Mabbie

3] Radje draaien

-Een jaar eerder-

Matthy POV:
Oostenrijk, een mooie plek. We zijn met Bankzitters op vakantie. Geen wintersport, gewoon een leuk tripje tussendoor. Maar er is één probleem, alles wordt bepaald door een rad. De eerste twee dingen die zijn bepaald is het land en dat we met de auto moesten. Ik zit op de achterbank tussen Milo en Rob in. Het is nou niet bepaald comfortabel.

"Dit ga je niet menen. Ben je echt je fucking telefoon vergeten?" Schreeuwt Koen vanaf het stuur naar Raoul. "Geen idee. Ik kan hem nergens vinden." Zegt hij al zoekend in zijn tassen. Milo en ik proberen onze lach in te houden. Hij heeft het apparaat bij de vorige stop al gestolen. Rob kijkt ons vragend aan. Ik probeer wat uit te beelden, maar hij kijkt alleen maar verwarder. "Ja Milo heeft hem mongool." Roep naar hem als mijn geduld opraakt.

Iedereen heeft z'n hoofd naar mij gedraaid. "Oh oeps." Milo zucht en geeft de telefoon maar snel terug aan Raoul. "Fucking oekel ook weer dat je bent!" "Ja sorry hoor, Rob is hier onnozel." "Zeg houd mij hierbuiten." En zo beginnen we met elkaar te kibbelen. "Hallo!" Schreeuwt Raoul erbovenuit waardoor iedereen stilvalt. "Ik weet dat we al bijna 6 uur in de auto zitten, maar we zijn er over een half uurtje jongens. Houd jullie nog even stil." "Oké papa." Lacht Rob.

"Wie stemt er vóór?" Vraagt Robbie aan de rest. "Nee! Niet doen. Je weet dat ik dit haat Rob." "Ja daarom." Grijnst hij terug. Iedereen heeft z'n hand in de lucht. De jongens naast mij beginnen me te kietelen. Eerst in mijn zij, dan ook onder mijn oksels en knieholtes. In het begin schater ik om de situatie. Daarna begint het pijn te doen, dus ik schop voor me uit. Dit was niet de meest tactische keuze. Ik raak volledig de stoel voor mij met mijn teen.

"Au! Godverdomme." Milo en Rob deinzen beide teug achteruit. "Sorry, gaat het maatje?" Vraagt Milo bezorgd. "Oh het kwam niet door jullie hoor. Ik stootte mijn teen gewoon tegen de stoel. "Kusje erop?" Vraagt Rob dan lacherig. "Ja graag." Ik breng mijn voet in een onhandige beweging naar zijn hoofd. Hij lacht en kust teder mijn grote teen. Milo filmt grinnikend. "Gadverdamme! Houd je poten thuis." Roept hij met een vies gezicht.

Hij moest eens weten wat we nog meer allemaal deden, lach ik naar mezelf. "Zeg, wat zit jij vies te grijnzen?" Vraagt Koen dan, terwijl hij me aankijkt via de achteruitkijkspiegel. Ik lach. "Oh niks hoor." Rob geeft me een por in mijn zij en kijkt me grijnzend aan. Ik weet wat hij bedoelt. Vandaag gaan we het vertellen. Ik ben zeer benieuwd hoe de jongens gaan reageren. Misschien hadden ze al wel iets door, of zijn ze hartstikke supportive. En in het ergste geval reageren ze heel misschien walgend, maar dat lijkt me sterk.

"Oké, we zijn in het centrum. Nu gaan we draaien waar we mogen slapen. De opties zijn: een smalle hut, een particulier huisje, een hotel, een villa of kamperen." Meldt Raoul in de camera. "Oh, ik hoop zó geen kamperen." Koen huilt nu al bijna. De rest lacht erom. Het is mijn beurt om aan het rad te draaien. Hij maakt een paar rondjes, totdat hij afremt. "Nee, nee. NEE!" Koen heeft zijn handen in zijn haren. "Ik heb ook altijd ongeluk!" Het rad is geland op de kleine hut. Raoul heeft Koen een schouderklopje. "Ach joh, gezellig met z'n allen op één kamer." Ik lach met iedereen mee, tot ik me bedenk wat dat betekend. Ik kijk Rob met grote ogen aan. Hij grijnst en knipoogt naar me.

We lopen de hut in. Het is nog kleiner dan ik dacht. Rob en ik snellen naar de slaapkamer. Er staat een eenpersoonsbed, een stapelbed en een tweepersoonsbed. Rob en ik kijken elkaar een en springen snel op het bed voor twee. De rest komt ook de kamer ingelopen. Koen rent snel naar het eenpersoonsbed. Dat houd Raoul en Milo over voor het stapelbed. Roel probeert in bed te gaan liggen. "Dit past niet eens man!" Lacht hij met zijn benen ingetrokken. Milo klimt naar boven. "Oh God, nu mag die niet bezopen worden, anders pleurt 'ie er straks nog uit." Lach ik, doelend op Milo.

Raoul, Milo en Koen zijn boodschappen gaan doen. Dat houd Rob en mij hier alleen over. We zitten samen op de bank. "Hoe gaan we het vertellen Rob?" Vraag ik, toch wel een beetje zenuwachtig. Rob glimlacht en trekt me in een omhelzing. Ik rust mijn hoofd op zijn schouder. "We gaan zo eten, laten we het daarna gewoon in de groep gooien." Fluistert hij. Ik knik en ontspan even. Dit voelt vertrouwd. Ik ben blij dat Rob ooit tegen mij over ons begon, want ik had het hem nooit durven vertellen.

Zijn warme adem kietelt mijn lippen. Ineens slaat de stemming over. Zijn pupillen worden groter en ik voel hem onder mij groeien. Een grijns verschijnt op mijn gezicht. Ik lik mijn lippen terwijl ik naar de zijne kijk. Hij is ongeduldig en zoent me gelijk. Ik zoen hem terug en duw mijn tong naar binnen. Mijn ene hand verschuift naar zijn nek, de andere glijd langzaam naar beneden. Ik verplaats de zoen naar zijn nek. Hij ademt zwaar en gooit zijn hoofd naar achteren. Ik probeer geen zuigzoenen achter te laten, omdat dat te opvallend is voor de rest.

Ik ga weer rechtop zitten als mijn hand zijn broek in glijd. Mijn vingers strelen de stof van zijn boxershorts. Zijn ogen rollen achterin zijn hoofd. Mijn andere hand glijd onder zijn t-shirt terwijl ik daar beneden door blijf gaan. Hij snakt naar adem en probeert zijn kreunen in te houden. "Laat je gaan voor m-" Ik kap mijn zin af als ik de sleutel in de voordeur hoor gaan. Verschrikt ga ik weer rechtop zitten. Rob doet hetzelfde. Ik fix mijn haar en pak mijn telefoon. Milo komt de kamer ingestormd. "Hey Josti's! Haben Sie zin in ein Schnitzel?" Rob en ik beginnen te lachen.

"Maar naturlich!"

-1010 woorden-

Ik ben zeer blij dat ik Duits heb laten vallen.

Ik heb dit deels naast m'n moeder op de bank geschreven😃

Beter vinden jullie de smut in dit boek niet erg, want dat vind ik het leukst om te schrijven😶

Howdy van Maudie