Sınavlar ve testim pozitif çıktığı için çok uzun bir ara vermek durumunda kaldım. Henüz iyileşemesem de en azından bir bölüm atayım dedim. İyi okumalar😽🖤
Yazardan
Damon'un aramaları hiçbir fayda vermiyordu. Hislerini henüz kapatmış Clara boynunu parçaladığı bedeni arabanın bagajına atmıştı ve benzin döktüğü vintage model otomobili büyülü kelimeleri söyleyerek ateşe verdi. Yüzüne memnun bir sırıtış yerleşmişti. Hiçbir şey hissetmemek güzeldi. Eskiden olduğu gibi özgürdü, kalbinin yakınlarında fısıldayan vicdanını dinlemek zorunda değildi artık. Sonrasında ne hissedeceğini düşünerek hareket etmek zorunda değildi. O an ne isterse onu yapacaktı,duygularına ya da gelecekte ne olacağına bağlı hareket etmeyecekti. Uzun zamandır tatmadığı bu özgürlük ona alması gereken intikamı için tatlı bir cesaret vermişti.
İlk önce durmadan arayan ağabeyini halletmek istedi.
"Clara,nereye kayboldun? Sorması ayıp."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Clara derin bir iç çekip göz devirdikten sonra ağabeyinin hislerini kapattığını anlamayacağı şekilde cevap verdi.
"Bar beni sıktı. Dışarıdayım,sorun yok."
"Emin misin?"
Damon da Kol ve Davina'yı görmüştü ve kardeşinin o yüzden çıktığını düşünüp aramıştı. Clara ise Damon'ın olayı hemen anlamasına sinir olmuştu ama belli etmemeliydi.
"Evet,eminim."
"Ama-
Clara, Damon'ın sözünü bitirmesine izin vermeden telefonu yüzüne kapatmıştı ve yanmış arabayı arkasında bırakarak kasabaya yönelmişti bile. İntikam için nereden başlaması gerektiğini çok iyi biliyordu ama önce ağabeylerine kendini göstermeliydi. Meydanda birçok kişi toplanmış bir şey kutluyordu. Bu gece neredeyse her yerde kutlama vardı zaten. Ama Clara ne olduğuna dikkat etmemişti bile. Gece bitmeden önce eve gidip ağabeylerini kontrol edecekti ama onlara küçük bir sürpriz yapsa fena olmazdı. Meydandaki banklarda oturan çiftleri görünce burnunu kırıştırdı ve kusma mânâsında dilini çıkardı. Nereden başlayacağını bulmuştu. Yüzüne samimi olduğunu düşündüğü bir gülümseme yerleştirip banktaki çifte arkalarından yaklaştı. Kollarını iki yana açtı ve iki elinden birini kızın diğerini çocuğun omzuna koydu. İkisi de aynı anda şaşkın suratlarıyla ona döndüler. Clara onlara kocaman gülümseyerek karşılık verdi.
"Selam."
İkisi de gözlerini irileştirmişti ve kız olan tek kaşını kaldırarak hemen atlamıştı.
"Bir sorun mu var?"
Clara gülümsemesini daha da genişletti ve kızın yüzüne eğilerek onu telkin etti.
"Hayır,hiçbir sorun yok."
Kızın yüz ifadesi anında normale dönmüştü ve bu kez sevgilisi olan çocuk endişelenerek sordu.
