(Part-1) Zawgyi /Unicode

15.1K 253 11
                                    

Zawgyi
••••••••••

"ငါ့ကိုလႊတ္စမ္း... "

ဆည္းလည္းျခဴး သူ႕လက္ကိုဆြဲထားတဲ့ မ်က္ႏွာတင္းမာေနတဲ့လူကိုေအာ္ေျပာလိုက္သည္။

"ဟက္... ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ကြၽန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတာေလ
ဆည္းလည္းျခဴး ရဲ့"

"ဟင့္အင္း... မင္းနဲ႔အတူေနဖို႔ဆို ငါပိုက္ဆံမရလဲျဖစ္တယ္"

"အိုး... ဒါဆိုအေႂကြးေတြကေကာ"

"မလိုဘူး... ငါျပန္မယ္.."

ဆည္းလည္း ထြက္သြားဖို႔ လုပ္ေတာ့ ထြဋ္လႊားေမာင္ သူ ့
ကို ျပန္လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။

"ဖယ္... လႊတ္... ငါ့ကိုမထိနဲ႔ ထြဋ္လႊားေမာင္
ဖယ္စမ္း... !!!"

ဆည္းလည္း အတင္း႐ုန္းေနေတာ့ သူ႕႐ံုးခန္းထဲ ကဆိုဖာေပၚပစ္တင္ကာအေပၚကေနသူ႕ကိုယ္ကိုတက္ဖိထားလိုက္ေသးသည္။

"ဖယ္လို႔!!! ငါေျပာတာမၾကားဘူးလား!! "

"အဟက္!... ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ထြက္သြားၿပီး အသက္ႀကီးႀကီးအဖိုးႀကီးဆီသြားခံမယ္ေပါ့
ဘာလဲ သူတို႔က အေတြ႕အႀကံဳရိွလို႔
ခင္ဗ်ားကိုပိုေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္လို႔လား ဟမ္...!! ေျပာေလ ဆည္းလည္းျခဴး ရဲ႕ !!"

သူ ့ မ်က္ႏွာကို လက္ညိႇဳးနဲ႔ပြတ္ဆြဲေနရင္း ေဒါသထြက္လာကာ လည္ပစ္ကို ညႇစ္ဖို႔ လုပ္ေနေသးသည္။
မ်က္လံုးေတြကနီရဲေနၿပီး မ်က္ခံုးေတြကတြန္႔ေကြးေနတာ အလကားဆိုက္ကိုေကာင္

"မ႐ိုင္းနဲ႔...!!! ေစာက္႐ူးေကာင္ရဲ႕ !!"

"ဟက္... သိပ္စြာတာပဲ ခင္ဗ်ားေငြလိုေနတယ္ မွတ္လား
အခုကြၽန္ေတာ္ေပးမယ္ေလ ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ္ - ိုး မွာကို ေပါင္ကားၿပီးခံ႐ံုပဲ "

"မင္း...!! "

ေျဖာင္း!!!

ထြဋ္လႊားေမာင္ လွည္ထြက္သြားတဲ့ သူပါးျပင္ကို လက္နဲ႔ ပြတ္လိုက္ၿပီး

"မင္းလို - ာ သာသာေကာင္ကမ်ား!! "

ေျဖာင္း!!

ထြဋ္လႊားေမာင္ သူ႕ကို႐ိုက္လိုက္တဲ့ ဆည္းလည္း ကိုျပန္ ႐ိုက္လိုက္မိသည္။
ဆည္းလည္းကလူေကာင္ေသးေသးနဲ႔ အားမရိွတဲ့သူမို႔ ထင္သေလာက္မနာဒါေပမဲ့သူကမတူေအာက္ကလူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကေသြးေတြေတာင္စို႔ေနျပီး ပါးကအနည္းငယ္ပင္ေယာင္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနၿပီ။

T༙o༙x༙i༙c༙ l༙o༙v༙e༙(Completed) Where stories live. Discover now