(TAEHYUNG's POV)
Flashback ⏮
"ඉතින් මේක Armyලත් දැනගත්තම මොකද..
අපි කොහොමත් දවසක එයාලට කියන්න ඉන්නෙ..
ඔයාලනෙ කියන්න දෙන්නෙ නැත්තෙ.."
"යාහ්..! මිච්චස්සො..?!
තමුන්ල දෙන්නා තමයි මේ band එකේ famousම දෙන්නා කියල දන්නවා නේද..?!
හිතන්නෙ හැමෝම මල් පාවඩ දාලා මේක පිළිගනියි කියලද..?!
මිනිස්සු හැමෝම එකවගේ හිතන අය නෙවෙයි ජන්කුක්..
හැමදේම විනාස වෙයි..!!
මේක සෙල්ලමක් කියලද හිතාගෙන ඉන්නෙ..?!
Dispatch එකට හැමදාම සල්ලි දීලා ශේප් කරන්න බෑනෙ..
දැක්කනෙ news එක..?!
තව කොච්චර දුර යන්න පුළුවන් බෑන්ඩ් එකක්ද මේක..?!
මොළයක් නැද්ද ඇත්තට..?!"
Manager nim කෑගහද්දි නම්ජුනි හ්යොන්ග් බැලුවෙ මෙච්චර වෙලා එකට එක කියලා ඒ කතාවට බිම බලාගත්ත ජන්කුකී දිහා..
මටත් කියන්න ඕනිතරම් දේවල් තිබුණා..
ඒත් ඒවා කියලා වැඩක් වැඩක් නෑ කියලා මම දැනගෙන හිටියා..
"මැනේජර් නිම්.. මම එයාලට කතා කරන්නම්..
අපි මේක කතා කරල විසඳගමු..
ප්ලීස් කොල්ලො දෙන්නට බනින්න එපා.."
නම්ජුන් හ්යොන්ග් එහෙම කිව්වම මගේ ඇස්වල කඳුළු පිරුණෙ හදවත හරහා සියුම් රිදුමක් පැතිරීගෙන යද්දි..
නම්ජුන් හ්යොන්ග් හැමදාම අපි දෙන්නට අනතුරු ඇඟෙව්වා..
ඒකට හේතුව අපිට තේරුණේ Dispatch එකෙන් අපිව expose කරන්න ලෑස්ති වෙන්නෙ කියලා සාක්ෂිත් එක්කම ඔප්පු වෙද්දි..
සමහරවිට අපි හිතුවක්කාර වුණ නිසා මෙහෙම වෙන්න ඇති..
ඒත් ඒක අපි හිතල කරන දෙයක් නෙවෙයි..
ආදරය කරන කෙනා ළඟ ඉද්දි හැමෝටම බාහිර ලෝකය අමතක වෙන වෙලාවල් තියෙනවා නේද..
එහෙනම් ඇයි අපි විතරක් වැරදි..
එයත් කොල්ලෙක් මමත් කොල්ලෙක් නිසාද..?
අපි වැරදි වෙන්න තිබුණා, අපි අපේ ශාරීරික අවශ්‍යතා සපුරගන්න විතරක් එහෙම බැඳීමක් ඇති කරගත්තනම්..
එහෙනම් ඇත්තටම ඒක මානසික ලෙඩක්..
ඒත්.. අපි දෙන්නා එහෙම නෙවෙයි..
අපි දෙන්නා තමයි අපි දෙන්නගෙ ලෝකෙම..
YOU ARE READING
🏳️🌈 LOVE IS not OVER 🏳️🌈
FanfictionLove can touch us one time.. And last for a lifetime.. And never let go till we're gone.. 💜️💚 Love was when I loved you.. One true time I hold to.. In my life we'll always go on.. 💜️💚 Near, far, wherever you are.. I believe that, the heart does...
