(TAEHYUNG's POV)
Flashback ⏮
"ජන්කුකී.. මේක මට ලස්සනයි නේද..?"
මම මගේ අලුත් baggy t-shirt එක ඇඳලා ජන්කුකීගෙන් ඇහුවෙ ලොකුම ලොකු compliment එකක් බලාපොරොත්තුවෙන්..
"හ්ම්.. ලස්සනයි හ්යොන්ග්.."
ජන්කුකී උත්තර දුන්නෙ ඕනිවට එපාවට වගේ..
මට ඒ compliment එකනම් හොඳටම මදි..
"එහෙනම් මම වෙන එකක් අඳිනවා..
මේක මට කැතයිද කොහෙද.."
මම එහෙම කියන ගමන් ආයෙත් closet එක ළඟට යන්න හදනකොට ජන්කුකී අතින් අල්ලලා මාව නැවැත්තුවා..
"ඒක ඔයාට ලස්සනයි හ්යොන්ග්..
මම කිව්වනෙ නේද එක පාරක්..?!"
"ඒ කියපු විදිය නිසාම තමයි මට මේක කැතයි කියල හිතුණෙත්.."
"මොකක්ද වෙලා තියෙන්නෙ හ්යොන්ග් ඔයාට..?!"
"මම නෙවෙයිද ඒක ඔයාගෙන් අහන්න ඕනි ජන්කුකී..?
ඔයා හේතුවක් නැතුව කේන්තියෙන් වගේ හැසිරෙන්නෙ ඇයි..?"
"මට ඕනි හින්දා..!"
එයා එහෙම උත්තර දෙන්නෙ ලොකු අවුලක් හිතේ හංගගෙන ඉන්න වෙලාවට..
"මෝ..?! ඇයි ජන්කුක් මේ..?!
මං දිහා බලන්න..
ඇයි මේ..?
මම ඇහුවෙ එයාගෙ මුහුණ අත්වලින් කප් කරලා බලෙන්ම වගේ මගේ පැත්තට හරවගන්න ගමන්..
මම මේ ලෝකෙ වැඩියෙන්ම වෛර කරන දේවල් වලින් එකක් තමයි ජන්කුකී මාත් එක්ක තරහින් ඉන්න එක..
"දෙයක් දිගටම use කරද්දි ඒකෙ වටිනාකම අඩුවෙනවා වගේ දැනෙනවා නේද හ්යොන්ග්..?!"
YOU ARE READING
🏳️🌈 LOVE IS not OVER 🏳️🌈
FanfictionLove can touch us one time.. And last for a lifetime.. And never let go till we're gone.. 💜️💚 Love was when I loved you.. One true time I hold to.. In my life we'll always go on.. 💜️💚 Near, far, wherever you are.. I believe that, the heart does...
