Kapı çalındığında Y/N gözyaşlarını sildi. "Gel." dedi dışarıdaki her kimse.Gözüne ilk çarpan onun sarı saçları oldu. "İyi misin?" diye sordu Armin kapıyı kapatırken.
Y/N cevap vermeyip kafasını yine dizlerine gömdü.
Armin dudaklarını birbirine bastırıp yutkundu ve yatakta oturan kızın yanına gidip oturdu. Elini Y/N'in saçlarına götürdü ve okşadı.
"Y/N, sinirle söylenen şeyler olduğunu biliyorsun değil mi?" dedi Eren'in dediklerini kastederek. "O seni asla kırmak istemez."
Y/N kafasını kaldırdı ve kızarık burun ve gözleriyle ıslak yanaklarına tezat olarak gülümsedi. "Arkadaşlar arasında böyle şeyler olur, Armin."
Armin kızın saçlarını okşadığı elini omzuna götürdü ve hafifçe sıktı. "Eğer bir derdini anlatmak istersen benden çekinme, biliyorsun değil mi?"
Kız yavaşça gözlerini kapattı ve kafasını salladı. "Sen de aynı şekilde."
"Bildiğimiz Eren işte, yine aşırı tepki verdi." dedi yatağın başlığına yaslanarak.
"Evet, söylediklerini kulakları duymuyor bazen sanırım. Her neyse." Kendine çektiği dizlerini düzeltti ve bağdaç kurdu. "Armin," dedi bir şey soracağını belli eden bir şekilde.
Sarışın gencin kafası Y/N'e döndü. "Evet?"
"Beni niye seviyorsun?"
Armin aniden gelen soruyla afallamıştı. İster istemez yanakları kızardı.
"Ben..." diye mırıldandı ilk. Sonra özgüvenli bir tavıra büründü. "Aslında şunu farkettim; ben, beni kurtardığın zamandan beri sana bir hayranlık duyuyorum. Sanırım bunu yanlış yorumladım ve senden hoşlandığımı sandım."
Y/N'in tek kaşı şaşkınlıkla havalandı, Armin devam etti.
"Benden hoşlandığın için belki yanlışlıkla duygularına karşılık verecekmişim gibi algılamış olmalısın. Seni sadece arkadaşım olarak görüyorum Y/N." dedi sevimlice gülümseyerek.
Sevimli falan değil, manipületörlüğünü böyle gizlemeye çalışıyordu.
Y/N aralık dudaklarıyla beraber gözlerini kırpıştırdı. Durumu algılamak ister gibi etrafa bakındı ve Armin'e döndü.
"İyi, tamam. Ben de sen üzülme diye senden hoşlandığımı söylemiştim zaten." Aynı sevimli gülümseme.
Onlar sadece iyi beyin yıkayabilirler.
Ve devam etti kız; "Bilirsin, sen biraz duygusal ve eziklenmeye alışmış birisin. Arkadaşımı incitmek istemedim yalnızca."
Gülümsemesini devam ettirirken Armin de kendi tavrından taviz vermedi. Tam bir başka şey söylemek için dudaklarını aralamışken çalan kapıyla konuşmadı.
"Gir." dedi Y/N, Armin'in gözlerine bakarak.
Kapının kapanma sesiyle karşısında gördüğü Eren'e biraz heyecan biraz da mutlulukla baktı.
Eren elini ensesine götürüp Y/N'e bakti. "Seninle konuşacaktım da..." Sonra yanındaki Armin'e dikti bakışlarını. "Özel olarak,"
Armin sırıttı ve Y/N'e son kez bakarak bir şey demeden odadan çıktı.
Eren, Armin odadan çıkar çıkmaz Y/N'in yanına atladı. "Az önce söylediklerim için özür dilerim, affet beni lütfen!" dedi iki elini önünde birleştirip yavru köpek gözleri yaparak.
Y/N göz devirip ona sarıldı. Sonra heyecanla geri çekildi. "Dur! Az önce ne oldu biliyor musun!"
dedıkoduyu knkma yetıstırırken ben de y/n gibiyim aslanım yahu
bu bolum bırtakım serefsızlıkler oldu nitekım devam eder mı bılemeyecegim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
៚ childie | armin arlert [✓]
FanfictionArmin Arlert x Fem! Okuyucu "Hayır, Arlert. Aptal kitaplarını okumayacağım."