. Het is niet erg. Het is oké zoals ik al zei. Het is niet jouw schuld. Het. Is. Niet. Jouw. Schuld!' Hij kijkt op. 'Jawel.' 'Nee.' 'Ik mis haar.' Fluistert hij. 'Ik weet precies hoe je je voelt Max en ik ben er echt altijd voor je.' Fluister ik terug. 'Oh. Nog zo een met ik begrijp het bla bla bla. Jullie begrijpen er helemaal niks van!' schreeuwt hij uit. 'Ohnee? Toevallig heb ik een paar maanden geleden beide ouders verloren. Ik weet verdomme hoe je je voelt.' Schreeuw ik terug. Hij is stil. 'Het spijt me.' 'Het is fucking niet jouw fout Max!' Hij kijkt snel weg.

Na het heftige gesprek is Max weggelopen. Ik snap het wel. Ik zit me weer eens te vervelen als Bren een idee heeft. 'Kom doen, durf of de waarheid doen!' schreeuwt hij als een blij kind. Ik klap in mijn handen. 'Ja.' De jongens knikken instemmend mee. 'Ik begin. Doen, durf of de waarheid aan Max.' Zegt Bren opgewonden 'Euhhmm.. Waarheid.' 'Oké. Vind je iemand leuk?' 'Ja.' Gelijk joelen alle jongens. 'En wie dan?' 'Je mag maar 1 vraag stellen.' Zegt Max. 'Oké uh. Doen, durf of de waarheid aan.. Justin.' 'Doen.' Max lijkt even na te denken. 'Loop in je onderbroek naar de buren en vraag of ze nog melk hebben.' 'Neeeee.' Zucht Justin uit. 'Jaaaaaa.' Giert Max van het lachen. Langzaam begint Justin zich uit te kleden. Allemaal gaan we bij de deur staan en daar gaat hij hoor. De buurvrouw kijkt hem heel raar aan, maar toch krijgt hij de melk.
'Nu ben ik. Doen, durf of de waarheid aan Elise.' 'Doen.' Zeg ik vast en zeker.' De jongens kijken allemaal naar elkaar alsof dit allemaal al van te voren was bedacht. 'Zoen max.' Zegt Justin. 'Wat?' 'Je hoorde me.' 'Wat maar. Hoelang en hoe?' Stamel ik. 'Elise.' 'Ja Chris?' 'Waarom zeg je niet uhl ofzo?' 'Omdat Max goed zoent. Plezier hebben mag toch?' Ze knikken begrijpend. 'Max wil je dit wel?' Vraag ik hem onzeker. 'Ja prima. Het is maar een spel.' Zegt hij. 'Oké met tong, 2 minuten. Lekker lang.' Zegt Justin grijnzend. Ik loop naar de andere bank toe en ga naast Max zitten. Ik ga iets dichterbij met mijn hoofd en hij ook. Al snel zitten zijn lippen op de mijne. Ik kan het niet laten en klim boven op hem. Zijn tong glijd langs mijn lippen en ik open mijn mond maar al te graag. Na een tijdje stoppen ik en Max beide buiten adem. 'Was dat 2 minuten?' Vraag ik twijfelend. 'Dat waren er 7.' Stamelt Justin. 'Oh uhm.' Ik klim snel weer van Max af.

Het is trouwens weer nacht. Mijn moeder is dus jarig. Haha ze is 50. Ik weet dat het helemaal niet goed is om hiervoor op te blijven 's nachts, maar ik wil eigenlijk gewoon elke dag een update. En dat zal wel niet altijd lukken, maar als ik een dag niet schrijf heb ik de dag erna geen motivatie meer. Ik ben heel snel gedemotiveerd.

De jongens kijken ons nog steeds verbaasd aan. Na de rest van het spel, zonder zoenen, interessante antwoorden of iets gaan we allemaal slapen. Max achtervolgt me. 'Wat is er?' 'Ik eh.. Die zoen betekende niks toch?' 'Nee. Natuurlijk niet.' 'Oké.' Hij loopt weer weg. Hoe kan het dat ik kriebels voelde?

POV MAX

Hoe heb ik ooit zo stom kunnen zijn door te denken dat ze mij ook leuk vond? Ik genoot volop van die zoen. Zij alleen niet. Ik ga in mijn bed liggen en zucht. Ze wil me vast niet, omdat ik zo een moederskindje ben. Na alles wat ze voor me heeft gedaan krijgt ze dit als bedankje? Een lelijke gozer die haar leuk vind. Langzaam val ik in slaap..
'Klop klop.' Hoor ik op mijn deur. 'Ja?' roep ik. 'Het is Elise. Mag ik binnenkomen?' 'Ja!' Ze opent de deur en daar staat ze betraand in een shirt en onderbroek. Ik sta gelijk op uit bed en loop naar haar toe. 'Wat is er?' 'Ik ga een n-ne-nachtmerrie.' Huilt ze. Ik wrijf over haar rug en trek haar dan in een knuffel. 'Waar ging het over?' 'Jij werd doodgeschoten, daarna Wessel en daarna Jake.' Fluistert ze. 'Ach meis. Wil je hier blijven?' 'Graag. Als dat niet raar is.' 'Nee dat is niet raar. Ik sliep ook bij jou.' Ze knikt. Samen gaan we liggen. Na een minuut of 20 ben ik nog wakker, maar ik heb geen idee of zij wakker is. Speaking of the devil. 'Max?' Hoor ik een zacht stemmetje. 'Ja?' 'Ik genoot wel van die zoen..' Mompelt ze. 'Ik ook.' 'Je hebt zachte lippen.' Fluistert ze. 'Jij ook.' Ze giechelt. Ze kruipt iets dichter tegen me aan.
Ik zit nu op 1400 woorden en ik moet er ongeveer 2000 maar ik ga morgen naar de dokter. Ik heb een hele lage bloeddruk en ben al een aantal keren flauwgevallen. Ook heb ik last van moeheid, hoofdpijn, duizelig, misselijk en heb ik een tijdje geleden de ziekte van pfeiffer gehad, maar ik wou t even mededelen. Verder naar het verhaal..
Ze krult zich op en doet haar ogen weer dicht. Langzaam vallen we beide in slaap.

*twee weken later*

Ik sta op met Elise naast me. De laatste tijd heeft ze veel nachtmerries gehad, maar is ze veel beter geworden met schieten en ik ben gek op haar. Alleen zij niet op mij. Misschien ben ik te opdringerig? Ik kijk nog een keer naar het bed waar een zieke Elise op ligt. Ze is gister ook al ziek geweest, maar ging wel gewoon naar trainen zodat ze sterk zou blijven. Als ik goed kijk zie ik een briefje bij het kussen van Elise liggen. Ik pak het.

Skatin' maloley'

Staat er op. Als een gek ren ik naar de eetzaal toe. Als ik de jongens allemaal verbaasd zie kijken gooi ik de bom. 'Wie the fuck heeft dit gedaan?' Vraag ik woedend. De jongens kijken allemaal verschrikt naar het briefje. 'Ik niet.' Zeggen ze allemaal in koor. 'Elise ook niet. Die sliep namelijk op mijn kamer in mijn armen en als ze een beweging maakt hoor ik dat. Het briefje lag naast haar hoofd. Het lijkt me beter om haar niks te vertellen, maar het is nu echt oorlog.'

POV ELISE

Kreunend van de pijn word ik wakker. Ik sta op en zie dat het 7 uur is. In de avond. Ik slof naar de bank toe en ga tussen de jongens zitten. Ze begroeten me. 'Elise heb jij weleens gehoord van skatin maloley?' Vraagt Max uit het niets. Wat is dat voor naam? ik denk goed na. 'Nee.' 'Oké.' Ik ga er verder niet op in, want ik heb geen zin in gezeik ofzo. Ik ben namelijk ziek.
Als ik weer terug in mijn kamer ben kijk ik even rond. Ik pak alle fotolijsten en bekijk ze goed. Op een selfie van mij en Jake valt mijn mond open. In zijn kamer, op de achtergrond, staat met graffiti, op de muur skatin maloley geschreven. Niet groot, maar zichtbaar. Daarom kwam het me zo bekend voor..
Ik ren met het fotolijstje naar beneden en laat het aan Max zien. Hij knikt. 'Ja ik wist dat dat de gang van Jake was.' Mompelt hij. 'Alleen jij wist het niet.' 'Wat hebben ze een achterlijke naam.' Mompel ik. Max begint keihard te lachen. 'Max ik ga slapen. Voel me niet lekker.' 'Oké. Probeer wat uit te rusten.' Ik knik.

'Hey.' Fluistert Jake. 'Hee.' Hij haalt zijn hand vanachter zijn rug tevoorschijn en daar komt een groot geweer vandaan. Ik sta met Max, Justin en Bren. Ik hoor een geluidje. Oftewel dat het geweer geladen is. 'Doe dit niet.' Smeek ik Jake. Hij lacht en opeens zijn Max, Bren en Justin weg. 'En nu jij nog. Zusje. D'r mi in de steek gelaten heeft.' Ik hoor een knal en dan..-

Ik schrik wakker in tranen, maar Max zit er al. 'Wat droomde je?' 'Dat Jake hier kwam om iedereen te vermoorden. Even trekt zijn gezicht witjes weg. 'Wat is er?' 'Niks.'

------------------
Geen inspiratie.
------------------