Para Avcısı 1

12. BÖLÜM

Multimedia da Ferihanın elbisesi var :)

Kayifli okumalar...

12. Bölüm

Neredeyse tüm paramı harcamak zorunda kaldığım kuaförden çıkarken içimde büyük bir heyecan vardı. Üzerimde ki kürke biraz daha sarılıp karşımda beni bekleyen şöföre doğru yürüdüm. Emir göndermişti.

Ufak bir baş selamı verip kapımı açtı. Kendimi içeri atıp çıplak tenime değen sıcak havayı hissettim. Üşümüştüm. Adamın arabayı çalıştırmasıyla yola çıktık.

Davet lüks bir otelin salonunda yapılıyordu. Adını çoktan unutmuştum. Nerede olduğunu da bilmediğim için sıkıntıyla telefonumla oynmaya başladım. En son ki halimi çekip Handeye atmıştım. Art arda bir sürü cevap yazmıştı.

"OMG! Harika olmuşsun kızım Emir bayılacak!! (19.22)"

"Allahım şu güzelliğe bak!! Valla Fericim o elbiseyi bir ara ödünç alacağım bilesin. O nasıl bir göğüs dekoltesidir! (19.24)"

"Benim bildiğim Emir seni bu gece rahat bırakmaz bence sen kendini kolla ;) (19.27)"

Son mesajını kızararak okurken bende ona cevap yazdım. Heyecanlı olduğum için uzatmak istememiştim yoksa saçmalardım. Telefonumu cantama geri koyacekken Emire özel olan zil sesim çalmaya başladı.

Aramayı cevaplayıp kulagıma götürdüm. "Efendim?"

"Nerdesin? Şoför aldı dimi seni?"

"Evet evet. Yoldayız."

"Tamam güzelim. Geldiğin de çaldır karşılayayım seni."

"Tamam. Görüşürüz."

Telefonu çantama koyup geri yaslandım. Bu saatlerde yavaş yavaş canlanan mekanların önünden geçerken bir iki sene önce buralarda takıldığımı, eğlendiğimi düşünmek moralimi bozmuştu. Eski hayatımı, ailemi özlemistim. Dertsiz tasasıs eğlendiğim geceler, Ulaş ile yaptığımız çılgınlıklar..

Ulaşı artık istemiyorum tabii ki de ama eskiden yaptiğım her şeyi özlüyorum. Renkli hayatımı. Bir de Ulaşa karşı hissettiklerim yoğun olmadığı için hayat daha kolaydı. Kıskanmıyordum. Kasmıyordum. Rahattım işte.

Düşüncelerim şoför sayesinde bölünmüştü. Bir saattir bana sesleniyordu herhalde. Aceleyle arabadan indiğim için Emire çağrı atamamıştım. İçeride bulurum ümidiyle ilerlemiştim fakat önümü kesen gazeteciler sayesinde durdum.

Hepsi boy boy fotiğraflarımı çekerken gözlerim kamaşıyordu. Uzun zaman olmuştu.

Muhabirlerden birinin "Feriha Hanım, uzun zamandır göremiyorduk sizi. Bu dönüşü neye borçlusunuz?" sorusuna çevap verecekken belime dolanan kollarla irkildim.

Arkama döndüğümde Emirin gülümseyerek kameralara baktığını ve gözlerinin sinirden parladığı anladım. Gülümserken bile sinirlenecek ne bulmuştu anlamıyorum.

"Arkadaşlar kız arkadaşımı rahat bırakırsanız sevinirim. Lütfen."

Emirin bu yersiz açıklaması onların çekilmesine değil daha çok üstümüze gelmelerine neden olmuştu. "Emir Bey ne zamandır tanışıyorsunuz? İlişkiniz ciddi mi?"

Oha! Biz daha lisedeydik. İlişkiniz ciddi mi diye sorulur mu?! Bakalım Emir Beyimiz buna ne cevap verecek?

Meraklı gözlerimi gözlerine dikmisken o eğilip ağzını ağzıma kapattı. Bir dakika... Çok basit bir şeymiş gibi söyledim dimi?