Ben anne olamadım ne kadar çabalasamda mücadele etsemde doktora gitsemde olmadı ve evliliğim bu yüzden bitti.
Ben Deniz babamın biricik kızı annesin ilk göz ağrısı kardeşlerinin ikinci annesi ,arkadaşlarının dert ortağı ,akrabaların yarım akıllısı yani anlayacağınız herkesin hayatında yer alan yan karakter ,kendi romanın da küçük bir kız çocuğu .
26 yaşındayım bir evlilik yaptım 3 yılın için de biten bir evlilik ,anne olamıyacağımı eşimle öğrendiğim gün 1 ay için de ben den boşanıp başka bir kadınla evlenip 1yıl içinde çocuk sahibi olmuştu ,peki ben babamın evine gelip yalnızlığa hapsolmamak için annemin şefkatli kollarına girmiştim o geceyi günü kafamdan çıkaramıyorum çünkü sabaha kadar annemin dizlerinde hıçkırarak ağlamış kardeşlerim ise susarak göz yaşları içinde hıçkırıklarımı dinlemişlerdi .
babam kocaman çınar evimizin direğini o gün ilk kez ağladını gördüm ve ben sabaha kadar yemin ettim babamın gözlerinde bir daha yaş aktırmayacağıma ve öylede oldu o gecenin sabahında yeni bir hayat başlamıştı benim için ailem için kocaman bir masanın etrafında hazırladığım kahvaltıda gülerek sohbet eder acımı unuttum ailemde bana eşlikte ederek acımı o gün sonlandırdı.
Sabah gözlerimi açıp saatte baktım 06:00 olmuştu yatağımda iyice gerinip ayaklarımı sarkıtıp süslü terliklerimi giydim odamdan çıkıp banyoya koştum çünkü 5 kardeş olunca böyle davranmam çok normaldı.
Evimiz iki katlıydı alt katda kiracılarımız vardı üst kattada biz vardık babam kahvehane işletiyordu Annemin de kuoför dükkanı vardı kardeşlerim de ikisi ünüversite okuyordu dğer ikiside lise okuyordu ben de lise mezunuydum ,hayat şartları okuturmamıştı küçük yaşta anneme babama destek olmuştum ve bu mahhelle gelip iki katlı evi almıştı kazandığımız biriktirdiğimiz parayla ve asla pişman değilim aileme yardım ettiğim için yine olsa yine yapardım çünkü ailem hiç ayrım yapmadı daha fazla sevdi.
Ve yine lağabo sırasını kaptırmıştım oflayıp kapıya vurdum"Kim var çıkın ya"
"Abla az bekle bende yeni girdim "dedi benden 4 yaş küçük erkek Buğra
"Tamam ama çabuk çık "deyip odama geçip dolabımın kapağını açıp dizlerimin altında biten deniz mavisi renginden elbisemi çıkarıp hemen giyip aynanın karşısına geçipkahverengi kıvırçık saçlarımı tarakla düzeltip rümeli elime alıp kısa olan kirmiklerime sürüp şekil verdim ve en son gül kurusu rujumu sürüp aynada kendime bakıp yüzüme sahte olan gülümsememi takıp odadan çıkıp mutfağa gitttim.
annem uyanmış çay suyu katıyordu çaydanlığa, gidip yanağına kocaman bir öpücük kondurup
"Günaydın evimizin sultanı"
"Ah Deniz kızım ödümü patlattın gelme böyle "dedi parmağını ağzına koyup damağını yukarıya çekti.
"Ama annecim benim olduğumu bildiğin halde korkuyorsun "dedim buzdolabından seytin çıkartırken.
"Sen de korktuğumu bildiğin halde yapıyorsun gözümün nuru"dedi annem şevkatle yanıma gelip sımsıkı sarılıp kokumu içini çekerek"Rabbime binlerce şükürler olsun sizi bana verdiği için"dedi gözlerim dolmuştu ben böyle bir aileyi hak edecek ne yapmıştım.
"Ama haksızlık ya hep ablam olur mu Türkan Hanım"dedi Burak evimizin en küçüğü baş belamız .
"Sus eşek sıpası ablanımı kıskanıyorsun çok ayıp"dedi annem
"Ama anne kıskanmamak mümkünmü şimdi "dedi tek kaşını muzip bir şekilde kaldırarak .
Dayanamyıp yanaklarını sıkıp sulu sulu öptüm "Ablasının yakışıklsı kurban olurum sana "dedim .
"Bende sana küçük annem"dedi ve o söz gözlerimin dolmasına sebep oldu ama kendimi tuttup.
Hemen kahvaltıyı hazırladım masaya oturacağım sırada ekmeğin olmadığını fark ettim.
"Annecim ekmeği unuttuk"dedim .
"Ah nasıl unuttuk şimdi baban gelir hiç çekemem huysuzluğunu Burak hadi oğlum git ekmeği al gel"
"Ama anne bende formamı giymedim gidip gelsem okula yetişemem"
Sude hemen söze girdi"Ben hiç gidemem"
"Ben daha saçımı yapmadım"dedi Derya oflayarak. Zeten Buğra dersim var diyip çıkmıştı evden
Annem bana bakıp"Kızım bir koşup alıp gelsen "
Ayağa kalkıp "Tamam annecim"deyip mutfaktan çıkıp kapıya gidip ayakabılarımı giyip çantamı omzuma takıp evden çıkıp aşağıya inip kapıyı çıktım .
Yürürken karşıda gelen kişiye gözüm takıldı elinde ekmek vardı Ağır abiliğinden ödün vermeyerek geliyordu.
Ömer Asaf mahallenin Ağabeysi ,beni görünce durdu elindeki tesbihi ağır ağır çekiyordu.
"Deniz hayrola bu saat'de"
"Merhaba Ömer Asaf ekmek almaya çıkmştım ,sen?"
"Bende senin gibi ekmek almaya çıkmıştım "dedi ve sonra elinde duran 3ekmeği bana verip"Sen al bu ekmekleri evine götür ben gider yenisini alırım"dedi
"Ama olmaz sana zahmet olur"
"Hadi sözümü ikiletme bir daha bu saat'de dışarı çıkma iti kopuğu çok olur "
"Teşekkür ederim Ömer Asaf ,Selma teyze selam söyle"dedim başımı yere eğerken.
bazen anlayamıyordum tek bana mı böyleydi yoksa herkese mi?
"Vealeyküm selam "dedi ve geldiği gibi arkasını dönerek fırına doğru yürüme başladı.
Arkasından bakmayı kesip eve doğru gittim.
****
Mahallenin Ağır abisi Ömer Asaf
Yaralı kızımız Deniz
Bakalım bu ikiliyi nelere bekliyor .
Arkadaş bu hikaye 20 bölüm bir kitap olacak ne sıkacak nede bunalticak sizi🥰🥰❤❤❤❤❤❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
( Sevda Çiçeği )Devam Edecek
Romancebir mahalle hikayesi Deniz ve Ömer Asaf Bölümler kısa ve sizi sıkmayacak bir mahalle hikayesi:)
