The Badboy And The Nerd

H18.

-----------------
Hey. Ik heb de uitslag van mijn bloedonderzoek. Ik heb vitamine D tekort. Het klinkt misschien niet heel ernstig, maar ik krijg bijna geen vitamine D binnen. Echt bijna geen. Vandaar dat ik altijd moe ben. Misschien komt hier nog een keer een apart stukje over.
-------------------
POV ELISE

Verschrikt draaien ik en de jongens zich om naar de deuropening, waar de stem vandaan komt. In de deuropening staat Jake, maar niet alleen. Dan pas valt zijn blik op mij, ik die bang op het bed zit. Ik weet niet waarom, maar bang dat ik dood ga ben ik niet. Ik bedoel, het is nog steeds Jake. Hij kijkt me even met emotie aan, maar kijkt dan weer naar de jongens. 'Buiten.' Sist Max. Ik kijk naar hem, maar hij lijkt zichzelf niet. Zijn ogen zijn een paar tinten donkerder geworden en hij kijkt heel kil. Langzaam komen alle jongens weer in beweging. Max heeft een walkietalkie naast mijn bed gelegd, voor als ze komen, zodat ik alles kan horen. Vraag me niet hoe. De jongens en grijnzende Jake en zijn groepje lopen naar buiten. Ik zet mijn walkietalkie aan.
'Wat wil je Jake?' Sist Max. 'Jij weet wat ik wil.' Zegt Jake lachend. Dan even hoor ik een tijdje niks. Ik ga bij het raam staan en kijk heel onopvallend naar buiten. Ik zie dat ze dreigend naar elkaar kijken. Jake en Max zijn beide met evenveel mensen. Zodra er iets gebeurd, willen ze dat ik ingrijp. En dat ga ik zeker doen. Ik kijk, maar er gebeurt vrij weinig. Dan opeens schieten Bren en Justin naar voren. Ze pakken 2 man van Jake. Het lijkt Jake niks te doen. Het lijkt hem alleen om Max te gaan. De andere van Jake schieten op Mike, Wesley, Michiel en Chris af. Ik zie ze vechten en sla een hand voor mijn mond. Onze groep is duidelijk sterker. Er worden klappen uitgedeeld, maar geen klappen, waar ik me zorgen om moet maken. Dan zie ik Jake een pistool uit zijn achterzak trekken. Op hetzelfde moment trekt Max een pistool uit zijn zak. Het is al donker, maar de zilvere glans zie je duidelijk. Ik maak me nu wel zorgen. In een groot tempo loop ik naar mijn kast en pak 3 van mijn geweren. Twee ervan doe ik in mijn kontzakken en de derde hou ik vast. Ik houd mijn hand achter mijn rug. Ik adem diep in en uit, maar dan hoor ik een knal. Ik ren snel naar het raam om te kijken. Max ligt op de grond. De tranen komen in me op, maar ook een vlaag van woede. Als ik goed kijk zie ik dat hij weer opstaat. Hij is in zijn arm geschoten. De andere jongens kijken toe. Dan beginnen ze weer te vechten. Dan bedenk ik me dat ik echt iets moet doen.
Ik ren naar de achterkant van het huis. Ik zet het raam open en kijk naar beneden. Dan besluit ik 1 pistool hier te laten. De slechte laat ik hier. Ik kijk zuchtend naar beneden, maar besluit dan dat ik heel goed moet klimmen langs de regenpijp. Ik hang mezelf aan de regenpijp en heel langzaam maar zeker klim ik er af. Als ik weer op de grond sta, ren ik rechtsom het huis. Van boven stond Jake rechts en ik moet hem van achter besluiten. Hij heeft namelijk zonet mijn vriendje neergeknalt. Ik sta bij de hoek en steek heel voorzichtig mijn hoofd om het hoekje. Max ziet me, maar houd zijn mond. Ik glimlach heel licht naar hem. Ik pak mijn pistool goed vast en schiet op een jongen van de tegenpartij. Ik richt op zijn been en tot mijn verbazing lukt het. Ik schiet in zijn kuit. Hij valt op de grond en snel ga ik weer recht staan. De jongens lijken niks door te hebben. zelfs Max en Jake niet. Oké. Een leugen. Max wel. Ik draai me weer om het hoekje en schiet een andere jongen in zijn been. De jongen die ik als eerste schoot is waggelend aan de zijkant gaan zitten. De andere jongen valt weer neer van de pijn. Dan besluit ik iets heel slechts te doen. Ik schiet de andere 5 jongens meteen achter elkaar. Jake lijkt het nu wel op te merken en draait zich om. Ze liggen allemaal kermend van de pijn op de grond. Hoe het komt dat Jake mij niet door had? Ik heb een geluidloos pistool. Ik ga snel om het hoekje staan en ren zo snel mogelijk naar de andere kant van het huis. Ik besef me dan hoeveel pijn Jake, Max heeft gedaan en de woede borrelt in me op. Jake staat te kijken naar waar ik net sta, of hij iets ziet, maar hij vind niks. Ik richt mijn pistool op hem, haal de trekker over. Ik besef me dat Jake er altijd voor me is geweest, maar hij heeft mijn vriendje pijn gedaan. Ik richt mijn pistool nog iets beter, maar door mijn trillende handen gaat het niet. Ik schiet....