My Sweet Escape

01

01

Elyse's POV

"Silva."

Our teacher in pre-calculus called me kaya naman agad akong pumunta sa harapan at kinuha ang test paper ko. Pag kalapit ko sa kanya ay napa buntong hininga sya.

"What is happening to you Elyse? You were once my best student. Lagi kang nag s-stand out sa klase ko. Laging perfect ang score mo sa mga test sa subject ko. May problema ba?"

Madami po Sir. Sa sobrang dami gusto ko na lang mawala. I just apologized to my subject teacher bago ako bumalik sa upuan. Sir Philip is a close friend of my parents kaya naman alam nya ang expectations ng mga magulang ko sakin. 

Lahat naman sila ay may expectations sa akin.

"Hey, 3 mistakes lang naman yan Elyse. I got 5 nga oh." Mika comforted me dahil alam nya kung gaano kabigat ang loob ko ngayon.

"Miks naman, para namang hindi mo kilala sina tito at tita." Adi's right kaya naman bumuntong hininga na lang si Miks. Kahit anong score ang makuha ko, basta hindi perfect score ay madidismaya agad ang parents ko. I just smiled at them para naman hindi na sila masyadong mag alala.

Mika and Adi are my bestfriends since grade school. They're with me during my sufferings hanggang ngayong nasa grade 12 na kami.

Knowing that everyone have high expectation to you is really suffocating. Para bang isang mali mo lang ikakahiya ka na agad. 

As I grow up, I learned that failure can never be acceptable. Especially to my parents.

Nag sesenti pa ako sa isang tabi ng bigla namang nag ring ang bell, indicating na recess na. I'm Elyse Zephaniah Silva, STEM 12. Hindi ko rin alam kung bakit ako nag stem. My parents chose my strand kaya naman wala akong choice kung hindi ang tanggapin yon.

Carrying the surname Silva is really hard. Hindi ko alam kung ano bang nagawa kong mali sa past life ko para magdusa ng ganto ngayon.

Inaya ako nina Mika na pumunta sa Cafeteria para kumain pero wala akong gana. This is the first time na mag karon ako ng 7 mistakes sa pre calculus. Tumanggi ako sa kanila at sinabing mamaya na lang akong lunch kakain dahil busog pa ako, kahit sa totoo lang ay masakit na ang tyan ko dahil hindi ako kumain ng breakfast at dinner kagabi.

The day ended quickly kaya naman inayos ko na ang mga gamit ko para makalabas na. I'm actually hesitating if I should go home dahil alam ko na makakagalitan ako ng malala ng parents ko.

"Oy Eli, sabay ka na?" tanong sakin ni Adi habang papalabas kami ng campus. "No na, I need to go home already. Ayokong magatungan ipaparusa sakin." I laughed when I saw there expression. 

Alam kong nag aalala sila pero ngumiti na lang ako para sabihin ok lang.

I waved at them bago sumakay sa sasakyan at umuwi na. Nasa daan pa lang ako ay nag dadasal na ako. Having 3 mistakes in pre calculus is a big deal na para kina mommy. 

Palaging ganito ang ganap kapag may mali ako sa mga tests and quizzes pero hanggang ngayon ay kinakabahan pa din ako.

Nag dalawang isip pa ako bago bumaba at pumasok sa gate namin. Pag ka bukas ko ng front door ay isang malakas na sampal agad ang sumalubong sakin. "Punyeta Elyse Zephaniah, pre calculus lang may tatlo ka pang mali?!" bungad na sigaw sakin ni mommy.

Ayokong umiyak. Hindi ako iiyak. Pero kahit anong pigil ko ay kusang tumulo ang luha ko. Lumapit samin si daddy at tsaka ako sinampal ng malakas. 

"Kaka baarkada mo yan, imbes na nag aaral ka puro ka kaibigan kaibigan! WALA KA NAMANG MAPAPALA JAN!" Gusto kong tumayo at ipagtanggol sila. God knows how Mika and Adi helped me.

Yung mga pag mamahal at pag papahalaga na hinahanap ko sa kanilang mga magulang ko ay kina Adi ko nahanap. Yung comfort na sa kanila ko hinahanap, sina Mika ang nag bigay. 

Yung suporta na kanila ko hinahanap, si Mika at Adi ang nag paramdam sakin.

Matapos nila akong tapunan ng masasakit na hampas at salita ay pina akyat nila ako sa kwarto at sinabing wag ng lalabas hangga't hindi nag uumaga.

Pagod na pagod na ako sa ganito. Hindi ba pwedeng awat muna? Kumuha ako ng cutter at tsaka dahan dahan sinugatan ang sarili. I stared my self at the mirror. I look so pale and lifeless. I was emotionless while tears are streaming down my face.

I decided to get some fresh air kaya tumakas ako sa bahay para mag lakad lakad sa labas. I needed to breathe.

 Gusto ko ring sanayin ang sarili ko sa gantong mga sitwasyon pero sa tuwing nangyayari ito ay hindi ko pa din mapigilang masaktan.

Umupo ako sa may gutter at tsaka umiyak ng may biglang nag abot ng panyo sakin. Gabi na kaya hindi ko masyadong maaninag ang mukha nya. Kaunti na din ang bahay dito sa part na to kaya medyo kaunti na lang din ang street lights. Nagulat pa ako nung umupo sya sa tabi ko pero hinayaan ko na lang. He looks like he's in the same age as me.

"Pwede kang mag sabi, mas mahirap pag kinimkim mo." Ayokong sagutin sya dahil hindi ko naman sya kilala. He's a total stranger, ngayon ko lang sya nakita dito sa village. 

"Don't worry, wala naman akong balak sayo" Tumawa sya pag kasabi nya non kaya naman palihim akong napa irap. "Alam mo, mas maganda daw pag sa stranger ka nag lalabas ng mga sama ng loob mo. Makakalimutan din naman daw nila yon." Wala namang mawawala kung magsasabi ako sa kanya. Besides, baka naman ito na ang last naming pag kikita.

Huminga ako ng malalim bago mag salita. "My parents always have high expectations. Dapat lahat tama." Pag sisimula ko. 

Lumingon ako sa kanya at nakita kong nakikinig sya kaya naman nag patuloy ako sap ag kukwento. "Sa tuwing nagkakamali ako lalo na sa acads ay sasaktan nila ako." Nakaramdam ako ng paninikip ng dibdib bago ko napagtanto na umiiyak na pala ako.

I was surprised when he pulled me into a hug and rubbed my back. Sinubukan ko pang kumawala pero hinayaan ko na lang din dahil nakakapag pagaan ito ng loob ko. 

"Ang sakit lang, kasi I expected them to be the one who will give me the love and support that I always needed." I said in between my sobs.

May ilang oras kaming nasa ganoon position bago ko naisipang umuwi na dahil baka mahuli ako ng mga magulang ko. I thanked him bago umalis at umuwi na sa bahay.

I carefully climed up to my room at tsaka humiga sa kama ko. It feels kinda good to have somene who will listen to your rants. Minsan lang ako mag sabi kina Mika dahil may problema din naman silang kanila.

Mika's family is suffering from bankruptcy dahil nagkasakit ang daddy nya. Si Adi naman may problema din dahil pinipilit syang I arranged marriage ng mga magulang nya.

Ayoko ng dumagdag pa sa isipin nila kaya hanggang kaya ko ay kinikimkim ko na lang. I stared at the handkerchief in my hand at tsaka napangiti. I actually want to thank that stranger. Dahil na rin sa pagod ay nakatulog agad ako.

Thankyou for comforting me, Mr. stranger. 

____________________________________________________________________________________***