LİNA

7.Bölüm

Eveet yazar sonunda hesabının şifresini hatırladı. Şaka bir yana uzun zamandır bölüm yazamadım. Ne aklıma yazacak bir şey geldi ne de yazmak için boş vaktim oldu. Ama sonunda yazdım. Aferin bana scdvfbgvnbh. Neyse iyi okumalar size. Bol bol öpüyorum sizi.

Ailelerin konuşmasından sonra annemler beni vermeyeceklerini kesin bir şekilde söylemişti. Karşı tarafta velayet davası açacaklarını söylemişlerdi. 

Bu olaydan sonraki ikinci haftadaydık. Yarım saat önce mahkeme vardı ve hâkim amca her iki çocuğun da biyolojik ailesine verilmesine karar vermişti. 

Diğer aile ve Hazel için sevindirici bir sonuçken ben ve bizimkiler için çok üzücüydü. 

Şimdi eve gelmiştik ve yarın biyolojik ailemin yanına gideceğim için eşyalarımı topluyordum annem de sessizce ağlayarak bana yardım ediyordu.

"Annem yeter bu kadar ağladığın sil artık gözyaşlarını hafta sonları sizin yanınızda olacağım zaten."

"Ana yüreği yavrum bu kaç yıldır bizimlesin. Seni kendi yavrum sanarak yıllarca ne emek verdim sana öyle kolayca kabul edemiyorum benim yavrum olmadığını."

"O nasıl laf anne! Ne olursa olsun ben senin yavrunum. Beni sen büyüttün."

"Öyle tabii ki yavrum."

"Ne kaynatıyorsunuz bakalım burada ana kız?"

"Konuşuyoruz babacım sende gel."

"Yok yavrum siz konuşun annenle. Bölmeyeyim ben."

"Sizin neyiniz var bugün ya. Gel işte normal halinize döner misiniz?"

"Tamam tamam kızma hemen"

"Ha şöyle ya."

"Abyaaa."

"Efendim ablacım."

"Bugün beyabey yatalım mı?" ah masum kardeşim benim. Okul için yurtta kalacağımı sanıyorlardı.

"Tamam Eflal. Yere yatak serip dördümüz birlikte yatalım olur mu?"

"Oleyy yaşasın. Buğya abimle Almina ablamı çağıyayım o zaman."

"Çağır bakalım." Annemle babam gülerek bana bakıyorlardı.

"Noldu niye öyle bakıyorsunuz? Yüzümde bir şey mi var?"

"Yoo bizde sizinle yatalım mı ablası?"

"Oluuur. Hep beraber yatıp uyuyalım."

Bütün eşyalarımı topladıktan sonra salonda yere yatak açan annemlere yardıma gittim.

"Ooo çekirdek ailem kolay gelsin. Yardım lazım mı?"

"Olmaz mı abla? Gel de yardım et."

"Buğra ablandan iş isteyip durma artık. Kızım sen Elif'e bakıver."

"Tamam anne bakayım." Gideceğim için bana iş yaptırmamaya çalışıyordu annem ama her zaman tüm işleri ben yaptığım için böyle davranmaları çok tuhaf oluyordu. Sanki artık bir misafirmişim gibi. Ama ben onların kızı bu evin de en büyük ablasıyım bunu hiçbir şey değiştiremez.

"Del bakalım güzelim benim. Ya sen ne tatlı bir şeysin böyle ya. Şu gamzelere bak şu sıfata bak. Ağzını burnunu ısırırım. Tipini yediğim." Evet bebek severken kendimden geçtiğim doğrudur maalesef. Bir keresinde Elif'in yanağını kocaman ısırmıştım. Bir hafta korkudan bana bakmamıştı bile xsdcrhıjm.