The Badboy And The Nerd

H19.

POV ELISE

'Rot op!' Schreeuw ik voor de zoveelste keer tegen Max die tegen mijn deur klopt. 'Nee!' Schreeuwt hij terug. Dan heel even hoor ik niks, maar daarna hoor ik het geluid van een slot. shit, hij heeft de sleutel. Ik zet mezelf tegen de deur, maar Max is sowieso sterker en duwt de deur gewoon naar voor, met mij er tegen aan. Ik val op de grond. Ik sta snel op en ga goed staan. Max kijkt boos. Niet boos.. Woedend. Hij pakt me bij mijn arm vast en duwt me op de stoel. 'Jij hebt mij heel veel uit te leggen Elise.' 'Jij mij ook Tobias!' Schreeuw ik woest uit. 'Hoe the fuck weet je mijn naam?' 'De politie belde. Ik weet niet HOE JE HET IN JE HARSES HAALT, maar misschien is het wel goed dat je weg moest. Nu weet ik tenminste wat voor leugenachtige KLOOTZAK je bent!' Schreeuw ik woedend uit. 'Dat is niet waar.' Sist hij. 'Ja. Toevallig wel.' Sis ik terug. Ik ben woedend. 'Jij weet helemaal niks van mij.' Schreeuwt hij. 'Ik weet helemaal niks nee! En mij je vriendin noemen? Go fuck yourself!' Roep ik uit. 'Nee! Je gaat nu heel goed luisteren jongedame.' Sist hij. 'Zodat je nog meer van je leugens kan vertellen?' Vraag ik arrogant. 'Mijn moeder redt de naam Tobias bedacht.' Zegt hij boos. Zijn moeder. Die hij heeft geschoten. Shit. 'O mijn god. Sorry Max, uhh Tobias. Dat wist ik niet. Het spijt me zo.' Huil ik opeens uit. 'Het is goed, maar.. de jongens weten dat ik zo heet. Noem me maar Tobias. Dat doet me denken aan mijn moeder. Aan de ene kant wil ik dat niet, maar aan de andere kant wel.' Ik knik. 'Goed.' We geven elkaar een knuffel en een zoen.

'Ma- Tobias?' Stotter ik. Ik ben al een hele lange tijd aan het denken om terug te gaan naar school. Ik wil het echt graag. Ik zou dan naar de 5e klas gaan. Het laatste jaar voor mij. Ik ben dan wel 17, maar een erg late leerling. 'Ja?' Vraagt hij lief terwijl hij door mijn haar heen kriebelt. 'Ik eh. Mag ik je wat vragen?' Hij knikt. 'Tuurlijk.' Ik durf het niet te vragen. 'Ik ehh.. Ik wil eigenlijk heel graag terug naar school.' Fluister ik. Meteen stopt hij met kriebelen. 'Je weet dat Wessel daar is en ten slotte moet je trainen. En ohja. Je doet je examen jaar. En je zal Melissa en Jake tegen komen.' Fluistert hij. 'Ik weet het, maar ik wil echt heel graag. Wessel doet er niet toe. Hij is niet verliefd oké. Boeit me niet veel meer. Ik heb korte schooldagen. Van 12 tot 2 en Melissa en Jake? Op school flikken die me niets.' Lach ik. Hij knikt. 'Van mij mag je gaan. Je hebt dan wel toeval dat de zomervakantie volgende week is afgelopen. Kan je gelijk door naar de 5e.' Stamelt hij. 'Ja.'

*1 week later*
Nerveus stap ik de school in. Ik heb nog niemand bekends gezien. Ik krijg kriebels in mijn buik van de zenuwen. Deze vakantie, met het trainen, ben ik erg afgevallen. Ik heb nu wel het "perfecte zomerlichaam" zoals ze dat noemen. Het is niet dat ik mezelf mooi vind, maar het is nou eenmaal zo. Als ik door de gang loop zie ik iedereen naar me kijken. Ik geef ze een klein glimlachje voor ik ga zitten op een van de bankjes. Dan verschijnt er een gedaante voor me. Ik kijk op. 'Wessel.' Zeg ik op een arrogante, sissende toon. 'Elise. Goed dat je er weer bent.' 'Ja en nu opgerot.' Sis ik. Hij knikt en loopt van me weg. 'Eliseeeeeee!' Hoor ik een meisjes stem gillen. 'Emilyyyy!' schreeuw ik terug. Ik knuffel haar. 'Hoe gaat het met jou en Jus?' Vraag ik. 'Goed!' Lacht ze vrolijk. 'Mooi.' Glimlach ik. De bel gaat. Zuchtend loop ik naar de les. Vanmorgen heb ik gewoon getraind. Als ik de klas in loop zie ik dat het nog bijna het zelfde is als voor de vakantie. 3 nieuwe jongens. Ik loop onzeker de klas in en de leraar roept zich bij me. 'Hey. Goed dat je er weer bent.' Lacht hij vrolijk. 'Stel je zelf even voor, voor als mensen je vergeten zijn en voor de nieuwen.' Lacht hij. Ik ga voor de klas staan. Ik hoor allemaal mensen fluisteren, over mijn ouders, of het waar is. 'Oké. Ik moest mezelf opnieuw voorstellen. Ik ben dus Elise. 17 jaar. Ik ben een hele late leerling, en om de geruchten even duidelijk te maken. Ja. Mijn ouders zijn dood. Ik heb er moeite mee gehad, maar woon nu met 7 hele lieve jongens. Een soort opvang huis. Ik ben geen slet-' Ik kijk mijn leraar aan die lacht. We hebben altijd een goede band gehad. '-ookal woon ik met 7 jongens. Het is een soort van als broertjes, maar de geruchten zijn dus waar. Ik wil niet gezien worden als "het meisje met dode ouders", nee ik wil gewoon Elise zijn.' Zucht ik. Iedereen kijkt me met een glimlach aan. De kinderen uit mijn klas, mochten me dus allemaal. Er zijn nu dus 3 nieuwe jongens. Er is alleen nog plek naast een van de nieuwe jongens dus ik ga er naast zitten. 'En wie ben jij?' Grijns ik. 'Mika.' Het is een knappe jongen. Een beetje getint, bruin haar, bruine ogen en simpele kleding. 'Elise. Maar dat wist je.' Hij knikt lachend. 'En hun?' Ik wijs naar voren. 'Vlad en Mick.' Fluistert hij als de leraar naar ons op kijkt.